De gevangenis - Rijk van de Leeuw

Alexis struikelde in enkele ganen bijna over de lijken, zo dunde het leger wel heel snel uit. Vlak voor ze boven de grond uit kwam bleef ze even stilstaan om te kijken naar een gewonde soldaat. Die zou het wel redden, het leek dat hij niet echt geraakt was door een pijl, maar eerder van een avn de treden gevallen was. Een hersenschudding op z'n meest. Daarna liep ze omhoog, het licht in. Haar ogen moesten even wennen aan het licht, waarna ze Gale zocht die met water bezig bleek te zijn.

Gale zag dat Alexis er ook al weer was en met de grootste moeite knalde hij een waterballetje naar haar. Daarna begon hij weer verder te rennen. Hij rende niet in de richting van de poort, die was waarchijnlijk al lang dicht. Hij wilde op de borstwering komen, dan kon hij misschien in een boom springen. Hopelijk startte Alexis dan niet weer een bosbrand, zoals ze al eerder had gedaan.

Het waterballetje was voor Alexis niet zo moeilijk te ontwijken, de afstand was tussen hen aardig groot. Dus het enige wat ze deed was opzij stappen zodat hij langs haar tegen een muur kapot knapte. "Het meer." riep ze hem achterna, ze was niet van plan hem achter na te gaan zitten, het was toch zinloos. Eigenlijk vond ze dat Aria het nodig had om haar man te kunnen zine. Vooral met de opvoeding van de kinderen wat loodzwaar was. Nog steeds beschouwde ze Aria als een soort vriendin van haar, ze had dan ook geen idee dat zij ervoor gezorgd heeft dat de grens was afgesloten.

Gale klom ondertussen op de borstwering en hoorde Alexis nog iets roepen voor hij een boom in sprong. Hij was eindelijk vrij. Maar hij moest wel eerst een paar goeie kleren zoeken. Hopelijk stond zijn huis er nog. En het was ook gelijk een goeie plek om zijn draak te zoeken. Hopelijk was Vaasi nog steeds op vrije voeten.