Het kleine koffietentje- rijk van de leeuw

Dan glimlachtte breed en liet zijn mooie witte tanden aan de wereld zien.' Is goed. Anders spreken we over een weekje weer hier af en zorg ik dat ik Abby meeneem. Is dat geen goed idee?' Het was een voorstel maar eigenlijk wist hij neit echt zeker of Yasmine het wel leuk zou vinden. Waarschijnlijk wel want aan haar gedachtes te horen was ze best benieuwd naar haar geweest. Even keek hij op de klok en daarna weer naar Yasmine, het was een aardig meisje en tot nu toe was zij één van de weinige die echt een indruk op Dan heeft achtegelaten.

Yasmine knikte 'Erg goed idee, dan trakteer ik." zei ze met een knipoog. Dat was ze wel verplicht omdat hij net getrakteerd had. Moest ze wel even aan wat geld zien te komen. Misschien kon ze werk zoeken, er warene vast wel mensen die iemand zochten. Het zou haar wel geweldig helpen, maar dat waren zorgen voor later. "Nou heb veel plezier met je oude vrienden." zei ze vrolijk terwijl ze haar stoel iets naar achteren schood.

Dan glimlachtte en stond op. Toch liep hij nog even naar Yasmine toe en gaf haar een kus op haar wang,' Bedankt voor het luisteren.' Het was een vriendschappelijke kus en ze was gewoon een geweldig meisje. Iemand waarbij Dan gewoon zichzelf kon zijn, oké soms moest hij rekening houden met haar gedachtegang maar dat ging tot nu toe hem erg goed af. Al zei hij het zelf.

Dat was een geweest wat zelfs yasmine kende. 'Geen dank, ik vond het alleen maar gezellig' sprak ze, terwijl haar lichtblauwe ogen Dan vriendelijk aankeken. Ze voelde even kort in haar zaken of ze als had. ' veel plezier met je vrienden en succes met de moordenaar van je vriendin zoeken' knipoogde ze naar hem.

Dan schoot in de lach,' Dat gaat wel lukken, ik hou alleen Abby in bedwang om geen domme dingen te doen en zij doet hetzelfde bij mij.' Even zwaaide hij nog en toen liep hij met een toch tikkeltje te zelfverzekerde pas de deur uit. Soms nog iemand van het tentje gedag zeggend.

Nieuw
~~

Dan trok Abby half lachend mee het kleine café in.' Nee echt jij gaat Yasmine ook aardig vinden.' Ze waren al de hele weg hiernaartoe een beetje lacherig en Dan had over de gesprekken met Yasmine verteld. Snel plantte hij zijn lippen op die van Abby en trok haar mee naar het tafeltje waar Yasmine en hij ook aan hadden gezeten. Het was het gezelligste tafeltje. Je kon het hele café zien, niet dat die zo groot was.

Abby grinnikte. 'Dat zullen we nog wel eens zien.' zei ze met een grote glimlach. Ze kuste hem terug en glimlachte daarna weer. Ze voelde zich zo ontzettend goed de laatste tijd. Al had ze in het begin wel een beetje getwijfeld of Dan die Yasmine niet iets te geweldig vond, maar aangezien hij nu wilde dat zij haar ontmoette zou het wel niet zo erg zijn dacht ze zelf. Ze ging aan het tafeltje zitten waar Dan haar meer naartoe trok.

Dan trok een nep verontwaardigd gezicht,' Ik vind Yasmine niet leuk en sowieso heeft zij iemand anders voor ogen.' Gelijk schoot zijn hand voor zijn mond,' Oké dat heb je niet van mij schat.' Zei hij snel en begon breed te lachen waarna hij weer een kus gaf aan Abby.

Abby grinnikte even. Ze kuste hem terug. 'Misschien moet ik toch maar eens gaan letten op wat ik denk.' zei ze toen met een brede glimlach. Ze vond het eigenlijk helemaal niet erg dat hij haar gedachten las, ze had niets te verbergen immers. Maar ze kon nogal snel verkeerde conclusies trekken wat nogal lastig kon zijn als hij dat allemaal hoorde, soms schaamde ze zich daarvoor. 'En ik zal net doen alsof ik dat niet heb gehoord.' zei ze daarna.

Dan keek even verbaast,' Wat gehoord?' Gelijk verscheen er een brede grijns op zijn gezicht,' En je hoeft je niet voor zulke dingen te schamen, ik hoor me te schamen dat ik dat gedachte lezen ding niet uit kan schakelen ofzo want ik schend mensen hun privecy echt veel te erg. En sowieso ik kan jou van die veel te snelle conclusies afhelpen.'

Yasmine kwam in de blauwe jurk van Seven aanzetten. Nog steeds vond ze hem prachtig. Haar blik ging door het cafeétje, Dan zag ze al zittenn, samen met een jonge vrouw. Dat zou dus de legendarische Abby moeten zijn. Met een glimlach liep ze naar het tafeltje toe. "Heey." zei ze tegen Dan, het was al weer een week geleden dat ze hem voor het laatst gezien had. Toen draaide ze zich richting Abby, beleefd stak ze haar naam uit, ook al wist ze haar naam al.

Abby gaf hem een zacht duwtje en keek gespeeld geïrriteerd. 'Achja, ik vind het eigenlijk ook niet heel erg. Ik hoef voor jou niets te verbergen.' zei ze tegen hem. Misschien was het een klein beetje vervelend dat ze niet altijd privacy had in haar hoofd, maar zo erg vond ze dat nou ook weer niet.

Dan was blij dat Yasmine er was ook al had hij het ook niet erg gevonden om nog even met Abby te zitten,' Ja dit is de legendarische Abby.' Beantwoorde hij haar gedachte,' Yasmine, dit is Abby, Abby dit is Yasmine. Ik heb jullie beide over elkaar verteld en vind dat jullie goede vrienden moeten worden omdat ik jullie alle twee mag. Maar er is geen druk hoor.' Met een brede glimlach pakte hij er een stoel voor Yasmine bij.

Abby schudde de hand van Yasmine beleefd. 'Zo legendarisch ben ik nou ook weer niet hoor.' zei ze met een vrolijke lach. Ze was veranderd sinds ze een relatie met Dan had. Vroeger had ze mensen zoals Yasmine de grond in geboord alleen zodat ze zichzelf beter kon voelen. Ze was zo blij dat ze van die tijd af was, Dan had echt een goede invloed gehad op haar.

Yasmine lachte, "Wat ik heb gehoord is dat je een halve engel bent die Dan helemaal heeft veranderd." zei ze met een knipoog. Met Dan in de buurt voelde ze zich op een bepaalde manier altijd op haar gemak, gewoon op een vriendschappelijke manier. Niet dat ze hem leuk vond. Met een glimlach nam ze plaats op de stoel.

Dan moest moeite doen zich in te houden op de gedachtes die hij binnen kreeg.' Oké die gedachtes worden even wel heel veel, oké weetje gaan jullie maar even praten dan ga ik even naar de wc en kan ik gewoon weerrustig voor mezelf nadenken zonder andere mensen erdoorheen.' Met een grote glimlach stond hij op en liep naar de wc.

Abby grinnikte. 'Dan overdrijft graag blijkt maar weer.' zei ze met een glimlach. Toch vond ze het leuk dat Dan zo over haar had gepraat. 'En door Dan ben ik zelf ook veranderd, ik denk niet dat je me anders nog steeds een Engel had genoemd.' vervolgde ze.

Yasmine haalde haar schouders op "Nou dan zijn jullie dus op goede invloed op elkaar." Yasmine was niet echt het meisje dat met dat soort dingen naar het verleden van iemand wilde kijken. Als je goed veranderd was, was het alleen maar beter. Dat was ook de reden waarom ze van het goede uitging, altijd. Bij deze besloot ze het meisje te mogen, al had ze dat toch al gedaan waarschijnlijk.

Abby knikte. 'Dat kun je zeker wel stellen ja.' zei ze met een glimlach. Op dit moment mocht ze Yasmine wel, maar dat kon zo omslaan. Dat gebeurde wel vaker. Al hoopte ze dat dat niet het geval zou zijn, omdat ze wilde dat Dan gelukkig bleef, en ruzie tussen haar en Yasmine zou daar niet bij helpen.

Dan kwam weer uit de wc en werd gelijk weer overspoelt door gedachtes. Soms had zij zo'n hekel aan zijn kracht. Even later liet hij zich zakken op de stoel tegenover abby en half naast Yasmine,' Ik heb al koffie voor iedereen besteld en twee muffins voor wie wilt.' Er kwam een kleine glimlach op zijn gezicht en hij keek even van Yasmine naar Abby.' Waar hadden jullie het over?'

Yasmine keek op naar Dan die weer terug gelopen kwam, met een glimlach keek ze naar de twee geliefde. Ja op een bepaalde manier paste ze wel erg goed bij elkaar. De vraag van Dan mocht Abby beantwoorden, want ze wist niet zeker of deze retorisch bedoeld was of niet. Daar was ze nooit goed in geweest, het herkennen an echte vragen.

Scarlet was vrolijk, opvallend vrolijk nadat ze James weer had gezien en helemaal in de wolken was. Ze wist wel dat ze ook redenen had om minder blij te zijn, maar hij maakte dat ze zich geweldig voelde, ze kon er niets aan doen. Ze roerde door haar koffie terwijl ze voor zich uit keek. Het was erg rustig, maar dat was prettig, Scarlet had niet zo'n zin in drukte. Ze blies in haar koffie en nam toen voorzichtig een slokje.

Alexis stapte het kofietentje in, ze voelde zich vreselijk. Iets wat ook wel van haar af te lezen was. Haar haren hingen klitterig rond haar gezicht, terwijl ze het normaal gesproken altijd wel eenbeetje fatsoeneerde. Met een diepe zucht bestelde ze eerst een kop koffie bij de bar, waarna ze een plekje ging zoeken. Terwijl haar blik door de ruimte ging zag ze direct Scarlet. Er ging een rotgevoel door haar heen, ze was niet echt aardig geweest de laatste keer dat ze Scarlet ontmoet had. Toch liep ze naar haar oude vriendin toe. "Zou ik er bij mogen zitten?" vroeg ze voorzichtig.

Scarlet keek op van een bekende stem en keek op. Ze zette haar koffie neer op de tafel en knikte naar Alexis. 'Natuurlijk.' Zei ze tegen haar en glimlachte naar haar. Ze wist wel dat ze bij de vorige ontmoeting iets zwaars had verteld, maar ze hoopte dat het haar al een beetje vergeven was. Ze bestudeerde Alexis eventjes en moest toegeven dat ze er niet op haar best uit zag, maar dat kon ook aan haar liggen.

Alexis knikte dankbaar en nam plaats op een stoel tegenover haar. "Het spijt me dat ik de vorige keer zo bos ben weggegaan." verontschuldigde ze zich maar direct. Even dacht ze terug hoe ze zonder wat te zeggen op de rug van Carlos gesprongen was, er vandoor gegaan was zonder verder wat te zeggen. Oké ze had zich veraden gevoeld, maar zelf veraadde ze Cloud net zo hard, zo niet harder. Kon ze moeilijk boos op Scarlet blijven, iets wat ze eigenlijk ook helemaal niet wilde.