De nationale bibliotheek van Vario

Derryl keek over het balkon naar beneden. 'Zal ik het even gaan vragen bij die dames daar voor je?' Vroeg hij aan Vincent. Hij wachtte niet eens op antwoord en liep de trap af. Hij kreeg een briefje met twee keer een boek en de plaats waar hij stond erop. Hij liep weer terug naar Vincent en scheurde het briefje zo dat er op iedere helft een boek stond. Een hield hij zelf en de andere gaf hij aan hem. 'Hier, ze zei dat als ze iets hebben over demorfaqua's, het in dit boek staat.' Zei hij tegen hem.

Vincent grinnikte. Dit had hij niet echt verwacht. Hij keek naar de naam van het boek. 'Draak-achtige wezens en andere grote wezens'. Daarna ging hij opzoek. Het moest ergens tussen draken en sprookjesfiguren instaan, stond er op het briefje. De mini-Eliria kwam achter hem aanzweven en keek naar de planken. Maar Vincent had niet zoveel aan haar, want ze kon niet lezen.

Derryl ging op zoek naar het boek dat hij gevraagd had. Het ging over het genezen van geheugenverlies. Hij moest misschien eens een heler opzoeken, kijken of die er iets aan kon doen. Hij pakte het boek en begon aan de lange wandeling terug naar de draken- en sprookjesafdeling om zijn gesprek met Vincent voort te zetten.

Het begon donker te worden in de bibliotheek en Vincent zag niks bij de schemerige lampen die veel te ver uit elkaar hingen. Hij liet zijn hand blauw oplichten, zodat het hele gangpad verlicht werd. Eindelijk vond hij het boek en met zijn hand nog steeds verlicht, liep hij terug naar de tafel. Hij stopte de energie in Eliria, die het niet absorbeerde en als een blauwe tafellamp boven de tafel bleef vliegen.

Derryl keek glimlachend naar het gloeiende licht van Vincent. Hij moest een heler zijn. Hij begon te lezen in zijn boek. Er stond niet echt iets wat hem zou kunnen helpen. Er stond vooral dat hij maar moest wachten en kijken of zijn geheugen nog terug zou komen. Dat had hij zelf ook wel kunnen bedenken.

Vincent wenkt Eliria. Hij had haar gevonden in het boek. "De Deformaqua is een draak-achtige," las hij voor. "Ze beschikken over al het water waar ze mee in aanraking staan. Een Deformaqua in de zee kan zorgen voor grootste overstromingen. Verder veranderen ze in elke mogelijke vorm, zolang het met water te maken heeft." Meer stond er niet, alleen een plaatje van een slecht getekende Eliria, waar onder stond dat het een mannelijk exemplaar was en niemand ooit een vrouwtje had gezien. "Je bent nog de enige vrouw ook," zei Vincent lachend.

James keek Vincent even raar aan. Toen besefte hij dat het om de draak ging grinnikte hij. Hij keek glimlachend naar de bladzijden van zijn boek. 'Dus jij bent een water en helen magiër?' Vroeg hij luchtig aan Vincent. Hij probeerde in te gaan op zijn krachten. Misschien kon hij hem helen, wie weet.

Vincent keek op naar Derryl. "Ja, dat klopt," zei hij, een beetje trots. Hij hield van zijn kracht en schepte er ook graag mee op. Eliria grinnikte en haar zangerige stem zei in zijn hoofd: "Je moet daar trouwens eens mee stoppen." Vincent keek omhoog en stak zijn tong naar haar uit.

Derryl knikte. Het leek hem een beetje raar om Vincent meteen te vragen om hem te helen. Hij mocht hem overigens trouwens wel. Hij was een vrij normaal persoon, met misschien een beetje veel zelfvertrouwen, maar dat was ook wel geznd. Zijn aura zag er tenminste positief uit.

Vincent bladerde nog wat verder door het boek. Er stonden veel mooie wezens in, allemaal ongeveer even sierlijk als Eliria. Kwam vast doordat het allemaal met water te maken had. Hij liet zijn licht uitgaan, want hij begon moe te worden van het constant energie afstoten.