Het kleine koffietentje- rijk van de leeuw

'Wat ik te vertellen had was ook iets om boos op te zijn, dus ik begreep het wel.' Zei Scarlet tegen haar. Ze kon het Alexis niet geheel kwalijk nemen. 'Excuses aanvaart, lijkt mij. Het spijt mij ook dat ik het zo laat gezegd heb.' Verontschuldigde ze zichzelf. Ze nam een slokje van haar koffie en merkte dat het nog reageren warm was. Ze blies erin, maar bleef naar Alexis kijken.

Alexis glimlachte "Geeft niet, ik denk dat als je het eerder gezegd had ik...." ze besloot haar zin maar niet af te maken, maar in plaats daarvan een verontschuldigende blik op te zetten. Vroeger was ze veel impulsiever geweest en wist ze niet hoe ze gereageerd zou hebben, waarschijnlijk niet zo aardig. Kort keek ze opzij naar de serveerster die haar koffie kwam brengen. Ze sloeg haar handen om de mok heen, alsof het haar laatste reddingsmiddel was. "Maar hoe gaat het?" vroeg ze maar om een koetjes-en-kalfjes-gesprek aan te kaarten.

'Geweldig.' Kwam er meteen uit Scarlets mond. Er was waarschijnlijk geen ander woord om haar blije gevoel te omschrijven, of "fantastisch", zou ook nog kunnen. Ze glimlachte er bij en blies in haar koffie. Ja, het ging echt goed met haar, beter dan de afgelopen jaren. Ze keek Alexis bedenkelijk aan. 'En hoe gaat het met jou?' Vroeg ze aan haar.

Nu pas bekeek Alexis Scarlet goed, ja nu zag ze het. Ze zag er goed uit, ze straalde bijna helemaal van geluk. Ze blies in het kopje met koffie voor ze antwoordde op de vraag van Scarlet. "Redelijk." zei ze wat mat, ze zou kunnen liegen dat het goed zou gaan, maar misschien wilde ze ook wel gewoon haar tweede leugenleven even kwijt kunnen. Al wilde ze Scarlet er niet mee opzadelen.

Scarlet keek Alexis onderzoekend aan. 'Weet je het zeker?' Vroeg ze aan haar en nam een slok van haar koffie waarna ze in de stoel naar achteren leunde. Ze keek in Alexis ogen, naar haar haren, het waren niet de vrolijke ogen die ze gewend was te zien. Ze vroeg zich af of er iets gebeurd was in de tijd dat ze elkaar niet gezien had. Ze haalde een hand door haar haren en wachtte voor een antwoord.

Aleis nam voorzichtig een slokje van de heete drank. Hij was eigenlijk iets te heet, maar het was vooral om even at tijd te rekken. "Redelijk is niet hetzelfde dan goed, ik leef nog, ben niet gewond, dus het gaat wel redelijk." zei ze in een flauw poginkje tot een grapje. Al kon er een echt lachje niet van af. Met haar blik ging ze naar Scarlet die er echt goed uitzag.

Scarlet gaf een kleine grinnik, maar keek Alexis serieus aan. 'Is er iets met je?' Vroeg ze aan haar en roerde weer met haar lepeltje door de koffie. Alexis hoefde haar natuurlijk niet alles te vertellen, maar ze wou het graag weten als er iets niet goed met haar was, daar waren ze vrienden voor. Ze nam een slokje van de koffie.

Alexis schudde haarh oofd. "Nee er is niks met mij." Dat was nog de waarheid ook, ze was gewoon stupid geweest, had zich laten gaan ondanks de trouwbelofte waar ze heilig in geloofde. "Ben gewoon niet zo slim bezig geweest de laatste tijd." zei ze waarna ze nog een slokje van de heete koffie nam.

Scarlet keek haar aan en bleef roeren in haar koffie. 'Mag ik vragen wat je gedaan heb?' Vroeg ze aan haar en haalde een hand door haar haren. Ze vroeg zich af wat ze dan had gedaan, iedereen was wel eens dom bezig. Ze nam een slokje van de koffie. Eigenlijk hield ze niet eens zo heel erg van koffie, maar zo nu en dan vond ze het wel lekker.

Alexis was op een of andere manier opgelucht dat Scralet verder vroeg, gewoon omdat ze het kwijt moest. "Ik heb zo iets vreselijks doms gedaan." fluisterde ze, ze schaamde zich er zo voor dat ze haar wangen hoogrood voelde worden en haa rblika fwende. Ïk heb Cloud zo'n pijn gedaan." zei ze zachtjes, ze durfde Scarlet niet aan te kijken, bang voor haar blik.

Scarlet keek Alexis een beetje geschrokken aan. 'Op welke manier? Is er een ander, ben je niet meer verliefd of.. ?' Vroeg ze voorzichtig met kalme stem aan haar en klemde haar handen om haar kop koffie. Het was nog lekker warm en ze leunde naar achteren in haar stoel.

Alexis beet op haar lip, ze was bang voor de reactie van Scarlet. "Ik ben vreemdgegaan." perste ze eruit. Nu ze het hardop uitsprak klonk het nog erger, een stuk meer zwart wit. Alsof er helemaal geen redenen waren, het gewoon slecht was. Ja dat wa shet ook, maar ze wilde niet slecht zijn op die manier.

Scarlet uitdrukking was een beetje geschokt, dat had ze eigenlijk niet verwacht. 'Waarom?' Vroeg ze zachtjes. Hoewel er soms geen redenen voor waren, het was zo gezegd echt slecht om te doen. Ze vroeg zich af waarom. Ze nam een slok van haar koffie.

Alexis staarde naar het zwarte goedje in haar mok die een fijne geur verspreidde, die ervoor zorgde dat ze niet direct in huilen uit zou barsten. "Drank." zei ze naar waarheid. "En toen sloeg de vonk over." het was geen goede reden, ze had Lewis na de eerste avond gewoon uit haar hoofd moeten zetten en toen ze hem weer zag gewoon vriendelijk moeten afwimpelen, hoewel dat lastig geweest was met de enorme hoeveelheid drank die door haar aderen had gestroomd.