Het tempeltje bij het zwarte meer ~ Steenbok.

Emily's gezicht betrok. "Dat heb ik geprobeerd, nadat ik erachter kwam dat hij weg was heb ik naar hem gezocht. Ik heb maanden lang door de bossen gedwaald. Terwijl ik zwanger was. Ik zorgde niet goed voor mezelf en was geheel uitgeput, maar ik bleef doorzoeken. Tot ik voor een huisje in elkaar zakte. Als dat niet daar was gebeurd was ik gestorven, op die avond zijn Lucile en Emile geboren." Vertelde ze somber.

Dan keek van Emily naar de twee spelende kinderen.' Eén voordeel je hebt twee schatten van kinderen. Is het niet Emile? Je moeder is toch wel de beste moeder ooit of niet?' Zijn blik gleed naar het jongetje. Oké Dan moest toegeven aan zichzelf dat hij best een zwak voor kinderen had.

Emile keek verbaasd op. "Mama is de liefste mama." Zei hij alsof het de meest logische zaak van de wereld was. Emily begon te lachen. "En jullie zijn de liefste kinderen van de wereld." Zei ze en ze aaide Lucile over haar hoofd.