Dragon Mountain - Het rijk van de Ram

Een van de grootste bergen staat bekend als de plek waar vele draken wonen en uitrusten. Een legende gaat dat hier de eerste vriendschap tussen mens en draak is onstaan. Het bovenste deel van de berg steekt boven de wolken uit. Hoe verder je beneden komt hoe meer natuur je ziet. Draken voelen zich hier op hun gemak. Let op! Er zijn hier ook wilde draken de niet tot mensen behoren of hun eigenaar verloren zijn in een strijd.

Spoiler:

Regels: Hou er rekening mee dat je draak hier ook is. Dit moet zo zijn, groote kans dat je anders drakenvoer bent.
Personen: Zo veel je wil.
Level: -

April liep onderaan de berg. Ze was van plan Freij te versassen. Ze dacht aan hem toen hij nog een ’kleine’ draak was. Hij was klein en wou meestal gewoon aandacht. April glimlachte in haarzelf. Ze voelde zijn aanwezigheid aankomen, hij had haar dus al opgemerkt. Een grote draak met een spanwijten van 200 meter kwam aanvliegen. Hij lande een stuk voor haar en kwam op haar aflopen en boog zijn hoofd. April lachte en aaide hem met 2 handen over zijn hoofd "Je verpest ook altijd een verasing.." zei ze lacherig. Freij trok zijn hoofd op en ademde even uit. Hij legde zijn kop neer, ze moest achterop. April rolde lachend met haar ogen en klom op zijn rug.

Dan kwam op Avioré aanvliegen en landde aan de onderkant van de berg. Avioré had eigenlijk lopen zeuren om hierheen te gaan. Ze vond deze plek geweldig en na wat Avioré voor hem had gedaan wilde hij iets terug doen dus hier was hij. Gelijk toen ze landde zag hij in de verte nog een andere draak en een meisje. Hij kon duidelijk het silhouet zien en aan het silhouet te zien was het een meisje. In ieder geval hij kende geen enkele man/jongen die zulke rondingen had.

Freij keek in de verte, een andere draak leek te landen en er zat duidelijk iemand achterop. April aaide hem in z’n nek. "Het is al goed, jij bent er toch ook" zei ze lacherig. Ze stapte af, je hoorde het protest van Freij al hij brulde. April gooide haar rode haar over haar schouders. Freij ging recht staan en opende zijn enorme vleugels. Het gigantische wezen keek naar de anderen draak. Hij maakte duidelijk dat hij niet bang was om aan tevallen als het om April ging. De enorme vleugels stonden stijf vast en leken nu nog groter dan de 200 m die ze bijelkaar waren. April rolde lachend met haar ogen, als iemand beschermend was, was het Freij wel.

Dan stapte van Avioré af, hij aaide haar even over haar kop heen en keek toen naar de inmens grote draak die een paar meter van hun af stond.' Wij doen niks hoor.' Wist hij uit te brengen, het klonk niet al te hard maar dat hoefde ook niet want het was hier heel rustig dus kon je hem duidelijk verstaan. Avioré sloeg haar vleugel half beschermend over Dan heen maar hij aaide haar weer en zei tegen haar dat het goed zat. Dus deed Avioré met veel twijfel haar vleugel weer weg maar stond wel al in de start blokken voor als er iets fout ging.

"Dat dacht ik al" zei April met een glimlach. "Alleen mijn kleine vriendje nog niet" zei ze lacherig en keek Freij aan. Ze liep wat verder van hem weg. Hij trok zijn vleugels terug en ging liggen, ookal hield hij haar wel in de gaten. April keek naar de jongen. Zijn haar zat wat wilderig van de vlucht het zag er wel handsome uit. Ze keek toen naar de witte draak. Ze was duidelijk wit, vooral tegenover Freij die zo zwart was als de nacht en eruit zach alsof hij de duivel zelf was. April kwam wat dichterbij en bekeek de draak. Ze zach er beeldschoon uit en zelfverzekerd. April keek vol bewondering naar haar. "Ik zal der wel niet aanraken, je weet maar nooit of ze me hand eraf bijt, zover ik denk dat het een vrouwtje is" zei ze lachend en keek toen naar de jongen. Hij had lichte ogen net als zijn haar.

Dan keek even naar haar draak, hij was schitterend en erg zwart tegenover zijn witte draak. Hij moest lachen ze had helemaal gelijk zelfs haar gedachtes klopte. Het was wel grappig dat ze hem knap vond, gek genoeg wist hij dat ook wel van zichzelf maar hij vond het wel leuk dat zij het gelijk opmerkte,' Mijn haar zit toch niet zo warrig? Ohh en ik zou inderdaad haar niet aaien ze is nogal jaloers dus je moet oppassen.' Toen hij nog iets wou zeggen over haar jaloers hij kreeg hij een zachte klap van haar staart tegen zijn rug aan.' Oké ik zal je de volgende keer de hemel in prijzen is dat goed?' Grinnikend keek hij naar zijn geweldige draak. Toen richtte hij zich weer op het meisje,' Ik ben Daniëlo maar noem me Dan, aangenaam.'

April lachte van de reactie van de draak. "Ik ben April" zei ze en keek hem aan. Ze deed een pluk van haar rode haar achter haar oor. Een keek even naar Freij die de jongen niet uit het oog verloor. Zijn rode ogen gloede soms op. Het irritante was dan dat dat bij Aril ook gebeurde. April hoopte dat de jongen de gelijkenis tussen de ogen van haar en de draak niet op zou vallen. Ze had niet bepaald veel behoefte om haar levens verhaal tegen een wild vreemde te vertellen.
Ze keek Dan weer aan. "Dus... Ook gewoon maar een beetje op reis?" Zei ze.

Dan schoot in de lach,' Had je niet gedacht dan was het me niet opgevallen. Ik kan gedachte lezen daarom weet ik nu dat je alle twee rode ogen hebt. Maar je hoeft niet te vertellen hoor, je hebt in je gedachte al duidelijk gemaakt dat je daar geen zin in hebt en Avioré wilde hierheen dus ja toch wel redelijk.' Dan's blik gleed over de draak, zo zwart als de nacht en met die rode ogen zag hij er angst aanjagend maar oogverblindend mooi uit. In ieder geval zo keek Dan ertegen aan.

April keek hem even met grote ogen en glimlachte toen. "Daar had ik niet aan gedacht dat mensen dat konden" zei ze en keek hem aan. "Laten we zegen dat Freij en ik een band hebben als geen ander.." haar stem werd wat bedempter en de vrolijkheid leek in een klap wegte zijn. Ze wende haar blik weer af en keek naar Freij die haar ook in de ogen aankeek. ’April... niet doen’ de stem van Freij galmde door haar hoofd. April schudde lichtelijk haar hoofd. April haar blik ging naar Avioré. "Ze lijken totaal niet op elkaar" lachte ze wat schaapachtig. Ze besloot haar mond maar te houden omdat er niet bepaald veel zinnigs uit kwam.

Dan kon het niet laten om breed te gaan grijnzen. Het meisje genaamd April was duidelijk niet gewend aan mensen die gedachte konden lezen want hij hoorde echt alles.' Nee we lijken inderdaad niet veel op elkaar, ook qua karakter niet meer het is een schat hoor, als je even door dat jaloerse en het koppige heen kijkt.' Weer kreeg hij een klap maar dit keer was hij redelijk hard en dat maakte hem even aan het wankelen. Gelijk hoorde hij Avioré in zijn hoofd zeggen dat het haar speet.' Het maakt niet uit hoor meid, ik hoor niet zo onaardig over jou te praten want je bent echt geweldig.' Weer aaide hij even over haar hoofd heen en ze ging liggen want ze had het idee dat ze Dan niet echt meer hoefde te beschermen.

April glimlachte even en voelde warme golven door haar lichaam gaan. Ze waaide met haar hand voor verkoeling. "Krachten.." zuchte ze lacend en keek hem aan. Hij kon dus alles horen wat ze dacht? Ze grijsnde even. "Even een kleine test." Zei ze nog altijd grijnsend. Ze gooide al haar gedachten door elkaar ze sprong van het een op het ander. Zeg nou zelf ben ik niet aantrekkelijk? Of ben ik slechts het onbekende meisje met rood haar en de ontzettend groote/gewelige draak? Iedereen houd toch van warmte? 29. April maakte het stil in haar gedachten ze dacht aan niks. totaal niks. Ze was benieuwd naar de jongen zijn reactie op de kleine stroom van gedachtes.

Dan kreeg voor zijn gevoel veel te veel gedachtes door zijn kop maar hij probeerde zich niet te laten kennen,' Hell yeah dat je aantrekkelijk bent, echt geen onbekend meisje want ik ken je naam, je draak is inderdaad heel stoer. Ik hou niet van te veel warmte en wat is er met 29?' Het was eruit voor hij er erg in had en eigenlijk vond hij het wel grappig.' Oké je wilt me echt gek hebben hé?' Er stond een grote glimlach maar achterin zijn hoofd hoorde hij Avioré iets mompelen van vergeet Abby niet.

April begon te lachen "Nou bedankt voor de complimenten" zei ze grijnsenden liep wat meer richting hem. Ze draaide om hem heen. Ze onderzocht hem, opzoek naar wapens of verborgen dingen die ze wou zien. Ze was behoorlijk nieuwschierig bij nieuwe personen. Ze stond achter hem. Ze legde haar armen om zijn nek en ging over hem heen hangen, nou in hoe verre dat kon omdat ze ook werd tegen gehouden door haar boobs. Ze grijsnde. "Met die 29? Ik heb werkelijk geen idee... Dat was gewoon random denk ik" Zei ze wat zachter om het mystrieus te laten klinken.

Dan begon te lachen,' Ik heb twee messen tussen mijn shirt en riem zitten. En er zit nog een dolk bij mijn schoen. Je wou weten waar mijn wapens waren nu weet je ze.' Natuurlijk voelde hij haar borsten tegen zijn rug aan, en hij kon moeilijk gaan ontkennen dus bedacht hij zich dat ze erg goed aanvoelde. Het was misschien slecht om zo te denken maar dat deed hij toch. Iets dat hij gewoon niet kon laten. Dan draaide zich om en legde zijn handen op haar heupen.

April hield haar handen losjes om zijn nek en keek hem aan. "Ik heb dus ergens een zweep verstopt" zei ze lacherig en keek hem aan. Ze bleef in zijn blauwe ogen kijken. Soms verscheen er en lichte rode gloed over haar ogen. Freij gromde lichtjes en legde zijn kop neer wat voor een paar trillingen op de grond zorgde. April wende haar blik niet af. Zou hij een jongens jongen zijn en doen wat ze zou verwachten? Of zou hij als een klein jongetje afdruipen en wegrennen naar zijn moeder? Het was aan hem de keus wat hij zou doen. April stond overal wel voor open.. Lichaamelijk contact? No problem...

Dan zijn ogen begonnen te glinsteren. Dat meende ze niet, stond ze echt overal voor open. Dan zou dit misschien nog best wel gezellig worden,' Ik ren niet weg en al helemaal niet van jou. Ik heb alleen een probleem, hoewel ik je graag zou willen zoenen zou het niet gaan, ik heb iemand beloofd dat ik niet te veel zou flirten.' Maar hell yeah wat wilde hij haar graag zoenen. Zachtjes streelde hij haar heupen. Nu zat hij in een soort tweestrijd, hij kon April gewoon zoenen of hij droop inderdaad af maar dan met een goeie rede.

April boog zichzelf naar voren naar hem toe. "Die persoon hoeft toch niets te weten?" zei ze zacht. Kleine speelse elektrice shokjes liet ze van haar lichaam naar die van hem gaan, pijnlijk waren ze niet, totaal niet. Het was om hem te plagen. Ze zag de glinstering in zijn ogen. Ze trok haar hand een stukje terug zodat ze zijn enk streelde. Waar wacht hij toch op? Was hij nou een man of wat? Vast zo’n trouw persoon, aan de andere ant wo hij wel. Een man hoorde niet onder bevel te staan van een vrouw. En andersom ook niet, het leven draaide toch alleen om lust? Waarom zou je dan niet met anderen mensen om mogen gaan? April vond het totaale onzin.

Dan schudde zijn hoofd,' Je hebt gelijk over dat ze het niet hoeft te weten, en inderdaad ik ben meestal wel trouw, dit is mijn eerste lange relatie maar ik weet niet echt zeker of zij er net zo over denkt als ik.' Uiteindelijk besloot hij erover op te houden, April leek niet het soort persoon bij wie je je verhaal kwijt kon. Dus drukte hij zijn lippen op die van haar en gleden zijn armen om haar middel heen. Gelijk hoorde hij in zijn achterhoofd Avioré klagen, ten eerste dat ze het niet wilde zien hoe hij iemand aflebberde en ten tweede dat Abby dit neit leuk ging vinden. Maar hij probeerde haar stem te negeren.

April voelde hoe hij zijn lippen tegen die van haar zetten. Ze trok hem meer tegen hem aan, zonder ook maar een toon van tegenstribeling te tonen deed ze doodleuk met hem mee. ’Ga nooit van de eerste indruk uit van mensen, vooral niet van mensen die je niet goed kent. Je weet maar nooit wat er kan gebeuren. Maar vertrouw me. Dit is eens.. Maar daarna nooit meer.’ zei ze tegen haarzelf in haar gedachten. Ze wist dat hij het kon horen. Het was ook de hele bedoeling dat hij dat zou horen.

Dan moest lachen, gelukkig zaten ze op dezelfde lijn, hij zou dit niet vaker willen. Het was gewoon éénmalig. Langzaam opende hij zijn mond en likte langs haar lippen gewoon om haar een beetje te plagen. Zijn handen streelde haar rug en hij vond het fijn dat ze zo dicht tegen hem aan stond. De zoen voelde goed, niet heel speciaal maar gewoon goed. Zo'n zoen waar je al snel te vreden mee was. Of waar hij gewoon snel erg tevreden mee was.

April opende haar ogen en keek hem aan met een lichte grijns. Ze likte doodleuk terug. Ze had geen behoefte aan hard to get. Hij was behoorlijk goed in zoenen, ze had al vaak genoeg mense gezoent maar hij was er duidelijk een die ervaring had. Freij hief zijn kop op en blies veel lucht uit. Het was warm. April haar haar ging kort alle kanten op. En haar blik wende niet van Dan af. Freij liet geirriteerd zijn kop weer zakken omdat hij z’n aandacht niet kreeg.

Dan lachtte en sloot zijn ogen weer en zoende haar. Zijn handen vonden een weg naar haar hals en van haar hals speelde hij met haar sleutelbeen en streelde zachtjes haar hals. Het was een kleine aanraking die toch best veel kracht had. Avioré had haar kop neergelegd en was opgehouden met haar geklaag. Ze had blijkbaar door dat het geen zin had, Dan had zijn zinnen gezet op April en dan zou hij haar krijgen ook. Zo ging dat met hem.

April haalde haar lippen van die van Dan. "Spijt?" zei ze lacherig en keek hem aan. Ze keek hem aan, nam hem in haar op. Ze bleef echter op haar plaats bijven. Ze was benieuwd wat hij van plan was. April maakte hiet niet behoorlijk veel uit. Zijn lichaam was nou niet bepaald verkeerd.. Ze grijsnde bij het idee en keek hem aan met een kleine rode gloed in haar ogen. Ze beet kort op haar onderlip. Ze was benieuwd ze wou weten hoe ver hij zou gaan.

Dan moest breed lachen om haar gedachtes,' Ohh wat vind ik het toch fijn om gedachte te kunnen lezen en ik weet nog niet hoe ver ik met jou wil gaan.' Met een grote grijns gaf hij haar weer een kus maar hield haar nog steeds stevig vast om haar heupen heen. Hij was ook absoluut niet van plan om los te laten. Daar was April naar zijn zegge veel en veel te leuk voor.