Huisje van Lewis

Lewis huisje staat in een achterafwijk. Het is niet groot. Van binnen is het inmiddels luxe ingericht door zijn loon van het leger. De keuken is voorzien van alles wat je nodig hebt om goed te koken. En in zijn eigen kamer staat een groot kinsized bed.

regels:
geen

Alexis had haar arm vriendschappelijk om Lewis heen geslagen, ze had niet zulke gevoelens over het Vissenrijk, maar dit stond ver genoeg van het kamp dus echt een probleem zou het niet geven. Met een vrolijke lach keek ze opzij "En wat ben je van plan te maken?" vroeg ze terwijl ze hem losliet zodat hij de kans kreeg om zijn husje te openen. Het zag er niet al te groot uit, maar wel gezellig.

Lewis glimlachte. Zijn arm lag om haar schouders heen. Heel eventjes liet hij haar los en opende de deur. 'Dames eerst.' zei hij met een scheve glimlach. 'Laat jij je ooit wel eens gewoon verrassen?' vroeg hij haar toen. Hij hield nog steeds de deur voor haar open en glimlachte.

Alexis liep voor hem het huisje binnen, direct keek ze nieuwsgierig rond. Het was een leuk huis, modern ingericht. "Mwah." zei ze met een plagende grijns "Soms wel, had niet verwacht jouw laatst daar tegen te komen bij dat ene kampje." Nu konden ze er maar beter een grapje van maken. Ze draaide zich om naar Lewis, en keek afwachtend naar waar hij wilde dat ze heen zou gaan.

Lewis liep achter haar aan en gaf haar van achter een knuffel. Hij kuste haar heel eventjes in haar hals en lachte even, hij was blij dat ze er grapjes om kon maken. Hij liet haar weer los en liep langs haar. Wel pakte hij haar hand vast en trok haar mee naar de keuken. Hij schoof een stoel naar achteren. 'Als jij nu even lekker daar gaat zitten. Dan ga ik koken.' zei hij met een glimlach.

Alexis vond het een fijn gevoel dat ze zo geknuffeld werd. Vrolijk liep ze met hem mee naar de keuken, het was even wennen om weer in een echt huis te zijn. Na al die jaren had ze haar eigen appartementje verkocht, ze had er niks meer aangehad en was alleen maar een kostenpost geweest. Braaf nam ze plaats op de stoel. "Ik ben benieuwd." met uitzicht op Lewis zou ze wel de hele avond kunnen kijken naar wat ie deed.

Lewis glimlachte. Hij trok verschillende lades open en haalde er vanalles uit wat hij nodig had. Daarna trok hij weer een andere kast uit en pakte verschillende kruiden. Hij opende de koelkast en pakte daar het vlees uit en nog wat spullen die koud gehouden moesten worden. Ijverig begon hij met het klaarmaken van het eten.

Alexis keek toe hoe Lewis aan de slag ging met het eten, het beloofde veel. En het zou ook wel schelen dat ze veel soorten eten gewend was, dus het waarschijnlijk wel te eten vond. Alhoewel, omdat Lewis het maakte zou het geweldig zijn. "Je ziet niet vaak dat mannen koken." glimlachte ze naar hem, terwijl ze nog steeds netjes op de stoel zat toe te kijken.

LEwis haalde zijn schouders op. Echt veel keuze had hij nooit gehad. Hij moest overdag stelen voor zijn moeder en broertjes en zusjes. 's avonds probeerde zijn moeder op straat wat geld te verdienen met werk die niet echt goed was, en zo illigaal als de pest. Dus hij moest altijd opdraaien voor de zorg van de kinderen. 'Je leert het vanzelf als het moet.' zei hij toen. Zijn verleden was nog steeds moeilijk voor hem en hij deed moeite zijn tranen binnen te houden.

Alexis hield haar hoofd wat schuin, het was dat hij met de rug naar haar toe stond en ze het dus niet kon zien hoe moeilijk hij het er mee had. "Daar heb je gelijk in." zei ze nadenkend. Nee, zijzelf was geen ster in koken, mar echt nodig gehad had ze het ook niet. Ze kon gewoon de basis dingen als aardappelen koken, wortels schillen en al dat soort dingen. En iets boven een vuurtje braden was ook niet iets lastig. Vooral als je zelf het vuur kon maken.

Lewis ging verder met wat hij aan het doen was. Zijn schouders waren strak en gespannen en zijn handen trilde iets door de gedachten aan vroeger. Hij had zijn familie nu al jaren niet meer gezien, en hij moest toegeven dat hij ze miste maar hij kon niet terug. Dat zou ze in gevaar brengen, zeker nu.

Alexis zag zijn gespannen schouders, waardoor ze door had dat hij het er zwaar mee had. Snel stond ze op en ging achter Lewis staan, legde haar handen op zijn schouders om ze lichtjes te masseren. "Gaat het wel." zei ze zachtjes, bezorgd in zijn oor. Ze merkte dat hij het moeilijk had, waardoor wist ze niet, maar ze wilde hem er mee helpen, dat hij zich weer beter voelde.

Lewis knikte. Hij sprak niet omdat hij zijn stem niet vertrouwde. Hij vond het prettig dat Alexis hem masseerde, maar hij wilde niet zwak over komen. Hij ging verder met het snijden van het vlees. 'Ik ben heel blij dat je hier bent.' fluisterde hij toen tegen haar.

Alexis ging langzaam d oor met het masseren van zijn schouders. Als reactie op zijn woorden glimlachte ze lichtjes, ookal zag hij daar niks van. Eigenlijk zou ze willen vragen wat er was, kijken of ze zijn pijn of verdriet kon verzachten, maar ze deed het niet. Als lewis er over wilde praten, mocht hij hey zelf weten.

Lewis pakte de groente en begon ook die te snijden terwijl zij doorging met masseren. 'Koken doet me gewoon aan mijn familie denken, aan vroeger.' fluisterde hij toen. Hij moest het kwijt, wilde het niet voor zich houden omdat hij wist dat hij haar kon vertrouwen.

Alexis beet op haar lip toen hij die woorden uitsprak, ze wilde wat passend zeggen, om hem te troosten. MAar op die manier was ze nooit goed geweest met woorden. Daarom ging ze nog steeds ritmisch verder met het masseren van zijn schouders. "Hoe gaat het met je familie?" vroeg ze voorzichtig, terwijl ze zelf ook terug dacht aan haar familie. Ze had geen idee hoe het ging met haar familie, hoewel ze er ecpres niet vaak aan dacht, was het geenfijn onderwerp.

Lewis haalde zijn schouders op. 'Ik zou het werkelijk niet weten, ik heb ze nu al twee jaar niet gezien.' zei hij toen. Zijn stem was kalm en beheerst, maar alleen maar omdat hij zijn ware gevoelens niet wilde laten zien. Hij wilde niet dat Alexis hem zo zwak zag. Dat voelde gewoon verkeerd.

Alexis knikte met een medelijdend gezicht al zou hij dat niet kunnen zien. Medelijdend gaf zehem nu een kneepje in zijn schouders. Misschien zou ze nu iets moeten vargen over waarom, maar het leek haar niet verstandg. Wilde niet dat de sfeer nog pijnlijker werd, dat Lewis zich slecht zou gaan voelen deze avond.

De hand waarmee lewis de groentes vasthad kwam eventjes los. Hij sloeg die van achter om Alexis middel heen (snap je het nog?) Hij trok haar voor zich. 'Wil jij het een keer proberen?' vroeg hij haar toen. Het mes had hij al zo in zijn hand liggen dat ze het zo aan kon pakken.

haha ja ik snap het nog xd
-
Alexis vond het een fijn gevoel zijn arm om haar hen. "Natuurlijk." zei ze met een glimlach terwijl ze het mes aanpakte. Al leek het snijden an froenete niet heel erg lastig. Rustig sneed ze de groenten op de manier zoals ze Lewis net ook de groente had zien snijden. Het was fijn om zo dicht bij Lewis te staan, gewoon iets normaals te doen.

Lewis glimlachte. Hij legde zijn handen over die van haar heen en hielp haar een klein beetje door het mes iets anders vast te houden, zo zou het makkelijker zijn om het te snijden. Het waren maar kleine dingetjes die je hoefde te veranderen als je iets beter wilde laten gaan.

Alexis keek glimlachend opzij, naar Lewis toen hij haar houvast op het mes iets veranderde. Na even wennen aan die manier van vasthouden ging het direct een stukje makkelijker. Rustig sneed ze verder door de groenten heen, het was een klusje dat nu redelijk snel geklaard was. Met een glimlach keek ze weer naar Lewis. "En nu?" vroeg ze.

Lewis gaf haar een kus op haar wang en glimlachte. 'De kruiden.' zei hij met een glimlach. Hij pakte de dingen die nog moesten worden gesneden en liet snel zien hoe het moest. Daarna gaf hij het mes weer aan Alexis. De kruiden kon hij ok gewoon gesneden en al kopen, maar dit was verser en lekkerder vond hij zelf. Er zat een vollerer smaak aan.

Alexis keek toe hoe hij de verse kruiden sneed, sommige kende ze van naam. Andere kende ze niet, maar ze roken heerlijk. Het was ook een voordeel dat ze van kruiden hield. Ze pakte het mes weer van Lewis aan en ging op dezelfde manier verder als Lewis begonnen was. "Mag ik al weten wat het precies gaat worden?" vroeg ze met een glimlachje.

'Nee.' zei Lewis resoluut maar met een brede glimlach. Hij stapte bij haar weg en pakte het gesneden vlees en begon een paar van de kruiden die al waren gesneden over het vlees heen te strooien en mengde het daarmee. Daarna draaide hij zich weer naar Alexis. 'Nieuwschierig?' vroeg hij haar toen met een glimlach.