Het rijk van de vissen- Grot van Andromeda (en Derryl)

Het is een ruime grot in een mooi regenwoud dat minstens en keer per maand onderloopt, gelukkig staat de grot boven het waterniveau. Het is met simpele houten meubels ingericht. Er zijn twee kleine vertakkingen, een is de kamer van maggie, gevuld met speeltjes van hout en ijzer, de ander is de kamer van droom en deryl. In zes jaar is het langzaam gevuld met steeds meer dingen, aangezien broom ervan houd in hout te snijden als ze zich verveeld, dus er zijn zoveel mogelijk meubels van hout. In een hoek van de grote kamer is een soort zandkuil waarin de draken, de wolf en het konijn slapen.

regels: naar droom en deryl luisteren, geen brandstichten, niets slopen en maggie niet plagen
personen: max een stuk of vijf, inclusief de bewonders.

Beo rende het laatste stukje over het zand en liep de veranda achtige inham op, die hoog genoeg zat om boven zeeniveau te zijn. Droom sprong soepel van zijn rug en stapte naar binnen. Een lange chinese lung draak lag door de hele kamer heen gedrapeerd en een klein meisje lag te slapen in haar armen. Ze glimlachte toen ze droom zag en kronkelde naar haar toe. Ze legde maggie neer voor ze naar buiten gleed en over het zand begon te rennen richting een glimpsje water dat heel langzaam dichterbij kwam. Droom glimlachte en neuriede een liedje voor haar kleintje voor ze naar Mags slaapkamertje liep en haar en de twaalf ridders instopte. de riddertjes waren allemaal 10 cm hoog, maar maggies fantasie wekte ze tot leven. Droom drukte teder een kus op mags voorhoofd en glimlachte.

Derryl landde op de inham en stapte van Abby af. Er klonk een geluid van herkenning in zijn hoofd. Het was afkomstig van Abby. Haar drakenhersens waren blijkbaar minder beschadigd dan die van Derryl en sneller geheeld. Derryl keek zijn draak met een rare blik aan en liep de grot in. Hij volgde de aura van Andromeda naar het slaapkamertje van Maggy. Hij herkende ridders en een krokodil. En tot zijn grote schrik herkende hij ook het meisje dat in het wiegje lag. Hij voelde in ieder geval een grote hoeveelheid liefde voor haar, ondanks hij haar niet kende. Hij slikte en streek met zijn hand over haar zachte, bruine haartjes.

Andromeda begon een ronde te maken door de kamer vol speelgoed. Vooral de laatste tijd had ze veel tijd gehad om in hout te snijden, dus had maggie er nieuwe blokken bij en een paar tinnen vogels die aan touwtjes aan eht plavon hingen enbewogen als je aan eht touwtje trok. Ze pakte blokken en speeltjes op en zette ze waar ze thuishoorde, als ze zag dat ze in de weg lagen of als er niet mee gespeeld werd. Uiteindelijk was de kamer wat opgeruimd en keek ze hem vragend aan "en?" fluisterde ze

Derryl keek Andromeda aan. Er liep een enkele traan over zijn wang. Hij herkende zoveel van hemzelf en Andromeda in dit meisje. Tot op haar aura aan toe. Hij wist het zeker. Dit waren de vrouwen waarmee hij de rest van zijn leven zou doorbrengen. Hij liep naar Andromeda toe en legde zijn handen om haar middel heen. Hij bracht zijn gezicht naar haar toe en gaf haar een kus.

Andromedas ogen werden groot, maar ze herstelde zich snel en legde haar handen in zijn nek terwijl ze de kus retourneerde. De kus van haar kant was bijna wanhopig. Ze was zo bang dat hij zo weer wegging en niet meer terugkwam. Ze was bang dat hij nooit meer haar gevoelens zou retourneren. Tranen liepen langzaam over haar wangen.

Derryl trok Andromeda nog dichter tegen zich aan. Dit voelde zo vertrouwd. Zij hoorde in zijn armen. Zijn hand streek liefkozend door haar bruine haar. Hij liet zijn lippen van haar los en keek haar aan. 'Ik denk... Dat ik van je houd, Droom.' Zei hij tegen haar. Zijn gevoelens waren compleet in de war met zijn verstand, maar hij besloot voor een keer naar zijn gevoelens te luisteren en niet na te denken. Hij kuste Andromeda opnieuw terwijl hij haar waarschijnlijk bijna wurgde in zijn omhelzing.

Andromeda knuffelde hem bijna meer Na een paar minuten zo met elkaar verstrengelt te zijn verbrak ze de kus "Deryl, liefje, ik heb altijd van je gehouden en zal nooit stoppen, nooit" zei ze zacht ze legde haar voorhoofd tegen eht zijne en bleef zo even staan. Haar hoofd kon het niet meer bijbenen. Er was te veel onwaarschijnlijke informatie dus haar hersenen waren gewoon op off-stand gezet. hier kon ze toch geen soep van koken.

Er stroomden nu ook tranen over Derryl's wangen. Door de tranen heen grinnikte hij. 'Ik sta hier gewoon te zoenen met een wildvreemde. Maar ik heb nog nooit zo iets geweldigs meegemaakt.' Zei hij tegen Andromeda. Hij had het denken allang opgegeven. Al vanaf het moment dat hij gehoord had dat hij een dochter had. Zijn hand streek liefkozend door Andromeda's haar.

Droom grinnikte "honey, je kent me al heel wat jaartjes. sinds de oorlog uitbrak" Haar armen gingen om zijn nek en ze drukte nog een kus op zijn lippen. "er het koste ons ook een avond o bij elkaar in een bed te belanden" ze grinnikte

Derryl keek Andromeda aan. 'Dat geloof ik graag. Dan is het helemaal niet erg als ik dit doe.' Hij kuste haar in haar nek en tilde haar op. Hij opende een deur en vond meteen de slaapkamer. Hij legde haar zachtjes neer op het bed en sloot de deur achter hem. Hij glimlachte en kwam naast haar liggen. Hij gaf haar nog een kus. 'Wat dacht je ervan om het verleden te herhalen?' Vroeg hij aan haar. Hij streek met de rug van haar hand over haar wang.

Andromeda rolde bovenop hem "Dat vind ik heel leuk" ze gaf hem een speelse en uitdagende glimlach "Onder een voorwaarde, you are mine" ze glimlachte en kustte hem gepassioneerd. Zoals ze na al die jaren gewend was.

'Ik denk niet dat iemand anders ooit nog goed genoeg zal zijn voor mij.' Zei Derryl met een glimlach tegen Andromeda. Hij trok haar shirt iver haar hoofd heen en zodra hij haar gezicht weer kon zien trok hij haar dicht tegen zich aan en kuste haar zachtjes, bijna plagend, in haar nek.

Andromeda grinnikte en trok hem bij de hals van zijn shirt wat overeind en ontdeed hem van zijn shirt. Zodra hij shirtless, als haar hersenen nu niet uit hadden gestaan waren ze in pudding veranderd bij die aanblik, op het bed lag waren haar lippen weer aan ze zijnen geplakt. Ze drukte haar lichaam tegen het zijne terwijl ze haar kus nog verder verdiepte

Next morning.
-
Derryl werd wakker van een onbekend geluid. Hij ging een stukje verder overeind zitten en schudde zijn hoofd heen en weer. Hij streek een paar zwarte lokken uit zijn gezicht en besefte dat het geluid gehuil was. Hij trok zijn kleren weer aan en liep richting Maggie's kamer. Voor de deur bleef hij staan en twijfelde hij even. Wat als Maggie het nou helemaal niet leuk vond dat hij terug was?

Andromeda wreef in haar ogen toen ze wakker werd. maggie was aan het huilen, iets dat de laatste tijd vaak voorkwam. Ze zuchtte en ging overeind zitten. Voor de verandering was de andere helft van het bed neit onbeslapen, wie..... Oh. Alle gebeurtemnissen van de vorige avond kwamen terug en Oh was een understatement. Ze schoot uit het bed en deed zo snel mogelijk iets aan voor ze de kamer uitrende. Ze kalmeerde pas toen ze zag dat Deryl neit weg was. Ze stopte en glimlachte naar hem "Niet geschoten is altijd mis, ik zou naar haar toe aan als ik jou was" zei ze zacht

Derryl glimlachte. Hij gaf Andromeda nog een kus voordat hij de kamer binnenliep. Hij stapte richting het bedje en zag het kindje dat overduidelijk zijn dochtertje was in het wiegje liggen. Hij wist niet echt wat hij moest zeggen of doen, daarom bleef hij er eerst even maar gewoon staan. Totdat het meisje hem aankeek met ogen die precies dezelfde waren als die van droom. 'Maggie.' Wist Derryl stamelend uit te brengen.

Maggie wreef de tranen verbaasd uit haar ogen "Papa" zei ze emt een zacht stemmetje. ze klom uit haar bed en rende naar haar vader, wiens benen ze omheslsde "Papa" zi ze door de tranen heen die over haar wangetjes stroomden. Ze had haar papa weer terug. Droom stond in de deuropening mee te kijken naar de hartverwarmende hereniging en tranen van blijdschap stroomden over haar wangen.

Derryl stond drie seconden even verbaasd te kijken naar Maggie. Daarna zakte hij door zijn knieën en omhelzde zijn dochtertje. Ook over zijn wang stroomde een traan. Hij had nog nooit zo'n grote overstap van vrijwel geen liefde om hem heen tot zo veel liefde gemaakt. Niet alleen van Droom, maar ook ontzettend veel van Maggie. Hij aaide over het hoofdje van Mags.

Maggie verborg haar gezichtje in haar vaders schouder "Papa" huilde ze "Waarom was je mama en mij vergeten, ik miste je' zei ze paniekerig. Andromeda draaide zich om en liep naar de keuken waar ze broodjes begon te maken voor iedereen. Der verdiende wat tijd met zijn dochtertje

'Ik ben heel hard gevallen, en toen wist ik niets meer.' Zei Derryl tegen Maggie, terwijl hij haar hoofdje tussen zijn handen hield. 'Maar ik miste jou en mama zo erg dat ik weer teruggekomen ben, ookal kon ik me jullie niet meer herinneren.' Zei hij. Het was niet de complete waarheid, maar het kwam er wel op neer. Hij streek de tranen van Maggie's wangetjes en ook die van zijn wang weg.

Maggie snifte "Dus... Dus je weet neit alles weer" zei ze zacht. Ze wreef met haar knuistjes in haar oogjes. "Maar je mag neit weggaan, goed? Want zonder jou was mama en ik verdrietig"

'Nee, ik weet niet alles weer. Maar ik beloof dat ik hier blijf.' Zei Derryl met een glimlach tegen Maggie. 'Misschien moet jij me maar bijpraten over wat er allemaal gebeurd is.' Zei hij met een glimlach. Hij tilde Maggie op en zette haar op een stoel in de kamer. Hij ging op de stoel tegenover haar zitten in een afwachtende houding. 'Begin maar bij het eerste wat je je kan herinneren.' Zei hij met een glimlach.

Maggie glimalchte en ging lekker zitten voor ze begon te vertellen over alles wat ze zich herinnerde. Droom kwam erbij zitten en zette een dienblad met een kan limonade, drie glazen en een aantal sandwisches met vis en vlees op het tafeltje. ze regelde dat iedereen wat had en luisterde mee, af en toe maggie verbeterend als ze gebeurtenissen verdraaide of dingetjes vergat.

Derryl zat een beetje verbaasd op zijn stoel toen het verhaal afgelopen was. 'Hebben wij dat allemaal meegemaakt?' Vroeg hij. Hij had een sandwich met vlees in zijn ene hand en met zijn andere hand schonk hij een nieuw glas limonade voor Maggie in, dat zijn gretig aanpakte. Hij was ondertussen bezig met het verwerken van alle gebeurtenissen in het stuk van zijn leven dat hij zich niet meer kon herinneren. Hij nam een hap van zijn vleessandwich. 'Dit is echt lekker.' Zei hij tegen Droom.