Een klein marktje - Rijk v. d. Vissen

Derryl liep rustig over het marktje en bleef af en toe staan bij een kraampje. Op de een of andere manier werden zijn ogen steeds getrokken naar krokodillen of ridderspeelgoed. Hij wist niet waarom. Hij dacht er verder niet te lang over na. Hij ging naast een meisje met roze haar staan om een mes met een krokodil uitgesneden in het heft beter te bekijken.

Clavis schonk even een korte blik aan de jongen links van haar. Maar nog voordat ze zich weer op haar stoffen kon richten werd ze omver geduwd tegen de jongen aan waar ze eerder even een korte blik naar had gegeven. Blijkbaar waren er nieuwe klanten voor het kraampje waar zij zat te kijken. Want ze was toch echt bruut naar opzij geduwd. Maar het eerste dat er door haar hoofd schoot was of de jongen ongedeerd was.' Ohh het spijt me zo erg ook al was het niet eens mijn schuld. Heb je je pijn gedaan?' Haar blik was bezorgd en gleed over de jongen heen.

Derryl grinnikte om de bezorgdheid van het meisje. Hij checkte even of het mes in niemands lichaam stak en dat was gelukkig zo. 'Het gaat prima hoor, ik kan wel tegen een stootje of twee. Je hebt geluk dat dat mes je niet geraakt heeft.' Zei hij bezorgd. 'Ben jij wel oké?' Vroeg hij aan het meisje met het rozige haar. Hij glimlachte vriendelijk en hield nog steeds het krokodillenmes vast.

Clavis keek even verward, ohh ja natuurlijk of het met haar ging. Nou ze voelde momenteel geen pijn even keek ze naar haar lichaam. Nee niets te zien. Clavis keek nog één keer goed en zag een kleine snee van iets scherps dat uitstak. Gelukkig was dat geen probleem. Kort legde ze haar hand erop en die gaf een blauwige gloed. Daarna haalde ze hem er weer vanaf en keek weer naar de jongen,´ Met mij is er niks aan de hand hoor.´ Er kwam een glimlach op haar gezicht en stak haar hand naar de jongen uit,' Ik ben Clavis.'

Derryl pakte de hand van het meisje aan en schudde hem. 'Derryl.' Zei hij, om zich voor te stellen. Hij glimlachte breed en liet haar hand weer los. Het meisje zag er apart uit. Zeker met dat felroze haar. Hij keek naar het mes en betaalde de man achter het kraampje er een paar zilverstukken voor. Hij ging in een schede die hij aan zijn riem had hangen. Zijn oude mes zat in de schede ernaast.

Clavis glimlachtte en keek even naar het mes. Wat vond ze die mooi maar ze hield haar mond erover. Haar ogen gleden nog een keer over de jongen heen dit keer erg onderzoekend. Het maakte haar niet uit dat de jongen het zou opvallen. Voor haar was het een standaard procedure, scannen, in zich opnemen en worden. Iets waar ze best een hekel aan had maar dat ze niet kon stoppen.' En wat brengt jou naar de markt Derryl.'

Derryl glimlachte. 'Tja, ik weet het eigenlijk niet. Het leek me wel gezellig. Ben jij hier nog met een bepaald doel?' Vroeg hij aan het meisje dat tegenover hem stond. Ze heette blijkbaar Clavis. Hij vond het een redelijk vage naam. Hij kon zich herinneren dat het Latijns voor sleutel iets in die richting was. Hij dacht er verder niet dieper over na. Hij streek door zijn glanzende pikzwarte haar.

Ik wist niet dat het voor sleutel stond xD
~~

Clavis glimlachtte naar de jongen genaamd Derryl.' Ik zocht eigenlijk naar de perfecte lap stof, dit is al de derde markt die ik afzoek en ik heb hem nog steeds niet gevonden. Maar het is wel grappig, iedere keer als ik op een markt ben word ik aangesproken of begin ik een gesprek. En dat terwijl ik over het algemeen redelijk verlegen ben.' Er kwamen lichte blosjes op haar wangen en ze keek naar de grond.

Tja, dat krijg je als je bekogeld wordt met woordjes Latijn en Grieks die je maar uit je hoofd moet gaan leren
-
Derryl glimlachte. 'Dat betekent dat je er in ieder geval open uitziet. Bovendien is gesprekken voeren met vreemden altijd erg gezellig. Zo maak je veel nieuwe vrienden.' Derryl kon het weten. Hij was drie jaar geleden zijn geheugen kwijtgeraakt en herkende helemaal niemand meer. Bijna iedereen was voor hem een vreemde, maar dat kon hem niet zoveel schelen. Zo kon hij de wereld en de mensen die erop rondliepen overnieuw ontdekken.

Clavis was toch redelijk blij dat Derryl haar wel begreep.' Ja daar heb je gelijk in, gek genoeg is het nog geen enkele keer uitgemond op een ruzie. Ik ben euhm nogal sterk van mening.' Dat was niet waar, Clavis had niet eens een eigen mening. Het was zo dat mensen het irritant vonden wanneer ze voor spiegel speelde. Niet dat veel mensen het opviel en viel het hun wel op dan was het vooral dat ze zichzelf eigenlijk niet mochten. Dat ze diep van binnen zo niet wilde zijn en daarom een hekel hadden aan Clavis.

Derryl grinnikte. 'Ik heb wel eens ruzie gehad met vreemden hoor. Maar ik kan aardig vechten, dus dat heeft me nog nooit echt veel problemen opgeleverd. Behalve natuurlijk een aantal vijanden. Niet dat ik me nog kan herinneren wie dat zijn.' Zei hij met een brede grijns. Hij keek Clavis met een gewoon vriendelijke blik aan.