Het rijk van de vissen- Grot van Andromeda (en Derryl)

Derryl knikte. 'Ik had echt alles voor jou en Maggie over. Ik zou mijn leven geven voor jullie. Hoe kan ik jullie zomaar zijn vergeten?' Er stroomde weer een traan over zijn wang. 'Ik kan het zelf gewoon niet bevatten.' Zei hij tegen Andromeda. Hij streek een verdwaalde pluk lichtbruin haar uit haar gezicht.

Andromeda glimalchte en veegde met haar duim de traan van zijn wang. "ik weet het niet Derryl" fluisterde ze "ik weet niet hoe het kan, alleen dat het is gebeurd en at we ermee moeten leven" In haar hoofd vormde zich een beeld van hoe dat dan zou gaan. Ze vond dit a een goede regeling. Derryl zou hopelijk regelmatig komen zodat Maggie haar papa weer had. Hoeveel pijn alles dan ook deed in haar hart, Maggie kwam op eerste plaats.

Derryl keek Andromeda aan. Hij zuchtte en gaf haar nog een kus op haar wang voordat hij haar losliet. Hij keek haar aan. 'Laten we Maggs maar weer eens gezelschap gaan houden.' Zei hij tegen haar. Hij slenterde naar binnen en zag dat Maggs rustig met haar ridders zat te spelen. Dit herinnerde hem aan de houten krokodil die hij laatst gekocht had. Toen onwetend waarvoor. Hij pakte het uit zijn tas en gaf het aan Maggie, die uitermate blij reageerde.