De zwarte kater- Rijk van de leeuw

Het was jammer dat Abby geen zwaard bij zich had. Het was makkelijk geweest om hem dan te verwonden. Ze zette nog twee passen en draaide zich toen om. In een oogwenk had ze gezien dat hij alweer iemand anders had gevonden. 'Jij daagde mij niet uit daarnet, ik ga geen gevechten uit de weg.' zei ze toen met een lichte grijns. Ze had een klein mes bij zich die ze onder haar rok had verstopt en dat mes haalde ze nu tevoorschijn.

Nu was het weer James' beurt om keihard te lachen. 'Wou je me verwonden met dat botermes?' Vroeg hij spottend. 'Nouja, als jij wilt vechten, dan doen we dat. Maar niet hier binnen. We hoeven mensen geen trauma's te geven.' Hij liep naar buiten en nam ondertussen een vrije stoel mee. Hij brak hem tegen de deurpost en hield nog een stoelpoot vast, waar puntige spijkers uitstaken. 'Nou, dames gaan voor.' Zei hij tegen Abby, terwijl hij nog net voor de deur stond, hij gebaarde naar buiten.

Abby lachte even honend. 'Ik dacht dat jij de persoon was die vond dat ie andere niet moest onderschatten.' zei ze tegen hem. Ze liep de koele avond lucht in maar wel zo dat ze James aan kon blijven kijken. Ze vertrouwde hem niet en dat was waarschijnlijk wel een goed plan. Nu ze buiten stonden kon ze met gemak haar krachten gebruiken, iets wat ze een prettig idee vond.

'Ik onderschat jou ook niet. Jij overschat jezelf.' Zei James droogjes. 'Ik zou nog van je kunnen winnen met twee vingers in mijn neus.' Hij keek het meisje uitdagend aan. Ze dacht echt dat ze heel wat was. Ze was ook misschien wel een goede tegenstander voor mensen met iets minder ervaring, maar hij had vaker gevochten dan dat deze vrouw adem had gehaald. Hij tikte met zijn stoelpoot op de handpalm van zijn andere hand. 'Nou, val je nog aan, of hoe zit het? Ik heb nog wel betere dingen te doen dan jou je ongelijk bewijzen.'

Abby glimlachte alleen maar. Ze keek hem recht aan. Afwachtend wat hij zou gaan doen als ze gewoon bleef staan. Hij hoefde alleen maar dichterbij te komen. Ze voelde zich wel een beetje kaal zonder haar zwaard, maar ook zulke gevechten kon ze met gemak aan. Ze had al die jaren training niet voor niets gehad, ze had het hoogste behaald van zo'n beetje elke vechtsport en was ondertussen bekent geraakt met haar krachten.

James deed helemaal niets. Hij was niet het soort man dat als eerste aanviel, zonder dreiging. En dit meisje was helemaal geen dreiging voor hem. Een stoot en ze zou compleet verlamd kunnen zijn. Hij glimlachte. Hij wist dat ze dacht dat ze goed was. Heel goed zelfs, maar ze leek helemaal niet wereldwijs. Ze wist niet hoe hard het eraan toe ging in de onderwereld. Het leger was een zonnige zomerwandeling vergeleken bij waar hij vandaankwam. De stoelpoot tikte nog steeds tegen zijn hand. Hij maakte de spijkers met zijn metaalkrachten iets puntiger, zodat ze harder aan zouden komen.

Onopvallend liet Abby door het mes elektriciteit lopen, het mes zou harder aankomen en was ook speciaal voor dit doel gemaakt. Ze stond niet eens in de aanvalpositie maar bleef staan zoals ze stond. Gewoon recht en ontspannen. Ze zou snel genoeg van houding veranderen zodra ze werd aangevallen, haar tactiek was dit keer iets anders dan normaal, deels omdat ze haar zwaard niet bij had. Ze kon nu niet doen wat ze normaal deed.

'Ben je van plan te wachten totdat ik in slaap gevallen ben?' Vroeg James ongeduldig aan Abby. 'Dat is trouwens best een goede tactiek, ik zal hem onthouden.' Hij grijnsde spottend. De stoelpoot tikte nu tegen de grond aan. Hij zou niet beginnen met aanvallen. 'Je weet toch dat dames voor gaan?' Vroeg hij aan haar. Zijn voet tikte mee met het stuk hout.

'het wordt makkelijker om je dan aan te vallen.' zei ze met een glimlach. Nog steeds bleef ze roerloos staan. Het was ee nvan haar tactieken, gewoon net zo lang wachten tot je tegenstander niet meer zo goed oplette. En ze had het idee dat dat bij James nog wel even kon gaan duren. Niet dat ze daar een probleem mee had, ze kon heel geduldig zijn. 'En dat weet ik.' zei ze daarna.

'Nou, weet je wat, ik geef je een voorsprong.' Zei James. Hij ging met zijn rug naar haar toe staan. 'Zo, nu heb jij het voordeel van de verrassingsaanval, ik heb geen zin om te wachten totdat jij het eindelijk tijd vind om aan te vallen.' De tafelpoot lag nu rustig op zijn schouder. Hij haalde diep adem, klaar om de eerste klap te incasseren. Hij was niet van het ontwijken.

Nog steeds bleef Abby staan, dat omdraaien van hem zou een tactiek kunnen zijn. Als ze hem nu aan zou vallen zou ze hem in zekere zin vertrouwen dat ze hem kon raken. Maar waarschijnlijk kon hij iets doen waardoor ze zelf zou worden geraakt. Dus bleef ze staan, rustig op haar plek. Al was het alleen maar om hem te irriteren.

_______
oke voglens mij wordt ze irritant XD

Hij vond haar allang irritant xD
---
James bleef nog steeds net zo ongeduldig staan. 'Komt er nog wat van?' Vroeg hij met een frons. 'Ik geef je nog vijf minuten, dan ben ik echt weg.' Hij keek op zijn horloge. 'Je bent dus net zo laf als ik dacht.' Zei hij met een spottende houding. Het was niet echt te zien omdat hij met zijn rug naar haar toe stond, maar ze zou de spottende ondertoon zeker horen.

Abby verhit haar mes nog wat ver. En toen er bijna vijf minuten voorbij waren viel ze aan. Ja hij had het waarschijnlijk verwacht, maar ook was hij geduldig als ze goed had gepeild. Dat betekend ook zwakke in haar ogen. Ze baalde met haar mes twee keer uit naar zijn rug, terwijl ze langs hem heen rede. Twee meter voor hem kwam ze weer tot stilst om meteen drie vuurbollen op hem af te vuren.

James voelde twee sneeën op zijn rug verschijnen. Dit was zijn startsein. Hij zag de vuurballen op hem afkomen en vuurde er water op af, wat ze blusten. Hij liet het water pijlsnel op Abby afsuizen en rende erachteraan, klaar om een genadeloze klap uit te delen met de stoelpoot. Hij haalde uit naar haar nek, de meest kwetsbare plek van haar lichaam.

Abby maakte een schuld van vuur om het water te stoppen maar het was te laat en te weinig daardoor het water haar toch raakte. Nog net op tijd zag ze james aankomen. Ze ook door haar knieën met een gerekt been en draaide rond daardoor ze hopelijk de benen van james raakte. Toch kon ze niet volkomen dat het wapen 'En james lelijke wonden op haar rug ontstonden.

James struikelde over het been van Abby, maar gebruikte deze lage positie om een klap met de stoelpoot uit te delen naar haar knieën, met de spijkers op haar gericht. Als deze klap goed zou raken zou hij haar benen breken. Hij zette zo veel mogelijk kracht en snelheid achter de klap.

Abby stootte van dichtbij een vuurbal op James af en sprong net te laat voor de stoelpoot weg. Hij kwam hard tegen haar schenen aan en alhoewel ze niet dacht dat hij gebroken was deed het ontzettend veel pijn. Toch liet ze het niet merken, de leider van het bateljon zou niet blij zijn met haar verwondingen, maar de jongen had er zelf om gevraagd en zij deed alleen maar mee. Ze haalde vol uit met haar mes waardoor ze bliksem liet lopen.

De vuurbal schampte James' bovenarm en liet een lelijke brandwond achter. Hij paste mooi bij de andere littekens. Hij pakte de pols van Abby voordat ze hem kon steken en probeerde haar mes met zijn andere hand vast te pakken, om het te vervormen met zijn metaalkrachten. Hij haalde ook een mes uit zijn sok met zijn krachten. Hij legde het vlakbij, zodat als deze aanval zou falen, hij dat mes kon grijpen.

Abby greep de pols van james vast en draaide zich, niet van hem weg maar juist naar hem toe. Het leek michiel raar maar ze had altijd geleerd dat je in een gerecht altijd het onverwacht moest doen, dat kon een voordeel betekenen. Ze zette haar lange nagels in zijn pols, ze probeerde op bepaalde eeuwen en aderen te mikken zodat hij haar pols los zou laten en zij het geladen mes in zijn been kon steken.

Mes merkte pas dat Abby zijn pols vasthad toen hij bloed iop de grond zag druppen. Hij pakte zijn mes en haalde uit naar Abby. Hij trok zich verder niets aan van de pijn in zijn pols. Het was niets vergeleken bij de brandwond, en al helemaal niets vergeleken bij de pijn die hij al ooit te verduren had gekregen.

Abby draaide zich onder de arm van James weg van het mes, toch maakte het mes nog een lelijke wond erbij op haar rug. Abby deed een poging om de pols van James dubbel te klappen zodat zijn vingers open gingen. Ondertussen voerde ze een reeks trappen op zijn benen uit in een poging hem uit zijn evenwicht te halen. Ze probeerde haar hand te verwarmen maar dat lukte niet, haar kracht liet haar in de steek.

Oke, Ik laat Mizore even binnenvallen want daar heb ik zin in.
Als jullie het goed vinden tenminste,xD
~
Zoals gewoon slenterde Mizore door de straten. Dit deed ze als ze zichzelf verveelde, want ze had ook weer niet altijd zin om te tekenen. Uit de verte voelde ze de bewegingen van de mensen. De oude gympies die ze aan had hadden zulke versleten zolen dat ze de grond er doorheen voelde. Op de manier waarmee de bewegingen werden uitgevoerd merkte ze dat het een gevecht was. Zo snel als ze kon liep ze naar de richting waar ze dacht dat het vandaan kwam. En jahoor, daar zag ze twee mensen vechten. Geïrriteerd rolde ze met haar ogen, mensen verstoorde ook altijd de rust van de heerlijke nacht. 'Ey!' riep ze met een strak gezicht.

James lier Abby's hand maar los, het werd tijd voor een andere tactiek. Hij zag een eindje verederop een touw liggen. Hij sloehg et om Abby's benen om haar ook onderuit te halen. Ondertussen verduurde hij de trappen op zijn benen maar. Omdat hij al op de grond lag deed het hem niet zo veel.'Hallo!' Riep hij zo vrolijk mogelijk uit om het meisje dat aan kwam lopen te begroeten.

abby grinnikte een beetje om de vrolijke hallo van James maar verloor niet haar concentratie. Ze vuurde een klein vuurbal op het touw wat om haar benen zat af. 'Heey.' riep ook Abby toen maar naar het meisje, Ondertussen probeerde ze een klein lint van bliksem te maken en dat om het lichaam van James heen te krijgen, ze wist dat het een vervelend ding was als dat om je lichaam heen zat.

Mizore trok haar wenkbrauw op. 'Hou eens op. Jezus zeg. Kunnen jullie mensen ook nooit eens zonder geweld?' vroeg ze met een geïrriteerde onderklank. Oke, ze was ook een mens maar de 'mensheid' kon niet zonder geweld. En ja, soms was vechten leuk maar de laatste tijd gebeurde het gewoon te vaak op straat. En doe het dan op z'n minst op een plek waar je niemand zou storen.