Het rijk van de Maagd: Koruna: Herberg de Blauwe Reus

Een redelijk nette herberg in een goede buurt van Koruna, dat is Herberg de Blauwe Reus. Je komt binnen in een gezellig halletje waar je je sleutel kan halen. Als je naar links gaat kom je in een eet en drink gelegenheid waar je goed eten kan krijgen. Als je naar rechts gaat kom je bij een trap uit die omhoog gaat naar vele kamers. Deze kamers zijn goed onderhouden en hebben altijd schoon beddengoed.

Regels:
Betalen, niets slopen, niet binnenvallen in de kamers.
Binnenvallen mag wel in het eetgedeelte.

Abby zat aan de bar van de herberg, in de zak van haar te korte rokje zat een sleutel weggestoken zodat ze hier vannacht zou kunnen overnachten. Ze hing een beetje tegen de bar aan terwijl ze nog een glas wijn achterover gooide. Ze was zacht gezegd behoorlijk aangeschoten, op het randje van dronken. En op dit moment alleen maar omdat er niemand was waarmee ze haar gedachten kon uitschakelen. Ze wilde de afgelopen dagen gewoon even helemaal vergeten, en daar was ze goed mee bezig door zich zo te bezatten.

James zat aan een tafeltje rustig zijn varkenspoot op te eten. Hij had geen zin gehad om ergens iets te vangen vandaag, en hij had wat geld gegapt van een aantal foute jongens, dus hij at buitenshuis. Hij sneed een stuk vlees af van het bot. Het was misschien een beetje laat om nu te eten, maar hij had nu pas honger. Hij had wel eens later gegeten. Het vlees ging samen met wat aardappel en groenten zijn mond in. Hij kauwde beleefd.

Abby bestelde een volgende wijn, en alhoewel ze redelijk dronken begon te worden sprak ze nog zonder een dubbele tong. Ze draaide zich om zodat ze nog eens kon kijken of er echt niets leuks tussen zat. Plots viel haar oog op James. Zonder er verder bij na te denken stond ze op. Ze wankelde even op haar elf centimeter hoge hakken maar bleef staan. Toen liep ze tussen de tafeltjes door. 'JAMES!' riep ze van de andere kant van de ruimte terwijl ze naar zijn tafeltje toe liep. Ze was redelijk het spoor bijster door de werking van de alcohol.

James mompelde in zichzelf. 'O, god, niet zij weer he?' Hij zuchtte en at gewoon verder. Hij deed alsof hij niets gehoord had. Hij hoefde niets te weten van dat meisje dat zichzelf zo goed vond. Als er iets was wat een vrouw mooi stond, dan was het wel bescheidenheid. Hij at het laatste stuk van zijn gekookte aardappel. Hij had nog wel wat vlees en groente liggen, en hij was van plan die in alle rust op te eten.

Laat dat in alle rust eten maar weg XD
____________
Abby liep verder naar het tafeltje. 'James!' riep ze nog eens toen hij niet reageerde. Ze wist zijn naam nog en ze wist dat ze hem kende maar waarvan was ze even vergeten, of ze wilde het zich gewoon niet herrineren. Ze moest toegeven dat ze hem eigenlijk nog steeds wel de moeite waard vond. Ja ze mochten dan hebben gevochten, dat maakte niet dat ze hem niet meer aantrekkelijk vond. Eenmaal bij zijn tafel wankelde ze en plofte ze op de stoel. 'Je vind het vast niet erg als ik hier kom zitten.' zei ze toen, zonder dat ze het vroeg ze zou oook niet zo snel weggaan waarschijnlijk.

James keek heel even een beetje vermoeid naar Abby. 'Nee hoor.' Zuchtte hij. Hij wist dat ze toch niet weg zou gaan als hij ja zou zeggen. Hij negeerde haar verder en at. Hij sneed het laatste stukje vlees van zijn varkenspoot af en at hem op. Een dienstmeisje haalde zijn bord op en hij bestelde een bier. Omdat hij nuchter wou blijven. Hij streek door zijn rode haar en probeerde niet naar Abby te kijken. Misschien ging ze dan wel weg...

Abby keek heel even in stilte toe hoe hij at. Ze glimlachte een beetje, vooral door de alcohol. Ze merkte maar al te goed dat hij haar niet aan wilde kijken en daar ging ze wat aan doen. Ze stak haar hand uit en met twee vingers die ze onder zijn kin legde probeerde ze hem te dwingen haar aan te kijken. Ze keek een beetje verleidelijk, maar niet te veel. 'Hoe gaat het?' vroeg ze toen, ze wilde in het begin gewoon een goed gesprek hebben. Maar alles aan haar liet blijken dat ze eigenlijk iets anders wilde. Haar schouder was iets anar hem toegedraaid zodat hij een perfecte blik op haar ronde vormingen kreeg. Haar glimlach was verleidelijk en een beetje uitdagend.

'Nou, het ging vrij goed, totdat jij mijn rust kwam verstoren.' Zei hij. Hij kreeg plotseling een plan. Hij besloot het maar eens mee te spelen. Hij grinnikte even in zichzelf over zijn plan. 'En met jou?' Vroeg hij. De serveerster kwam aanlopen met zijn bier. Hij nam een slok en nam een nonchalante houding aan. Een perfecte houding om meisjes mee te versieren, bleek uit zijn ervaring.

Eliria ging in duikvlucht en bleef iets boven de grond voor de deur van de herberg hangen. Vincent sprong van haar rug af. Hij had veel positiefs gehoord over de herberg, dus hij moest hem gewoon eens proberen. Hij draaide zich om. Eliria viel in een regen van druppels uit elkaar en Vincent stuurde het water in zijn waterflessen. Hij liep de herberg in en aan de bar bestelde hij meteen een biertje en een kamer.

Abby liep heupwiegend de herberg in. Nog steeds had ze een kamer, ze verbleef hier nu al een paar dagen. Het was niets voor haar om zo lang op dezelfde plek te blijven. Maar ze had het op een of andere manier nodig, ze wilde niet verder reizen. Ze had een kort rokje aan, te kort. Verder hoge hakken en een shirtje wat behoorlijk bloot was. Alles bij elkaar opgeteld zag ze er gewoon uitdagend uit. Ze ging naast een jongen zitten en bestelde een glas rode wijn terwijl ze flirterig naar de man glimlachte.

Vincent grinnikte en glimlachte terug. Hij vond dit meisje wel heel erg overdreven. Zelf zat hij gewoon in een T-shirt en een spijkerbroek. Hij had er niet bij stil gestaan dat hij eigenlijk iets anders aan had moeten trekken."Hallo," zei hij en hij nam een slok van zijn bier, bedenkend wat zijn volgende zet zou zijn.

Abby glimlachte nogmaals. 'Hallo.' sprak ze toen rustig. Daarna draaide ze zich discreet weer weg en keek naar de rest van de mensen die er zaten. Haar benen had ze zoals altijd netjes over elkaar heengeslagen, en alhoewel het netjes had moeten zijn het maakte haar alleen maar uitdagender. Ze nam een slok van haar rode wijn, het smaakte perfect.

Vincent lachte zachtjes en draaide zich ook om. Hij leunde met zijn ellebogen op de bar een keek de gelagkamer in. Hij zag genoeg leuke meisjes (en jongens) en hij kon zo één twee drie niet kiezen. Maar er zat natuurlijk ook nog iemand naast hem, maar hij had nog geen aanpak-strategie.

Abby liet haar aandacht nooit lang op een jongen rusten. Al was haar aandacht altijd klaar voor Dan. Daar zou ze altijd aandacht voor kunnen hebben. ze keek rond, op zoek naar iemand die Dan kon overtreffen, maar vinden deed ze de persoon niet. Ze draaide zich weer terug, hoewel ze nog steeds glimlachte was het niet vanuit haar hart. Haar ogen deden niet mee.

Vincent keek even naar het meisje, vooral naar haar ogen. "Hoe komt het dat jouw ogen niet glimlachen, terwijl de rest van je gezicht dat wel doet?" vroeg hij. Misschien had hij het niet moeten vragen, maar hij vroeg hij toch. Misschien vloeide er nog wel iets uit voort.

Heel kort sloot Abby haar ogen. 'Dat zul je vanzelf gaan begrijpen.' zei ze toen. Zodra hij ouder en volwassener zou worden zou hij snappen dat het leven niet altijd leuk was. Ja Abby had het idee dat de jongen nog een klein kind was, dat dacht ze van de meeste mensen als ze haar niet imponeerde. En dat imponeren gebeurde maar heel weinig.

Vincent trok een wenkbrauw op en speelde met wat blauwe energie uit zijn vingertoppen. "Dat klinkt alsof je me minacht," merkte hij op en hij keek het meisje aan, terwijl de blauwe energie weer terug in zijn vingers verdween. "Maar zo bedoel je het vast niet, of wel?" Hij glimlachte aardig en nam nog een slok van zijn bier.

Abby glimlachte. Ze vond het ergens wel grappig dat de jongen dacht dat hij het begreep. Tenminste zo klonk het. Maar hij sloeg de spijker wel op de kop toen hij zei dat ze hem minachte. Dat was ook precies wat ze deed. 'Zo bedoel ik het niet, maar zo is het wel.' zei ze toen. Ze nam nog een flinke slok van haar wijn, ze wilde de alcohol door haar lichaam voelen stromen, het verdoofde gevoel wat ze daarvan kreeg.

"Nou bedankt," zei Vincent geïrriteerd, maar met een glimlach. "En mag ik vragen waarom je me minacht?" Hij keek naar het meisje en hij stuurde het bier even rond in het glas. Dat viel minder op en hij moest gewoon iets te sturen hebben. En hij had geen zin om het water, wat eigenlijk zijn draak was, uit de fles te sturen en rond te laten vliegen.

Abby nam nog een slok van haar wijn. Ze keek de jongen aan, liet haar ogen over hem heen glijden. 'Omdat je onwetend bent.' zei ze toen. Tenminste dat was het gevoel wat ze bij hem kreeg. Ze had het gevoel dat hij nog moest opgroeien. Ze keek weer voor zich.

"Ach, soms is het fijn om onwetend te zijn," zei Vincent en hij haalde zijn schouders op. "Maar je wilt niet weten wat ik allemaal al gezien heb." Hij dacht aan de moorden die hij gepleegd had, voor anderen, en aan meer van dat soort dingen. Maar het maakte hem eigenlijk niks uit, alleen moest hij ermee stoppen als hij een vriendin kreeg.

Abby haalde haar schouders op. Z geloofde niet dat hij iets van de wereld kende, echt kende tenminste. Ze vond hem niet iemand die veel vocht, iets wat ze zelf geregeld vond. 'Zo erg kan het vast niet zijn.' mompelde ze toen. Kort dacht ze aan de mensen die dood waren, door haar handen gedood. Niet dat ze zich er schuldig over voelde, stuk voor stuk hadden ze het verdient.

Vincent zuchtte en hij draaide zich naar zijn glas. Hij stuurde met één hand het bier uit het glas en liet het de vorm van een dolfijntje aannemen. Met de andere hand stuurde hij een sliert water uit zijn waterfles. Zodra die lang genoeg was, nam het water een vaste vorm aan en stak de kop van Eliria uit de fles. Ze boog haar kop naar het dolfijntje, terwijl haar neus in een klomp ijskoud ijs veranderde, wat even later over sprong op het bier. Zodra het hele oppervlak bevroren was, trok Eliria haar kop weer terug in de fles. Vincent liet het dolfijntje voorzichtig landen op de bar. Alleen de buitenste laag van van ijs, binnenin kolkte het bier nog rond.

Abby keek naar wat de jongen deed, het zag er grappig uit en ze had ook niet verwacht dat hij krachten had. 'Aha ook krachten.' zei ze toen rustig. Ze nam weer een slok van haar wijn, ze had het iets verwarmd zodat het lekkerde smaakte, maar wel zo dat de alcohol er niet uit vervloog.