Het kroningsfeest - Rijk van de Leeuw

Net als alle rijken in Kyon, is ook het rijk van de Leeuw een koninkrijk. En wat gebeurt er als de oude, rimpelige koning overlijdt? Inderdaad, dan wordt de kroonprins gekroond tot nieuwe koning.
Al weken zijn ze in het rijk van de Leeuw bezig met het treffen van de voorbereidingen voor het feest dat drie dagen en drie nachten zal voortduren.
Op de eerste avond en nacht zullen er door het hele rijk feestelijke banketten gehouden worden voor het volk. In de hoofdstad, Aidra, is het feest natuurlijk het grootst.
De tweede dag zal gevuld worden door festivals met prachtige optredens, van acrobaten tot muzikanten, tot toneelspelers. Je kunt het zo gek nog niet bedenken, alles wat je maar verzinnen kan zal op de openlucht podiums te zien zijn. ‘s Avonds zullen de feesten gewoon doorgaan, met optredens en overal gratis eten.
Op de laatste dag zal alles wat plechtiger zijn, om vier uur 's middags zullen de prins en zijn vrouw gekroond worden tot nieuwe koning en koningin van Het Rijk van de Leeuw. Alles zal prachtig geregeld zijn. Aan het einde van de plechtigheid zal er feest gevierd worden en er zal een koninklijk bal gehouden worden in het koninklijk paleis, maar voor de gewone mensen zijn er ook gewoon feesten. Om precies twaalf uur middernacht zal het feest afgesloten worden met prachtig vuurwerk dat in elk gehucht afgestoken wordt, zodat iedereen in het Rijk er van genieten kan.

Dit is natuurlijk de planning, het draaiboek wat nageleefd moet worden. Maar wat er achter de schermen gebeurt...

Het rijk van de Leeuw staat op het punt niet op al te goede voet met het Rijk van de Vissen, om oorlog te voorkomen hebben ze zoals de politiek het voorschrijft wel een uitnodiging gekregen om met de hoogste diplomaten en koning en koningin langs te komen. Dit zal ook weer gebeuren omdat het weigeren van de uitnodiging ook weer voor relletjes kan zorgen. De spanning zal voor het volk niet te voelen zijn, maar in het paleis waarschijnlijk wel. Want behalve dat Het Rijk van de Leeuw het met de Vissen op het moment niet kan vinden, heeft het rijk van de Weegschaal problemen met het rijk van de Maagd, die weer goede vriendjes is met het rijk van de Vissen waardoor die ook met de Weegschaal niet goed kan opschieten, enz. Je begrijpt wel dat het niet altijd even gemakkelijk zal zijn daar binnen.

Ook het Dertiende Rijk heeft een niet al te schoon geweten, ze hebben aardig wat bekokstooft om de banden tussen de rijken nog meer te verslechteren. Nu Zenan weer wat van zich heeft laten horen is het hun taak om het leger te hervatten en de twaalf rijken weer te verzwakken zodat als de grens weer opengaat ze een stuk sneller de rijken in handen hebben. Enkele spionnen hebben zich door laten dringen in de bediening van de paleizen van de verschillende rijken. Het is de bedoeling om op de tweede avond de kroonprins te vergiftigen, ongezien, zodat de speculaties al snel op het rijk van de Vissen en zijn bondgenoten vallen. Als het nieuws aan het volk bekend gemaakt word zullen er naar verwachting opstanden uitbreken onder de bezoekers vanuit alle rijken. Helemaal niet opgejut door de Dertienders,natuurlijk.

De avond zal in chaos vervallen.
Of is het uiteindelijk te verijdelen?
Wie weet…

Regels:
Het zal beginnen op de avond van de eerste dag, er zal vanzelf het verhaal uitvloeien, als het een beetje bijgestuurd moet worden omdat de ene een dag verder zit ofzo, let dan eventjes op de aanwijzingen.

Alexis was het liefst naar het grootste feest gegaan op het grootste plein n de stad, maar ze wist dat ze een redelijk bekend gezicht was van het dertiende rijk en dat niet heel verstandig was. Daarom was ze op de avond waar nog helemaal niks bijzonders zou gaan gebeuren volgens hun plannen naar een van de vele andere feestelijkheden gegaan. Ze had een stuk of honderd soldaten ook vrij gegeven van hun post om te gaan feesten, alleen al omdat het rustiger was voor de achterblijvers in het kamp. Gelukkig zorgde de pups voor aardig wat rust in et kamp.

Haar ogen schoten heen en weer terwijl Louise met snelle passen tussen de menigte doorliep. Een minuut geleden had Suzaku nog als mens met zijn warrige paarse haar en felgroene ogen naast haar gelopen. Toen had hij waarschijnlijk een van zijn waanbeelden gezien of gehoord en was hij voordat Louise het doorhad ervandoor gegaan. Als het buiten de stad was geweest zonder al te veel mensen, had ze het niet erg gevonden. Maar hier in deze menigtes had hij de slechtste timing ooit. Als geen ander wist ze dat Suzaku erg kwetsbaar kon zijn als hij last had van zijn ziekte, maar hij kon ook schade toebrengen, erg veel schade. Louise had het al een paar keer meegemaakt, als Suzaku opeens zei dat ze hem vertelden dat hij moest doden, haar moest doden, en dat hij dat niet wilde. Ze had hem altijd tot bedaren kunnen brengen en de stemmen weg kunnen jagen. Maar nu ze hem niet kon vinden was dat natuurlijk moeilijk. Suzaku was normaal niet zo moeilijk te vinden, maar hier in deze menigtes zou zelfs een olifant zich verstopt kunnen houden. Zelf had ze het niet zo op mensen, maar Suzaku had het feest willen zien en eigenlijk was ze zelf ook best nieuwsgierig geweest. Dus had ze een al wat ouder, maar nog steeds leuk jurkje aangetrokken en was op stap gegaan. Nu wenste ze dat ze gewoon in het bos waar ze haar kamp op het moment had gebleven.

Mag Caspian Suzaku tegenkomen? / Louise, jij bent bij herberg 't haantje
~~~
Caspian liep op een rustige pas door de menigte. Hij hoorde ergens muziek vandaan komen en glimlachte, hij had nu al zin in morgen, als alles om optredens draaide. Hij zou zelf een optreden op een klein pleintje ergens vlakbij de herberg waar hij logeerde hebben. Hij zou wat op zijn dwarsfluit spelen en een prachtig verhaal vertellen. Welk verhaal, daar was hij nog altijd niet helemaal zeker van. Hij kende er een met het thema 'geluk', maar hij wist niet of die wel erg aansluitend zou zijn. Nog maar even verder nadenken dan...
Naast Caspian vloog Kirye op schouder hoogte. Hij had een tijd opgekruld gelegen rond Caspian's schouders, maar voelde nu meer voor het vrij rondzweven.

Yasmine wist niet hoe ze het had, met haar lange rode jurk viel ze gelukkig niet echt uit de toom qua kleuren, maar dat was niet waar ze zo van overdonderd was. Al die duizenden mensen bij elkaar, luide muziek en overal standjes met eten wat iedereen gewoon leek te mogen pakken zonder dat er wat van gezegd werd. Het was heel anders dan die ervaring op de markt die ze gehad had, dit was vreselijk maar op een bepaalde manier hing er een soort sfeer in de lucht waardoor ze zich op een bepaalde manier vrolijk leek te voelen. Ze kon zelfs even haar heimwee vergeten naar de gemeente. Met grote ogen bleef ze zonder zich te verroeren om zich heen te kijken.

@lineke: kijk bij kroeg 't haantje ^^

Louise bleef zich door de menigte wringen, bleef zoeken, tot ze echt geen puf meer had. Aan de menigtes leek wel geen einde te komen en met al die vrolijk uitgedoste mensen was ze er zeker van dat het nog heeel lang kon duren vooro ze Suzaku had gevonden. Ze ging op een klein bordes voor een huis zitten en trok haar knieen op om haar armen er om heen te slaan. Ze legde haar hoofd tegen haar armen en sloot verdrietig haar ogen. Ze kon nu alleen maar hopen dat Suzaku niet iets doms deed.

Dat deed hij niet, of tenminste nog niet. Suzaku liep met snelle passen door de menigte, niet op de mensen lettend waar hij tegenaan botste. Zijn blik was gericht op iets wat alleen voor hem zichtbaar was en wat een paar meter voor hem liep. Het had hem geroepen en hij had getwijfeld of hij Louise wel alleen moest laten, maar het wezen had boos geklonken, dus had hij zich maar niet verzet. Het duurde minstens 10 minuten voor het wezen afsloeg en een zijstraatje inschoot. Suzaku ging hem snel achterna en zag dat het straatje doodliep. Aan het einde stond een luguber figuur in een lange regenjas, zo eentje waar je de kriebels van krijgt. ' Wat is er?' Vroeg Suzaku eisend. Als hij nu voor niets hierheen was gekomen.... Het figuur draaide zich om en keek met zwarte ogen onder het hoedje op zijn hoofd naar hem en grijnsde. ' Jij denkt dat het een feest is he? Al die mensen daar... kun je het niet zien jochie?' Suzaku's ogen verstrakte. 'wat zien?' Terwijl het figuur het begon uit te leggen vertrok Suzaku's gezicht steeds meer en meer. ' Je zal ze dat toch niet laten doen he? Ik weet het, je houdt niet van bloedvergieten, maar je moet het stoppen.' Eindigde het figuur. ' ik heb geen wapen' zei Suzaku zacht. 'tuurlijk wel, denk na, je bent een shapeshifter toch of niet?' Suzaku's ogen lichtten op en hij keek naar zijn handen die vervormde in vlijmscherpe klauwen. Het figuur knikte en stuurde hem de menigte weer in.

Opeens begonnen Kirye's oren te trillen, alsof hij het geluid van een andere draak oppikte. Dit keer ging hij echter niet blij rondzoeven, en hij vroeg ook niet meteen of ze even konden gaan kijken. Nee, er stond iets van angst te lezen in de bruine oogjes van het beestje. Angst en bezorgdheid.
En dat was het moment waarop Caspian de gedachte's oppikte. Vlijmscherpe klauwen? herhaalde hij verschrikt, en zijn pupillen werden nog kleiner van schrik toen hij de rest van de gedachten hoorde. Hij keek naar zijn rechterzijde en stond oog in ook met Kirye. We moeten hem stoppen! Ga eens hoger vliegen en kijken of je hem vinden kan!
Meteen zoefde Kirye omhoog, boven de mensenmenigte uit. Speurend keek hij om zich heen of hij de paarse haren kon zien die Caspian hem door hun band had laten zien. Al snel vond Kirye de draak... jongen... whatever, en stuurde hij de locatie door naar Caspian. Goedzo, nu, benader hem, maar doe het voorzichtig, kijk of je hem naar de zijkant van de straat kan krijgen. Jij bent een draak en hij ook, misschien dat het lukt. Antwoordde Caspian, die meteen ook naar het paarsharigedraakjongending begon te lopen.

Kirye zweefte met een grote boog om de jongen heen en begon van de voorkant naar hem toe te zweven. Het was waarschijnlijk niet een goed idee om hem te laten schrikken, dus probeerde hij al van een afstandje zijn aandacht te vangen met een rustige, vriendelijke stem, zoals Caspian hem vertelde. Ook liet Caspian iets van zijn eeuwige rust, die ook anderen altijd rustiger leek te maken, overlopen in zijn draakje.

Terwijl hij aan het lopen was stopte Suzaku zijn klauwen iets in zijn broekzakken zodat het niet al te erg opviel. Hij keek om zich heen, niet wetend waar hij moest beginnen. Het figuur had gezegd dat iedereen slecht was, maar dat als hij een van de belangrijkste mensen uit de weg zou ruimen, zou er dan niet genoeg chaos ontstaan? Misschien moest hij eerst een waarschowing achterlaten, ja misschien was dat het slimst. Voor hij van zijn route af kon wijken viel zijn blik op het draakje dat naar hem toe kwam zweven. De opgewondenheid die hij altijd voelde als hij een nieuwe draak ontmoette had plaatsgemaakt voor twijfel. Iedereen.... was het draakje dan ook slecht? Twijfelend bleef hij stilstaan, waardoor er mensen achterop hem botste, maar daar lette hij niet op.

Natuurlijk niet! Beantwoordde Kirye de door Caspian doorgesluiste gedachte van de draak. Natuurlijk ben ik niet slecht, wie geloof je nou helemaal? Een of ander onbekend wezen, of een van je eigen soort? Ging hij verder in het draaks, terwijl hij steeds dichterbij de draakjongen kwam. Uiteindelijk bleef hij stilhangen toen hij recht voor de draakjongen hing.

Suzaku's ogen versmalden terwijl hij strak naar de draak keek. Er kwam een rauwe grauw uit zijn keel. In mensenvorm was hij niet in staat om te praten, hij kon de mensentaal niet goed uitspreken en draaks was onmogelijk in deze vorm. Maar de draak kon blijkbaar op een of andere manier zijn gedachten lezen, dus praatte hij maar in gedachten. Hij is geen onbekende, hij Suzaku keek langs de draak heen naar het figuur dat zwijgend een paar meter achter hem stond. Hij liegt niet... nooit. Suzaku schudde zijn hoofd om zijn woorden bij te staan.

(bedoel je met het zwijgende figuur Caspian of weer een van Suzaku's waanbeelden?)
~~~
Kirye bleef de draakjongen aankijken, Als hij niet liegt, heeft hij het in iedergeval fout. Zei hij, meegaand met de gedachte van de draakjongen. Niet iedereen is slecht, echt niet. Ik niet slecht, had ik je dan niet al lang proberen aan te vallen? Misschien dat hij bedoelde dat er in iedereen een beetje slecht zit, maar dat is nog geen reden om mensen te gaan doden.

Luthie, mag ik alsjeblieeeeeft komen? vroeg Luthien's vrolijke draak Alice. Sorry Alice, maar je kunt het best weg blijven of van boven toe kijken... antwoordde Luthien rustig, terwijl hij rond liep. Hij was niet meer zo depressief als de vorige dagen. Echter, hij was ontzettend blij. Eindelijk had hij werk gevonden, en was hij pianist in een soort herberg. Het was heel toevallig gebeurt. Luthien had die piano daar zien staan, maar niemand speelde erop. De vrouw van de herberg liep constant te vragen aan de voormalige pianist of die nou een liedje kon spelen, maar de pianist was ladderzat en speelde bedroevend slecht door zijn dronkenschap. Elke avond weer hetzelfde liedje... zei de vrouw toen hardop. Luthien besloot toen om de vrouw te helpen, en ging achter de piano zitten en spelen. Hij was verrast dat hij nog zoveel liedjes kende, en de herbergin gaf hem werk als pianist. Sindsdien verdiende hij weer genoeg geld om zich te onderhouden. Hij had daarom ook een keer zijn lange zwarte jas niet aan, en zijn hoed niet op. Hij had zijn ravenzwarte haar in een los staartje gedaan met een blauw lint, en had een zwarte jas aan met blauwe en zilveren randjes en stroken. Hij zag er gezond uit en niet meer zo miserabel als eerst.

waanbeeld :p

Suzaku schudde weer zijn hoofd. De draak snapte het niet, logisch natuurlijk, want hij had de opdracht niet gekregen. Als hij de opdracht niet uitvoerde, zoud het figuur Louise iets aandoen, dat mocht niet gebeuren. Als je niet slecht bent, kun je maar beter nu weggaan. Anders raak je er nog bij betrokken Hij stapte langs de draak heen en liep weer verder door de menigte, nadenkend waar hij een belangrijk iemand kon vinden. Die zouden vast niet onder de gewone burgers zijn. Dan misschien iemand die in het middelpunt van de belangstelling staat, bijv... iemand die een speech geeft. Suzaku glimlachte en begon naar het grote plein in het midden van de stad te bewegen. Daar stonden de lange rijen tafels voor het banket. Er was vast wel een of andere stakker die een speech wilde geven.

Kan je het waanfiguur misschien laten verdwijnen of laten weglopen zodra Caspian Suzaku benadert? Ik heb een soortemet plannetje n.n En jij bent geloof ik bij de herberg
~~~
Goed, en wat nu? Hij luisterd duidelijk niet naar me Zei Kirye in gedachten tegen Caspian. Caspian had echter een glimlach om zijn lippen hangen en stond iets op een papiertje te krabbelen toen Kirye hem uiteindelijk vond. "Hier, ik heb een afbeelding van die Louise ontvangen toen Suzaku aan haar dacht." Hij gaf het papiertje aan het draakje en stuurde hem het mentale plaatje. "Vind haar, geef haar dit. Er staat op dat we Suzaku gevonden hebben en dat jij haar naar ons toe kan leiden." Kirye knikte en nam het stukje papier in zijn klauwtjes.
Laat die klauwen niet te dicht in je buurt komen! Waarschuwde hij nog, voordat hij hoog de lucht in zweefde om die "Louise" te vinden.

Ondertussen begon Caspian zich weer een weg naar de draakjongen te banen door de mensenmassa. Uiteindelijk vond hij het paarsharige jongentje en legde hij heel zachtjes zijn hand op diens linkerschouder. Alsjeblieft, laat hem niet al te hard schrikken! Laat mijn rustige aura ook deze keer werken. Ikwilgeenklauwinmijnmaag! bad hij bij zichzelf, terwijl hij een zachtjes "Hè," uitbracht.

tuurlijk, nu ben ik nieuwsgierig naar het plannetje, maar niet vertellen, tis leuker als het een verassing is :p

Suzaku verstijfde eerst en trok zijn klauw een stukje uit zijn broekzak voor hij weer ontspande. Hij draaide zich rustig om en keek de jongen met een schuin hoofd aan. Zijn grote groene ogen stonden vragend, alsof hij zich afvroeg wat de jongen van hem wilde. Zijn klauwen stopte hij zover mogelijk in zijn broekzakken, zodat ze niet opvielen. Eigenlijk had hij natuurlijk hem natuurlijk liever willen aanvallen, maar hij moest wachten. Het speelde ook mee dat iets ervoor zorgde dat hij zijn rust bewaarde. Zijn blik gleed even langs de jongen heen naar het figuur die zich stilletjes terugtrok en uiteindelijk niet meer te zien was.

xD Oke n.n
~~~
Caspian glimlachte geruststellend en vriendelijk naar de draakjongen. Hij kon in zijn gedachten lezen dat het eigenlijk gewoon nog een soort kind was. Makkelijk te manipuleren, maar voor Caspian ook makkelijk om contact mee te leggen. Caspian had iets met kinderen, vond hun kijk op de wereld uiterst interessant en zocht vaak verschillende kinderen in zijn buurt op. "Hallo Suzaku, kan je me zo verstaan?" vroeg hij, beginnend met een makkelijke vraag. Hij liet zijn hand op Suzaku's schouder liggen, speurend naar gedachtes die erop duidden dat de daarjongen er misschien ongemakkelijk van werd.

Leida stond ergens tussen de feestende mensen. Niemand van de twaalf rijken herkende haar. Ze was ook niet erg bekend, zeker niet doordat haar haar nu weer rozig was en ze niet meer zo vaak haar kamp uit kwam. Maar ze moest een deel hebben in het veroorzaken van de opschudding. De oorlog moest weer op gang komen voordat haar hele legerkamp was afgebrand. Ze haalde ergens een biertje vandaan en nam een slok. Er zat een klein flesje gif in haar zak, gewoon voor de zekerheid.

Alexis liep naar een van de standjes, ze hoopte dat Cloud ook zou komen, maar hij hield nooit van dit soort bijeenskomsten. Ondanks dat de kans op vechten erg aanwezig was, desnoods zou ze zelf een gevechtje veroorzaken met een paar dronkelappen. Eenmaal bij een standje aangekomen keek ze naar de waar die er op stond, ze besloot het eten te laten staan en pakte een kroes bier dat er fris uitzag, iets waar ze wel zin in had.
-

Yasmine keek nog steeds roerloos toe naar de menigte om zich heen, misschien moest zij ook in beweging komen. Voor ze onder de voet gelopen werd, het was niks voor haar om zo stil te zijn. Maar alles was hier zo anders, het paste gewoon niet in haar belevingswereld. Stil begon ze een groepje mensen te volgen die al lachend en pratend over het feest stilhieleden bij een van de kraampjes en daar zonder te betalen wat te eten vanaf pakte, kort keek ze om zich heen. Het leek echt alsof het gratis was, niemand zij er tenminste van. Kort beet ze op haar lip, als iedereen het pakte was het vast geen stelen.

Leida zag een soldaat van haar kamp tussen de feestende mensen. Gelukkig was het een van de slimmere. Hij zou de operatie niet kunnen verpesten. Hij was zelfs een aanwinst. Dat wist ze zeker. Ze stapte op hem af en begon een praatje met hem. Ze stond nu vlakbij een kraampje.

Suzaku knikte braaf, maar zijn ogen bleven wantrouwend op de jongen gericht. Wie was hij, hoe wist hij hoe Suzaku heette, wat moest hij? Suzaku probeerde de hand van zijn schouder te schudden en keek met een brutale wat-moet-je-van-me-blik naar hem. Als Suzaku erg 'last' had van zijn waanbeelden, was het niet de echte Suzaku meer. Die werd ergens in een klein hoekje van zijn hoofd opgesloten en dan nam een ander het over.

Caspian hield zijn handen omhoog ten teken dat hij hem niet aan zou raken als hij dat niet wilde. "Ik weet dat je Suzaku heet omdat ik op een bepaalde manier op hen lijk." Hij knikte even naar waar hij in Suzaku's gedachten had gezien dat het laatste waanbeeld was verdwenen. "Ik ben echter hun tegenhanger, met mij erbij zullen ze je niet lastigvallen, ze vallen je lastig, toch?" Hij merkte dat de echte Suzaku zich verschool, en dat hij nu eigenlijk een ander voor zich had. Hij bleef Suzaku in de ogen kijken, steeds dieper, en probeerde de echte Suzaku te bereiken. "Ze vallen jou en Louise lastig, toch? Ze bederven de pret, geven je opdrachten die je eigenlijk niet wilt doen en zeggen dat ze Louise wat aan doen als je het niet doet." Hij sprak zachtjes, voorzichtig, alsof hij tegen een bang kind praatte.

Suzaku's ogen werden groter bij elk woord dat de jongen zei, totdat ze angstig opengesperd naar hem keken. Hij keek snel om zich heen en greep de pols van de jongen vast, vergetend dat zijn handen op dit moment klauwen waren. Hij trok hem mee naar de zijkant van de straat en zocht een rustig stukje op. Toen hij die had gevonden wendde hij zich naar de jongen en liet hem los. Hoe weet je dat.... je mag het niet weten... straks pakken ze jou.... je moet je er buiten houden. dacht hij paniekerig achter mekaar, ervan uitgaand dat hij het wel hoorde. Zijn blik viel even op de pols van de jongen waar een nette rij gaatjes inzaten en het bloed uit opwelde. sorry voor dat dacht hij wat beschaamd.

Caspian's gezicht was vertrokken van pijn. Hij was er niet aan gewend en om dan ineens een stel klauwen door je pols geramd te worden... Wel, you get the picture. Hij bekeek te wondjes even, en besloot dat hij er wel niet dood aan zou gaan. "Is niet erg, daar kon je niks aan doen." Zei hij zachtjes, zijn poging tot een glimlach miserably failing.
"En Susaku, dat is het hem nou juist; ze kunnen me niks doen. Ze kunnen niet eens bij me in de buurt komen, en ik niet bij hen. Dat komt omdat we tegenpolen zijn."

~~~
Het is een beetje de bedoeling dat het als een placebo werkt:

Spoiler:

Suzaku keek de jongen met een schuin hoofd aan. Wat bedoelde hij? Ze konden hem niks doen.... was hij dan beschermd door iets... nee dat kon toch niet, hij had de jongen net ook pijn gedaan. Waarom zouden die anderen het dan niet kunnen? Hij wist het antwoord niet, hij was geen genie, in tegenstelling tot Louise. Hij was nu in ieder geval wel totaal afgeleid van de opdracht die het figuur hem had gegeven. Hij keek twijfelend en wat bang naar de jongen. Zou hij hem echt willen helpen of was dit gewoon een valstrik?

~~
ik denk dat ik snap wat je bedoelt ^^

Cassie-->zegt Suzu dat de waanbeelden hem niks kunnen doen; Suzu-->geloofd; Waanbeelden-->kunnen hem daadwerkelijk niks doen.
Dat is het wel zo ongeveer xD
~~~
Caspian begreep dat hij met een concreter voorbeeld zou moeten komen. Met zijn goede hand reikte hij even in zijn broekzak, en hij kon het niet laten even te glimlachen toen hij vond wat hij had gezocht. "Als jij er nou voor zorgt dat die alleraardigste klauwtjes weer in normaal bruikbare handen veranderen, dan zal ik het je uitleggen, kom maar, dan gaan we even zitten." Caspian wees naar een bankje dat even verderop stond.