Het rijk van de maagd - Koruna: Kroeg T'Haantje

Dit is een echte oude gezellige kroeg. De houten tafels zijn versleten. De stoelen die er bij staan eveneens. De banken die langs de muren staan zijn van donker brui leer en zien er nog het best uit. Achter in de kroeg is de bar waar je je drinken kan halen. Voor de bar staan hoge krukken waar je mee lekker op de bar kan hangen.Achter de bar staat 1 jonge man en 3 schaars geklede vrouwen wiens bedoeling is om de klanten te verleiden dure drankjes te nemen. En dat is niet heel moeilijk met hun natuurlijke charme als ze die tegen buitenstaanders gebruiken. In een hoekje staat een pokertafel waar illegaal voor geld gespeeld word. Ook worden er andere gokspellen gespeeld als dobbelen en andere kaart spelen. Deze kroeg word bezoekt door jongeren en oude mannen door zijn goedkope prijzen en gezelligheid.

regels: vechten mag: maar let op dat je niet de hele tent afbreekt. En je zult snel door omstanders uit elkaar getrokken worden.

personen: vrij

Deze kroeg, was, is en blijft de meest favoriete kroeg van Alexis. Sinds ze hier kwam, al bijna 12 jaar geleden richting Kyon, had ze de kroeg ontdekt. Nu jaren later kwam ze er nog steeds graag. Hoewel ze de laatste maanden bijna het kamp niet kon verlaten door de vele kleine opstandjes in het kamp, noemde ze zichzelf nog steeds een stamgast. Wat de begroeting van de barman ook bevestigde toen ze binnenkwam. Al zei hij er met zijn echte barmannen stem dat het lang geleden was dat ze aanwezig geweest was. Als antwoord zwaaide ze met haar geldbuidel, waardoor hij glimlachte. Het was standaard dat Alexis teveel betaalde, gewoon omdat ze vond dat het hier kon. Ergens anders zou ze gewoon op het wisselgeld wachten.

Spontaaaan (:
~

Het was lang geleden, lang geleden dat Scarlet echt buiten het stierenrijk kwam. Maar ze moest van zichzelf stappen ondernemen, ze moest van zichzelf zien hoeveel ze al bereikt had en wat frisse lucht nemen. En over het resultaat kon ze best tevreden zijn, zelfs in het maagden rijk liepen er mensen rond in haar kleding. Het gaf haar een goed gevoel, hoewel ze zich niet erg goed kon voelen. Hier was ze lang niet geweest, vroeger was dit een soort vaste plek geworden, waar ze vaak kwam na een lange reis. Maar nu was het het eerste bezoek in veel jaren. Ze had er een dubbel gevoel bij, hier was de plek waar ze Jason voor het eerst echt sprak, ze wist niet of ze dat leuk vond of niet. Ze opende de deur en stapte de kroeg binnen.

-
Alexis nam plaats op 1 van de barkrukken, het was wel haar vaste kroeg maar echt een speciale stoel of kruk. Nee daar deed ze niet aan. Er moest toch nnog wat variatie in blijven zitten, anders werd het wel een heel saai geheel. Haar aandacht werd getrokken door het volgende meisje dat binnenkwam, ze kwam haar heel erg bekend voor. Ook al wist ze dat ze het meisje jaren geleden voor het laatst gezien had. Maar de getuige op je trouwerij vergat je niet zomaar. "Scarlet!" riep ze met een glimlach naar haar toe.

"Scarlet" de naam weergalmde in haar hoofd. Scarlet, haar naam, wie had haar geroepen? Langzaam hief ze haar hoofd, scheurde haar blik los van de houten vloer en keek nu de kroeg door. Om haar lippen stond geen glimlach, haar blik was neutraal, nietszeggend. Ze zocht degene die haar geroepen had en haar ogen vielen op het meisje, het meisje daar met de zwarte haren. Het meisje dat toen trouwde, degene waarvoor zij getuige was geweest. De trouwerij waar Zenan de Wijze aanwezig was geweest, waar veel dertienders waren geweest. En het zou haar niets verbazen, als Alexis daar ook thuishoorde, thuishoorde in het dertiende rijk. 'Alexis.' Kwam er over haar lippen, waarschijnlijk niet hard genoeg voor Alexis om dat te horen. Scarlet liep rustig naar haar toe en een klein glimlachje kwam rond haar lippen.

Alexis hoorde inderdaad de naam niet van het meisje dat haar naam fluisterde. Ondertussen bleef ze naar haar kijken, terwijl er een glimlachje op het gezicht van Scarlet verscheen. Ze was veel veranderd, ze leek meer volwassen. Iets wat niet gek was, ook zij zal wel veranderd zijn. MAar bij diegene zelf valt het altijd mnder op, dan bij andere. "Hey." klonk het uit haar mond toen Scarlet bij haar stond, het was lang geleden dat ze haar gezien had, dat was duidelijk aan haar enthousiasme te horen. "Hoe gaat het." direct gebaarde ze dat ze er bij moest komen zitten. Het gebeurde niet vaak de laatste tijd dat ze uit kon, dus nu ze uit was was dat duidelijk aan haar humeur te merken.

'Hé.' Begroette Scarlet Alexis en even werd de glimlach groter. Ze kon niet ontkennen dat ze blij was dat ze dit meisje weer zag, het meisje dat ze toch als haar beste vriendin had beschouwd. 'Het gaat redelijk goed.' Ze loog niet, het was echt zo. Ze wist hoe het voelde om echt depressief te zijn, dus ze wist ook hoe het voelde als het wel goed met haar ging. En nu ze had gezien dat ze succesvol was, ook in andere rijken dan het stierenrijk. Had ze wel een soort voldoening in zich. 'En met jou?' Vroeg ze aan Alexis.

Alexis glimlachte "Met mij gaat alles geweldig." dat was waar, het was jaren geleden dat ze zich zo goed gevoelt had. Je kon het wel gelukkig noemen. Met Cloud was alles goed, Carlos was een vrolijke draak en er was zelfs nieuws van Zenan gekomen. Voor het eerst in jaren. Het kon niet beter. Haar blik ging naar de kleding van Scarlet die er prachtig uitzagen, iets wat haar eigenlijk nooit echt opgevallen was. Als ze het goed had volgens de laatste mode. (zij was toch modeontwerpster :3?) "Wil je trouwens wast drinken?" stelde ze voor.

Ja, Scarlet is ontwerpster (:
~

Scarlet glimlachte en legde haar handen op de bar. 'Dat is fijn.' Zei ze en begroette met een kort knikje de barman, die ze nog wel van vroeger kende, maar ze wist niet of hij haar nog kende. Van de vele mensen die hier kwamen, zou hij niet iedereen onthouden. 'Ja, dat is goed.' Zei ze en de barman leek het te horen. Dat soort mensen leken altijd alles te horen als je iets wilde bestellen, als je geld ging geven. 'Wat water.' Zei ze tegen de barman. Ze was nog altijd van het water. Ze keek naar Alexis en nam haar even in zich op, ze zag er goed uit, gezond.

Alexis besloot het verstandig te houden en ook voor iets zonder alcohol te gaan. Kort dacht ze na, "Cola graag." ze legde genoeg geld neer op de bar voor hun beide. Iest wat ze uit gewoonte deed, waarna ze weer naar Scarlet draaide. Het was zo lang geleden dat ze haar vriendin had gezien, dat het gewoon zo onverwachs was om haar hier tegen te komen. "Nog veel meegemaakt afgelopen jaren?" Als ze het goed had, was het inderdaad jaren geleden dat ze elkaar echt gesproken hadden.

Scarlet knikte dankbaar omdat Alexis haar leek te trakteren en knikte daarna op de vraag van Alexis. Ze draaide zich een beetje naar haar toe, zodat ze iets confortabeler zat en haar ook kon aankijken. 'Ja, best wel.' Zei ze tegen Alexis. En die dingen die ze had meegemaakt waren niet goed, maar sommige ook weer wel. Ze besloot alleen de leuke dingen te vertellen, in zo'n eerste ontmoeting na jaren ging ze niet al haar verdriet meteen vertellen. Daar had ze dan ook totaal geen zin in. 'Jij vast ook.' Zei ze met een glimlachje.

Alexis knikte, het ongeboren kindje dat ze verloren had lag nog steeds vers in haar geheugen, maar behalve dat had ze ook leuke dingen meegemaakt. Ook mninder leuke natuurlijk. Als afgesloten worden van het Dertiende Rijk, is toch wat minder natuurlijk. "Het was wel turbulent, moet ik zeggen. Al dat gedoe met die grens." verzuchtte ze, wat was ze blij dat er uiteindelijk wat te horen was van het Dertiende Rijk

Scarlet voelde een steek in haar maag. Al het gedoe met die grens, ze vond het eigenlijk helemaal niet erg dat de dertienders hun macht waren verloren. Ze vond het juist geweldig. Ze had zelfs meegeholpen met de rebellen, natuurlijk. 'Bij mij ook verschillende dingen. Leuk en niet leuk.' Zei ze tegen Alexis en nam met een vriendelijk knikje naar de barman haar glas water aan. Ze nam een slokje en keek naar het water. 'Ik heb mijn eigen modelijn.' Zei ze met een glimlachje, om iets vrolijks te vertellen.

Cat kwam binnen. Altijd als ze hier kwam, keken mensen haar aan. Ze zag er ook abnormaal uit, zo vampierachtig. Ze keek de mensen dan gewoon net zo hard aan, tot ze wegkeken. Dat deed ze nu ook. Ze liep naar de bar en bestelde een whisky, en ging naast 2 meiden zitten, die ze negeerde.

Alexis moest toegeven dat ze daar onder de indrk door was. "Ik wist niet eens dat je zoveel met kleding aws?" zei ze ongelovig, maar op een goede manier. "Dat klinkt wel heel gaaf." haar blik ging kort naar het meisje dat direct een whiskey bestelde. Niet dat ze daardoor zo onder de indruk was, dat deden er wel meer, maar vooral haar uiterlijk had haar aandacht getrokken. "Wat ontwerp je zoal?" Alexis had dan niet echt verstand van kleding, ze had voornamelijk oude afgedragen kleding. Het was eeuwen geleden dat ze was wezen shoppen.

Scarlet keek even naar het meisje dat naar binnen wandelde, ze was onder de indruk van haar kleding, maar keek al gauw weer naar Alexis. 'Dat is verschillend, vooral hetgene dat ik zelf leuk vind om te dragen.' Zei ze tegen haar. 'Ik maakte al vaak mn eigen kleding, omdat ik geen geld had om het te kopen, en daardoor ben ik beter geworden.' Glimlachte ze en speelde met het armbandje om haar pols.

"Beter kun je wel zeggen." beaamde Alexis, anders had je nu zeker geen eigen modelijn lopen. Ze ging kort met haar hand door haar haar, waarna ze het glas oppakte en een slok nam. "Loopt ie goed?" vroeg ze oprecht geïntresseerd, het was zo lang geleden dat ze elkaar gezien hadden dat ze haast een soort vreemde voor elkaar geworden waren. Hoewel ze elkaars namen enzovoort nog wisten.

Cat irriteerde zich aan de twee meisjes, die het over niets hadden eigenlijk. Ze keek ongeinteresseerd voor zich uit, terwijl haar ze droomde over vleermuizen, waar ze hoog mee de lucht in zweefde, en uiteindelijk in een grot belandden. Ze dronk een beetje van haar whisky en kauwde op een tandenstoker.

'Jawel, zelfs in het maagden rijk lopen er mensen in mijn kleding, de reden dat ik hier ben is eigenlijk ook omdat ik dat wou zien.' Gaf Scarlet aan haar toe en glimlachte er eventjes bij. Ze wilde weten of ze ook in andere rijken succes had geboekt. Maar het stierenrijk, waar ze zichzelf een aantal jaren had opgesloten, daar zag ze ook mensen in haar kleding rondlopen. 'Maar het kan altijd beter.' Zei ze tegen haar. Ze nam een slok van haar water.

"Wauw dat is wel heel gaaf!" merkte Alexis op. "Ook al kan het beter, het is iets wat ik nooit zou bereiken." Alexis was niet iemand die ervaring had met kleding, ze had er dan ook geen gevoel voor. Meestal ging ze naar een winkel, kocht een paar shirts en broeken die ze nodig had en niet al te lelijk waren om er een paar jaar mee te doen. Of in iedergeval tot ze kapot gingen, alleen voor speciale gelegenheden deed ze er langer over om iets uit te zoeken en meestal werd ze dan geholpen.

Roelie zat in een grijze harembroek en het zwarte topje wat ze altijd aan had in de kroeg. Voor het eerst sinds tijden zat ze alleen. Je merkte duidelijk aan haar dat ze niet een meisje was wat altijd maar bezig was met haar uiterlijk, er zaten zelfs nog zwarte olievlekken op haar gezicht. Toch straalde haar prachtige rn zelfverzekerde uiterlijk naar buiten wat veel kerels de nek deed omdraaien,

Dan was al een paar keer in de kroeg geweest en vond het echt een heerlijke plaats. Nu had hij zijn oog laten vallen op het meisje met blonden haren dat alleen zat. Al veel jongens hadden naar haar gekeken maar nog niemand was op haar af gestapt en daar zou hij gebruik van maken. Met een biertje in zijn hand liep hij naar haar toe,' Hallo, is het erg als ik bij je kom zitten?'

'Ja, tuurlijk. Anders zit ik ook maar alleen.' zei ze vrolijk. Ze gleed met haar handen door haar haren, het was iets wat ze automatisch deed. Vele meisjes zouden zich anders gedragen als er een jongen in de buurt was maar zij bleef even nuchter en schaamteloos. Ze was niet het type meisje wat opeens zwak en giechelig werd.

Dan vond dat een leuke reactie en schoof op de bank tegenover haar.' En wat doe jij hier dan wel alleen? Dit is toch niet echt een plek om alleen heen te gaan, geen vriendje die je wou vergezellen? Ohh wat onbeleefd ik ben me vergeten voor te stellen, ik ben Daniëlo maar noem me Dan want mijn normale naam vind ik te lang.' Het kwam er charmant uit en zijn ogen straalde vrolijkheid uit.

Roelie lachte, zo die zin kwam zo uit een 'versiertruc' boek. Toch vond ze het wel grappig dat hij het zei. 'Nou nee, ik heb geen vriendje nee. Maar genoeg vrienden, maar die hadden allemaal wat anders te doen. En ik heet Roelie.' zei ze, nogsteeds vrolijk. Ze nam een slok van haar wiski , een mannendrank volgens vele mensen maar o-zo lekker.