Oud trainingsterrein van de dertieners- rijk van de leeuw

Leida probeerde zich een leven zonder arm voor te stellen en het matchte ongeveer wel met het gevoel van een krachteloos leven. Vooral omdat ze, als ze geen krachten had, misschien wel met een arm minder zou eindigen. Ze lachte om Alexis' tweede opmerking. 'Nou, ze zijn de laatste tijd niet meer zo heel erg verschrikkelijk hoor. Maar in het begin, ja, dan was er waarschijnlijk niet eens iemand geweest om die brief van Zenan in ontvangst te nemen. Zonder ons en de anderen die de overige kampen intact houden.' Zei ze bedenkelijk.

"Nou hopen dat er snel weer een volgende brief komt." zei ze droog. "Anders is er over een paar maanden nog steeds nikso ver van het kamp." merkte ze droog op. Ze had het felletje van haar nagel getrokken en ging met haar hand door haar haren. "Maar je hebt gelijk, nog even en we zouden een weekje op vakantie kunnen, zo rustig zijn ze." glimlachte ze, een hoopvol voorutizichtig die waarschijnlijk niet uit zou komen.

Ik heb het gevoel dat ik hier al 3x een antwoord op heb getypt, maar ik moet iedere keer weg voordat ik het kan verzenden xD
-
'Als dat nou eens zou kunnen.' Zuchtte Leida met de gedachten aan een weekje niets doen, zonder zich zorgen te maken over of het kamp nog overeind zou staan als ze terug kwam. 'En ja, er moet inderdaad snel een nieuwe brief komen. Voor je het weet zitten we weer terug bij af. En dat kunnen we zeker niet gebruiken. Vooral omdat het vissen en leeuwen rijk er waarschijnlijk wel achter gaan komen dat wij het waren.' Zei Leida met een bedenkelijk gezicht.

Alexis knikte, "Volgens mij heeft het rijk van de vissen al enig vermoeden." zei ze nadenkend. Ze snapte niet hoe, maar de vraag van Lewis of ze nou uit het Dertiende rijk kwam begreep ze nog steeds niet helemaal. Vooral omdat ze nou niet wist wat hij nou dacht. Hij was er niet verder op in gegaan.
-
pff inspiloos xD

'Misschien heeft het leeuwenrijk ook wel iets door.' Zei Leida tegen Alexis. 'Ik kan natuurlijk geen gedachten lezen, maar ze leken het wel vreemd te vinden dat we niet op moorden uit waren. Misschien is die aanvoerder niet alleen een goede vechter, maar heeft hij ook nog hersens.' Zei ze bedenkelijk.
-
Me2, eigenlijk moeten ze nog een keer meeten, maar dan na het Cloud-Alexis fiasco. Dan hebben ze wat meer gespreksstof

idd, dit gewoon stoppen dan maar xd?
-
Alexis keek haar quasi bevreemd aan "Wacht even, een mannelijke soldaat met hersenen?" zei ze lachend. "Het zou me niet verbazen als ze er wat mentalisten mensjes hebben rondgelopen." vreklaarde ze bij haar het vermoeden. "Ze hebben dan niet gesproken." bij de ze doelde ze op haar mannen. "Maar wel gedacht waarschijnlijk."

Ja, is goed. Waar overnieuw beginnen? Kamp Strife?
-
Leida lachte om Alexis' eerste opmerking. 'Ja, dat is waar. Ik was even vergeten dat er natuurlijk ook mensen met de gave waren in hun legers. En we kunnen onze mannen natuurlijk niet opdragen niet te denken. Dan zou het al helemaal een zooitje worden.' Zei Leida met een glimlach, denkend aan soldaten die als een kip zonder kop op het slagveld rondrenden.

Alexis lachte "Inderdaad." ze keek wat schuldbewust "Zelfs ik weet niet zeker of ik dat zou kunnen, of ik er aan gedacht heb tijdens die marteling." ze huiverde bij de herinering eraan, ging weer goed rechtop zitten omdat ze wat was ingezakt.
-
is goed, dat cloud weg is? Begin jij?

Jep.
-
'Dat begrijp ik zeker. Het was al moeilijk om niets te zeggen, laat staan niets te denken.' Zei Leida bedenkelijk. 'Je hoeft je daarover niet schuldig te voelen, Alexis. Ze waren er uiteindelijk toch wel achter gekomen.' Zei ze met een bedenkelijk gezicht. De wind streek door haar stugge, blonde haar en liet het zachtjes bewegen.