Het oude huis van Gale - Rijk van de vissen

Gale's huis staat in het midden van het vissenrijk. Het is een redelijk groot huis, wat hij helemaal zelf onderhoudt. Het heeft drie slaapkamers, twee badkamers, een woonkamer, eetkamer, keuken en gigantische tuin. De tuin is afgeschermd met een heg en het heeft een groot zwembad. Hij heeft genoeg werk om rond te komen en heeft dan nog genoeg tijd om zelf te beslissen wat hij gaat doen.

Nu is het verlaten en begroeid met klimop. Gale komt er heel weinig, en het kan een uitvalsbasis van de rebellen zijn. Het is nog niet overhoop gehaald omdat de deuren muurvast zitten. Je kan alleen naar binnen als je de juiste ingang kent, die hij later heeft aangelegd. De ramen zijn dichtgemetseld.

Het huis is nu half ingestort. De muren zijn enorm verzwakt en het huis zelf staat bijna op instorten. Alleen een paar delen zijn nog veilig om onder te zitten. Het zwembad is wel nog steeds schoon omdat het schoon gemaakt word door planten in een aparte bak.

Regels: Probeer het niet te slopen
Max. Personen: 3

Gale liep langs de weg naar zijn oude huis en zag het staan. Het zag er enorm vervallen uit, wat hem pijn deed. Hij had het gekregen door hard te werken, en hij had er Aria ontmoet. En Alexis. Hij vroeg zich af of ze niet in de problemen zou komen door wat ze hem verteld had. Die twee woorden waren een handige aanwijzing. Hij liep de tuin in en zag dat Vaasi er niet was. Hij vond het jammer, maar hij zou nou eenmaal verder moeten zoeken. Hij liep voorzichtig naar binnen, tusssen alle troep door, en liep langzaam naar boven. Hij had ergens wat kleding neergelegd, voor als er iets met de grot zou gebeuren. Hij liep naar de bergplaats en verwisselde als eerste zijn broek. Daarna deed hij zijn shirt uit en nam het schone shirt mee naar beneden.

Iemand in een donkere blauwe mantel liep over straat in het vissenrijk, diegene zag een huis in het midden. Het was best groot, maar alleen was het begroeid met klimop. Diegene die onder het mantel was is Celene. Ze bleef kijken. Zou er iemand erin wonen, vroeg ze zich zelf af in haar gedachten. Langzaam nam ze wat stappen dichterbij en vroeg zich af waar de ingang was van dit huis. Al snel zag zeeen jongen die de tuin in ging en ging hem voorzichtig achterna? Zou hij hier wonen of eigenlijk gewoond hebben. Celene zag dat de jongen ergens naar binnen ging en nog steeds ging ze hem achterna. Toen ze eenmaal in het huis was zagz e pas hoe groot het werkelijk was, ze keek even haar ogen uit.

Gale kwam weer naar beneden en zag iemand in de woonkamer staan. Hij keek diegene strak aan terwijl hij snel inspecteerde of er nog meer mensen waren. Dat was gelukkig niet zo. Hij had zijn bovenlijf nog steeds ontbloot en je zag duidelijk de honderden littekens lopen. Hopelijk zou de vreemdeling hem niet zo vreemd aanstaren zoals hij al eerder had gezien.

Celene had nog niemand opgemerkt, ze had haar kap nog wel op haar hoofd. Via haar ooghoek zag ze iemand en trok haar kap wat verder over haar gezicht. "Sorry dat ik je hebt gestoord" sprak ze met een koele stem. Het enige wat je kon zien waren haar lippen de rest was geheel bedekt. Celene had de vele littekens gezien, maar eigenlijk vond ze dat totaal niet vreemd. Ze had meerdere mensen gezien die littekens hadden.

Gale schudde zijn hoofd en zei "Nee, niet echt. Ik had alleen niet verwacht dat ik nog iemand hier zou tegenkomen." Hij liep weer naar buiten, legde het shirt aan de kant en dook in het zwembad. Het maakte hem niet uit dat zijn broek nat werd. Hij kon gelukkig nog steeds wel lang zijn adem in houden, dus dat was altijd een voordeel.

Celene volgde met haar ogen de jongen naar buiten ging en al snel in het water sprong. "Woon je hier?" sprak ze weer op een koele toon tegen hem toen ze ook buiten was. Ze ging tegen de klimop staan. Eigenlijk was het nu best treurig deze plek. Waarom verdeed ze haar tijd hier, ze kon betere dingen gaan doen. Ze zuchtte heel lichtjes.

"Nee." zei Gale voor hij weer onder dook. Hij kwam weer boven en ging bij de rand drijven. "Ik heet trouwens Gale." Hij vroeg zich af of hij nog iets belangrijks gemist had. "Kun jij me vertellen of er nog iets belangrijks is gebeurt de afgelopen vijf jaar?" vroeg hij aan het meisje.

"Aangenaam Gale" sprak Celene met een ijskoude toon nu. "Het enige wat er gebeurd is in de vijf jaar dat er nog steeds oorlog is" sprak ze tegen hem. Ze zou echt niet haar naam gaan vertellen aan hem, ze was niet dom. Je kon niet iedereen in het wilde weg je naam gaan vertellen, soms is dat erg onlogisch. Maar als deze jongen Gale graag zijn naam verteld aan wild vreemde mensen dan moest hij dat maar weten.

Gale hoorde de toon waarop het meisje sprak en zei toen "Oke, aangenaam. En zou je alsjeblieft wat vriendelijker willen doen? Anders zet ik je van mijn grond af." Hij keek het meisje doordringend aan. Hij had nog steeds de eigendomspapieren en hij had van niemand gehoord dat de staat het op had geeist. Dat was maar goed ook, want er lagen nogal wat gevoelige spullen verstopt. Die niet iedereen mocht zien.

"Jouw grond? Je zei dat dit niet je huis was" schaterde Celene op een kille toon. Ze zou echt niet vriendelijker doen tgen een persoon ook al zou het het haar gevraagd hebben. Celene bleef haar negatieve zelf en dat zal altijd zo zijn. Gale's doordringende blik deed haar totaal niks, nog steeds had ze haar gezicht niet laten zien. Die was nog steeds verborgen.

"Je vroeg of ik hier woonde, niet of het van mij was." zei Gale als antwoord. Die zat. Die meid moest echt wat aardiger gaan doen, anders moest ze maar oprotten. Hij concentreerde zich goed en uit de uitgang van de onderwatergang, die nu geen nut meer had, kwam een stroompje water. Hij liet het naar haar toe vliegen en probeerde haar kap naar achteren te trekken. Hij wilde haar gezicht wel eens zien.

Celene snoof toen ze Gale hoorde. "Dat is hetzelfde" beet ze terug. Ze zag opeens een stroompje water naar haar toe komen, ze probeerde zich te ontwijken. Alleen lukte dat net niet en de kap vloog af. Wat je nu zag was een schoonheid uit duizenden. Lang pikzwart haar viel langs haar rug naar beneden, ze deed langzaam haar ogen open. Haar ogen waren net als de lucht/zee. Alleen leken haar ogen nu ijs omdat ze ijskoud keek naar Gale.

Gale glimlachde naar het meisje. Het had er best wel grappig uit gezien. Hij glimlachde nog even en dook toen onder. Eigenlijk moest hij Vaasi zoeken, maar dat kon heus wel een paar minuutjes wachten. Hij zweefde net boven de bodem en keek door het water omhoog. Hij had dat altijd gekund, maar dat kwam misschien ook wel omdat zijn kracht water was.

Celene zag zijn glimlach en het was moeilijk voor haar om te glimlachen, maar het lukte een hel klein beetje. Celene keek door het water naar beneden en zag zag een zweefende Gale. Celene kon nu maar beter gaan. Ze had hier verder niks meer te zoeken eigenlijk. Ze liep even naar de rand van het zwembad en liet even haar beide voeten erop zweven. Dit kon ze voor een paar minuten. Zonder dat ze het doorhad viel ze in het water met kleren en al, omdat ze nog steeds niet weet hoe lang ze kan blijven zweven. Ze schrok er even van en zwom snel naar de kant en krabbelde omhoog.

Gale glimlachde toen hij het meisje in het water zag vallen. Hij had zich omgedraaid en had zijn rug nu naar de bodem toe gedraaid. Hij kon zo wel een tijdje liggen. Misschien zelfs langer, als hij een luchtbel naar beneden kon trekken. Hij moest zeker weer gaan oefenen. Hij had gedacht dat hij binnen een paar dagen wel weer op het oude niveau zou zijn, maar dat was blijkbaar toch verkeerd gedacht. Hij keek even naar het meisje en probeerde voorzichtig het water uit haar kleding te trekken.

Celene zat daar en probeerde eerst zelf de water uit haar kleren te halen, maar dat had geen enkel effect. Ze voelde opeens iets zag zagw at de jongen deed, ze wou hem eigenlijk afsnauwen, maar op één of andere manier wilde dat helemaal niet. Het water kwam er langzaam uit haar kleren. Ze kuchte even toen haar water vrij was "bedankt' mompelde ze tegen Gale. Celene had het niet zo op complimentjes geven en krijgen eigenlijk.

Gale zag dat het meisje iets zei, maar kon het niet verstaan door het water om zich heen. Hij moest uiteindelijk weer omhoog omdat zijn luchtvoorraad bijna op was. Het was altijd gaaf om zo lang onderwater te blijven, vond hij. Hij klom uit het zwembad en trok toen geconcentreerd de waterdruppels van zijn lichaam en uit zijn broek. Daarna trok hij een shirt aan en ging op de oude tuinstoel zitten. Daar had hij ook heel wat uren op doorgebracht.

Eigenlijk wou Celene weten hoe Gale dat deed, maar zo iets stoms gaat ze niet vragen aan hem. Ze vroeg nog even wat water uit haar haar en perongeluk werd haar haar ijs. Ze zuchte en rolde met haar ogen. Niet weer he!, dacht ze. Dit was al de zoveelste keer dat het gebeurde iedereen als ze haar haar wou uitwringen met haar handen werd haar haar ijs. Ze wil wel eens leren hoe ze dat kon stoppen. Ze keek even naar Gale, na een kwatier was zowel het ijs en het water er eindelijk uit.

Gale lette niet meer op omdat hij zijn ogen dicht had gedaan. Blijkbaar was het meisje iemand van weinig woorden, maar dat maakte hem niet uit. Dan kon hij tenminste herinneringen ophalen. Hij dacht aan de eerste dag dat er iemand bij hem had aangebeld. Dat diegene binnen was gekomen door te doen alsof ze een zwerver was en hij haar te eten gaf en daarna wegging, terwijl ze hem eigenlijk had willen vermoorden.

Langzaam stond Celene weer op. "Nou ik ga maar eens!" zei ze heel snel. Ze had eigenlijk niet haar naam genoemd, maar eigenlijk hoefde Gabe dat ook niet te weten. Dat ging hem helemaal niet aan. Ze keek even naar het zwembad en naar Gabe en draaide zich langzaam om. Hij had haar vast niet gehoord, want waarschijnlijk was hij in slaap gevallen. Althans dat dacht zij dan.

Gale opende een oog even en zei toen ''Oke, doei.'' Het maakte hem niet uit dat het meisje nu alweer weg ging. Dan kon hij tenminste zijn eigen weg vervolgen. Zonder dat hij gevolgd werd. Hij had af en toe gewerkt voor geld, eten of iets anders, maar alleen als het nodig was geweest. Hij moest eigenlijk naar de bank, maar zijn rekeningpas lag nog in de grot bij het ondergrondse meer. En dan was hij toch bij Aria

Langzaam verliet Celene Gale en liet hem helemaal alleen. Ze ging steeds verder en liep rustig naar de waterval van Calpyso, want daar was ergens haar draak.