De gevangenis - Rijk van de Leeuw

Toen de dertieners nog voorraden kregen uit hun thuisland hebben ze een enorme gevangenis gebouwd. Deze is ruim een 500 meter diep, met meer dan 100 verdiepingen. Het is beschut in een bos, en krijgt tegenwoordig zijn voorraden door wat dertieners zelf verbouwen of kopen. Het ziet er op de oppervlakte uit als een gewoon huis, wat veel nieuwschierige ogen heeft weten te misleiden. Elke verdieping heeft zeker drie deuren, waarvan 2 van steen en 1 van metaal. Ook heeft elke verdieping zijn eigen sleutelset, 1 bij elke trap, zodat het lastig word te ontsnappen.

Dertieners vrije toegang, gevangenen alleen onder begeleiding (tenzij vrijgevochten)

Gale gooide de bebloede steen op de grond nadat hij de laatste wachter had vermoord. Hij vond dat ze hun verdiende loon kregen. Hij had nog eten gevonden en had het gretig opgegeten. Hij hoopte dat de dertieners niet al te alert meer waren. Hij was nog een van de weinige gevangenen, en hun aantallen waren sterk gereduceerd. Ze hadden hem alleen maar op de 140e verdieping opgesloten omdat ze dan minder vaak wacht hoefden te lopen. Gale pakte de sleutelbos van 1 van de wachters en opende de eerste deur. Hij wilde Aria terug zien, en zijn kinderen bekijken.

Gale was ondertussen flink opgeschoten en was al twintig verdiepingen omhoog gekomen voor hij de eerste tegenstand tegen kwam. Het verrasste hem hoe weinig soldaten er maar waren. Hem was altijd duidelijk gemaakt dat het helemaal zwaar bewaakt was en dat hij vooral niet moest proberen uit te breken. Hij had een zwaard meegenomen, maar wist dat hij er waarschijnlijk niet veel mee kon. De soldaat zag hem gelijk en stormde op hem af. Gelukkig sloeg hij nog geen alarm. Alsof dat gehoord zou worden door andere dertieners. Gale ging een beetje voorzichtig klaarstaan, hij moest wennen aan dit wapen. Zijn oude stafzwaard was hij verloren tijdens de reis naar zijn gevangenis. Hij zou zeker goed moeten doorwerken, omdat de soldaat waarschijnlijk een stuk beter was. Hopelijk ging hij er niet dood aan.

Het was al enkele weken geleden Alexis ter gehoren gekomen dat er iemand was opgesloten met de naam Gale. Een naam die bij haar veel haatgevoelens opriep, ondanks die gevoelens was ze niet direct hem gaan opzoeken om eens te kijken naar hem. Of het hem echt was. Nu weken later had ze eindelijk de tijd gehad, en ze moest toegeven dat het haar een soort triomfantelijk gevoel gaf, ook al gunde ze niemand om inz o'n soort gevangenis te zitten. Ze had haar eigen ervaringen er mee, al wist ze dat zelfs de Dertienders niet zo gruwelijk zouden zijn. Ondanks dat ze wist dat dit voor haar een v'eilige' gevangenis was, kreeg ze een soort rilling over haar rug toen de muren opdoemde. Ze streek over de gladde schubben van Carlos die de landing in begon te zetten. "Wacht jij boven?" vroeg ze aan hem, terwijl ze hem een kort vriendelijk klapje gaf. Ze knikte naar de bewakers die haar herkende en zonder morren binnen liet. De reputatie die ze opgebouwd had was wijd verspreid onder de soldaten. "1 van de onderste verdiepingen." antwoorde 1 van de bewakers op haar vraag waar Gale zat opgesloten. Alexis knikte en begon aan de afdaling over de vele trappen.

Gale was ondertussen tot halverwege opgeschoten. Hij had een paar sneetjes opgelopen, maar kon eigenlijk nog verassend goed vechten. Oke, de soldaten verwachtten waarschijnlijk geen weerstand van hem, dus gingen ze zonder al te veel op hun eigen bescherming te letten op hem af. Hij had net nog een soldaat gedood toen hij zich afvroeg waar Vaasi was. Die was vast en zeker ergens verstopt toen hij merkte dat Gale niet terug kwam om de afgesproken tijd. Of hij was aangevallen, en moest zich wel schuil houden. Hij wilde het dolgraag weten en weer met zijn vriend verenigd worden. Hij opende nog een deur toen hij weer een soldaat tegen kwam. Hij haatte al die deuren. Het had hem zeker twee uur gekost om op de helft te komen.

Alexis liep met een redelijke snelheid van de trappen af, hoewel ze niet buiten adem raakte. Dat was het voordeel van omlaag wandelen, je ging redelijk snel zonder echte inspanningen. Het nadeel was nu wel dat ze straks weer om hoog zouden moeten. Dat de bewakers Gale niet in een simpele kooi vast gezet hadden een paar verdiepingen onder de grond, dat zou een stuk makkelijker zijn. Want ze raakte nu al geïrriteerd van de trappen.
een minuut of 10 later
Een gedempte kreun deed haar stilstaan, direct op haar hoede. Ze was al lang niemand tegen gekomen, er waren hier beneden weinig bewakers te vinden. Haar hand lag op haar dolk, gewoon uit gewoonte, toen ze een deur enkele tredens onder haar hoorde open gaan. Langzaam liep ze verder, afwcahtend wat het zou zijn.

Gale liep naar de trap toe en zag dat er iemand op stond. Iemand die hem wel heel erg bekend voor kwam. Hopelijk zou het niet op een echt gevecht aan komen, want Alexis was waarschijnlijk veel sterker dan dat hij nu was. Zelfs zonder enig wapen zou ze hem waarschijnlijk al kunnen doden. Niet te vergeten haar magie, die ook al zo sterk was. Misschien zou hij toch nog wel sterven, maar dan wel terwijl hij probeerde vrij te komen.

de magie levels zijn weer allemaal 1 hé
-
Nog geen seconde nadat Gale zijn blik op haar geworpen had, had Alexis hem in het oog gekregen. Eerlijk gezegd was ze lichtelijk verbaast om hem daar zomaar tegen te komen, ze had hem toch wel een stuk of twintig verdiepingen lager verwacht en zeker niet met een bebloede steen in zijn hand, uit zijn cel. Al snel herstelde ze zich en kwam er een sarcastische glimlach op haar gezicht. Gale deed gewoon iets bij haar waardoor alleen zijn aablik al het bloed onder haar nagels vandaan haalde "Zo, was je van plan een luchtje te scheppen, honey-love?" langzaam leek haar stopwoordje weer terug te komen.

Jaa, maar dat weet Gale niet (5 jaar in verdieping -140 en je hoort niet zo heel veel van buiten) En btw, hij had een zwaard gejat
----
"Ook hallo Alexis." zei Gale vermoeid. "En ja, dat was ik eigenlijk wel van plan. Dus zou ik er alsjeblieft even langs mogen?" Hij keek Alexis rechtstreeks aan. Waarschijnlijk zou ze hem er niet langs laten, maar dan moest hij maar tegen haar vechten. Hij had niet de hoop dat hij het er levend vanaf zou brengen, maar als hij dat toch deed zou hij eerst Aria op gaan zoeken. Hij moest dan nog wel een lange tocht maken, maar misschien kon hij van iemand paarden lenen ofzo.

oeps mijn fout :3
-
Alexis hield haar hoofd wat schuin, alsof ze over haar antwoord nadacht. Alsof ze het uberhaupt in overweging nam om hem langs te laten. Ja, daar twijfelde ze geen minuut aan met dat bloedende zwaard in zijn hand. "En wat zou je daar buiten willen doen? Het regent dat het giet, hier beneden is het wel wat lekkerder." zei ze op onschuldig toontje, alsof het heerlijk was om hier binnen te zitten. "Als ik jouw was, zou ik rechtsomkeert maken." er lag een soort ironie in haar stem die als een soort waarschuwing diende. Gale moest weten dat hij niet langs haar kon komen met een simpel zwaard. Hij zag eruit alsof hij een dieet had van 3 sneetjes brood per week.

"Val toch dood." Zei Gale geirriteerd en hij liep even terug. Een paar verdiepingen terug had een wachter een kruisboog gehad. Misschien dat hij haar daarmee uit kon schakelen. Gelukkig had hij alle deuren open laten staan, dus kon hij in een keer verder lopen. Drie verdiepingen beneden pakte hij de kruisboog, die nog steeds gespannen was, en pakte de pijlenkoker. Hiermee zou hij waarschijnlijk toch veel meer kans maken. Hij wachtte rustig op Alexis, die hem waarschijnlijk wel gevolgd was.

Alexis trok even een wenkbrauw op bij zijn woorden, alsof ze daardoor bang zou worden. Achter haar kwam een bewaker omlaag lopen, gewaarschuwd door de stemmen die klonken. Hij keek haar vragend aan, waarop Alexis hem mededeelde dat er waarschijnlijk een stuk of 10 dode wachters lagen, misschien wel meer. Zonder verder wat te zeggen state Alexis weer naar beneden, achter Gale aan. Ze had geen idee wat ze daar zou kunnen tegenkomen, dus ze liep langzaam en op haar hoede. De soldaat was ondertussen om hoog aan het rennen, dat was duidelijk te horen door zijn wegstervende voetstappen.

Gale opende een celdeur en nam de sleutel mee naar binnen, zodat hij eruit kon als hij wilde. Hij zette de celdeur op een kleine kier, zodat hij net naar buiten kon kijken. Hopelijk liep Alexis langs hem. Hij hield zijn adem in terwijl hij afwachtte wat er zou gebeuren. Nu was hij toch in het voordeel, omdat hij van grotere afstand kon aanvallen.

Alexis liep verder de donkere gangen in, er hingen wel wat lampen, maar het was nog steeds aardig duitser. Met haar krachten maakte ze een klein bolletje licht in haar handen dor middel van vuur. Direct kwamen er bewegende schaduwen op de muren. Op dat moment brak het angstzweet haar uit, die schaduwen waren in haar gevangenistijd de bewakers die weer eens aankwamen lopen om haar te verkrachten en te martelen. Onbewust Snakte ze naar adem, terwijl ze het vuur liet doven. Het trauma van die ervaring was dus nog steeds niet over. Onbewust was ze wat ineengekropen, terwijl ze geen stap verder meer zetten. Precies voor de cel waar Gale zat, niet dat ze hem zag.

Gale hield zich nog steeds doodstil omdat hij had gezien dat Alexis voor de celdeur stond. Hij kon nu proberen haar te verassen, maar het zou makkelijker zijn als ze wat verder was. Hij hoopte dat hij zo'n zware deur dicht kon doen, zodat de een tijdje opgesloten zat. Hij had allebei de sleutels, dus ze zou er niet snel uit komen. Er waren nog wel wat voorraadkamers, dus ze zou een tijd kunnen overleven.

Na enkele seconde leek Alexis zich weer een beetje te herstellen, in haar hoofd sprak ze zichzelf stevig toe. Gale was belangrijker om terug te vinden in de duisternis dan haar zielige angstjes. Langzaam zette Alexis weer een stap, maar het vuur bleef dit keer uit. Haar blik ging naar de zware deur voor zich, als ze er door heen ging was er kans dat ze binnengesloten werd. Iets wat gevaarlijk zou kunnen zijn, Gale kon zich ook weer daar achter schuilhuilen. Twijfelend bleef ze met haar rug naar het celletje van Gale staan.

Gale moest zich nog steeds stil houden. Waarom liep ze niet gewoon verder. Dan kon hij tenminste naar boven gaan. Hij vroeg zich af of hij naar buiten zou kunnen komen en het er nog levend vanaf brengen ook. Vast wel. Hij moest het gewoon. Hij keek door de kier naar Alexis en vroeg zich af of hij nog steeds watertouwen kon gebruiken. Dan kon hij haar vasthouden en een stuk weg lopen, om daarna de deur dicht te doen. Alleen moest hij dan nog aan water zien te komen.

oh ik ga alexis wat menselijks geven. :d
=
Alexis beet op haar lip, langzaam kwamen de gedachtes weer terug uit de tijd dat ze in zo'n oord gevangen gezeten had.v Ze had niet eens kunnen lopen toen Cloud haar bevrijden kwam, hij had haar moeten dragen. Maandenlang had ze moeten doen om te herstellen en voor ze echt weer de oude was, daar was echt jaren voor nodig. Voor haar geesteoog verscheen Aria die ze jaren geleden voor het laatst gezien had, met veel moeite voor haar gehandicapte kinderen te zorgen. Ze had er zelfs 1 ast mogen houden. "Waarom ben je van Aria weggegaan?" riep ze de ruimte in, ze wist niet eens of Gale zijn kinderen ooit gezien had.

Gale zuchtte zachtjes en mikte de kruisboog op Alexis. "Ik wilde niet weg, iemand had me verraden. Ik heb geen flauw idee wat ze met Vaasi hebben gedaan, of waar hij zelfs maar is." Hij duwde de deur zachtjes open terwijl hij zijn blik niet afwendde. Vijf jaar geleden had hij nooit kunnen denken dat hij aan het uitbreken was uit een behoorlijke gevangenis, die behoorlijk onderbezet was.

Op haar eindelijk nieuw aangeschafte pumps, de oude waren letterlijk uit elkaar gevallen van ellende, draaide Alexis zich in de richting van Gale. Haar blik ging kort naar de kruisboog, als hij zou loslaten moest er iets heel bijzonders gebeuren om het te kunnen ontwijken. Dolken kunnen er niet veel tegenin brengen, en haar boog lag nog bij Carlos. "Heb je de vierling al gezien?" gng ze ongestoord verder, zelfs al zou hij loslaten. Ze wilde geen angst tonen aan hem.

Gale schudde bedroefd zijn hoofd. "Nee, ook niet. Ik heb niets meer gehoord of gezien." Hij keek even naar Alexis en deed toen een stap naar voren. Hij zou de deur dicht doen, maar hij had een sleutel neergelegd voor Alexis. Ze zou maar goed moeten zoeken voor ze naar boven kon. Hij pakte de deur vast en begon hem dicht te trekken. Hij liet hem even los en pakte de sleutel, maar hield de kruisboog nog steeds op Alexis gericht.

wat doet ie nou xd?
-
"Ze zijn lief." reageerde ze n og steeds op dezelfde onverstoorbare toon. Haar ogen volgde elke beweging van Gale. Maar voor het eerst was ze zo verstandig om geen stekende opmerkingen te maken. Ze had geleerd van de laatste jaren, roekeloosheid was niet altijd hanidg. Zeker niet als je een stelletje ongeregeld in het gareel meost houden. "Aria heeft het zwaar me ze" zei ze zachtjes.

Ik neem aan dat Alexis in het midden staat, en de gang is redelijk breed. Gale stapt naar voren zodat hij om de deurpost naar de metalen/stenen deur kan lopen, en die dicht kan doen. Snappie? En zal ik m nu laten ontsnappen of moet hij nog naar boven lopen, Alexis komt achter hem aan en dat Gale dan moet rennen?
===
Gale knikte en zei zachtjes "Bedankt." Daarna viel de deur in het slot. Hij wist niet zeker of hij de deur wel helemaal dicht had moeten doen, maar hij wist wel dat hij alleen met de sleutel nu nog open gemaakt kon worden. Hij draaide zich om en wierp de sleutels in een hoek. Die had hij toch niet meer nodig. Hij liep de trap op en vervolgde zijn weg omhoog.

ik denk dat lexie hem laat gaan, omdat ze zelf ook in zo'n gevanegnis gezeten heeft en eigenlijk tegen zichzelf belooft ddat ze het niemand gunde, en hij zijn kinderen nog nooit gezien heeft ;3
=
Alexis keek toe hoe hij een sleutel in de hoek mikte, en zelf omhoog rende. Er waern genoeg wachters ondertussen gewaarschuwd dus ze had geen idee of hij boven zou halen, wat ze op een onverklaarbare manier wel hoopte voor hem. Alsof ze een soort met medelijden met hem had. Niet dat ze dat ooit zou toegeven, met haar vuur verlichte ze de ruimte weer. Nu op een grotere manier, waardoor ze de sleutel kon vinden en het slot opendraaide. Om de schijn hoog te houden dat ze hem niet zou laten gaan, begon ze achter hem aan te lpoen.

Gale hoorde voetstappen achter hem en wist dat dat alleen Alexis kon zijn. Hij rende omhoog terwijl hij zo snel mogelijk langs alle wachters sprintte. alleen diegenen met een kruisboog vermoordde hij, want alleen die waren een groot gevaar voor hem. Hij was eigenlijk nog redelijk snel boven en voor hij het wist sprintte hij over een grasveld. Hij zag een bak water staan en probeerde daar een draaikolk uit te trekken, maar hij was geschokt toen het hem niet eens een klein beetje lukte. Wat zou er toch gebeurd zijn.