De Kapelberg - Het rijk van de Maagd

Er is een grote berg bij het rijk van de Maagd. Zo hoog dat de top hoog in de wolken eindigt. Het is ook vooral bedekt met sneeuw. Er is een opening op de berg. Als je door de opening loopt kom je in een soort open ruimte terecht. Daar is het warm omdat er een vulkaan onder zit, maar die is zo lang al rustig dat het onmogelijk is dat hij uitbarst. Sommige denken dat het komt door het kappeletje die in de open ruimte ligt. Het is helemaal bekleed met mos maar met wat werk kan je hier perfect trouwen.

aantal personen : max 12
regels : kappel kapot barst de vulkaan uit verder niets

Gale stond helemaal onderaan de berg en keek omhoog. Hij had nog vaag in zijn hoofd hoe je naar boven kon lopen. Het was een kronkelpad en het zou hem zeker een uur of twee kosten helemaal bovenin te komen. Af en toe zou hij stukken moeten klimmen, maar hij vertrouwde op zichzelf. Misschien was Vaasi daar. Zijn draak wist dat er amper mensen zouden komen, dus het was een uit meerdere perfecte schuilplaatsen. Gale zuchtte even en begon te lopen.

Leida zat op Tuxedo en vloog langs de berg waar bovenop een grot was. Ze inspecteerde de bergwand op zoek naar een pad. Tot haar verbazing zag ze een man het pad beklimmen. Ze ging naast hem vliegen. 'Lift nodig?' Vroeg ze met een glimlach aan hem. Ze had geen idee dat hij magie had, en aangezien ze nieuwe leiders voor kampen moest strikken had ze besloten om wat meer vreemden aan te spreken. Ze keek de man afwachtend aan.

Gale keek even naar de vrouw en zei "Nee, bedankt." Hij keek even naar het pad voor hem en zei "Ik hoef nog maar een kwartiertje te klimmen." Hij keek even naar haar en zei "Maar toch bedankt." Hij begon rustig verder te lopen. Het was waar dat hij een heel stuk was opgeschoten en dat hij daardoor geen lift nodig meer had. En hij zou toch ook graag even herinneringen ophalen.

Leida haalde haar schouders op. 'Dan kom ik je boven denk ik wel tegen.' Tuxedo vloog naar de top van de berg. Zij deed vijf seconden over de afstand waar Gale een kwartier over zou doen. Ze sprong van de rug van haar draak af en liet hem rustig verder vliegen. Ze liep de grot in die bovenop de berg aanwezig was. Ze keek rond. Dit was wel een geschikte plek voor de bijeenkomst. Het kon haar eigenlijk niet zoveel schelen dat het een kapel voor een of andere heidense god was. Het was er warm en afgelegen. Ze ging op een bank zitten en dacht na.

Een kwartier later
-----
Gale kwam doodop boven bij de ingang van de kapel. Hij zou hier de nacht maar door moeten brengen, tenzij Vaasi er was. Hij liep door de gang en keek rond. Het was niet veel veranderd, behalve dan dat het mos weer overal groeide en het weer stoffig was. Maar daar was iets aan te doen, als hij het wilde. Hij liep naar het altaar en knielde er even voor terwijl hij de gedachte koesterde aan de trouwerij. Daarna stond hij weer op en draaide zich om.

Leida zat nog steeds op een bankje en zwaaide luchtig naar de man die binnen was gekomen en haar niet had zien zitten. 'En, blij dat je bent komen lopen?' Vroeg ze met een glimlachje. Ze sloeg haar armen over elkaar en bleef de kapel inspecteren. Ze zat hier al een kwartier, maar ontdekte steeds weer iets nieuws. Ze vond vooral geluid hier heel mooi klinken. Details in beeldhouwwerk kon ze toch niet zien. Ze streek door haar rozigblonde haar en begon erover te denken het gewoon weer zwart te verven.

Gale knikte en zei "Ja, toch blij." Dat was ook gelijk training geweest. Hij moest echt weer spieren kweken. Hij keek even naar de vrouw en keek toen naar een zijgang. Hij wist dat aan het einde van die gang een deur was, die aan de buitenkant zat. Misschien kon hij even kijken naar het uitzicht. Hij liep naar de gang. Aan het uiteinde zat de deur nog steeds en Gale deed hem open. Hij merkte dat er geen platform was, alleen maar een kleine richel waar hij net op kon lopen. Hij begon de richel af te lopen naar een grot.

Leida bleef eerst gewoon zitten, maar haar nieuwsgierigheid won het van de drang om deze man met rust te laten. Ze stond op en liep achter hem aan. Ze liep eerst gewoon op haar manier, totdat ze bij de richel aankwam. 'Ho, gevaarlijk ding waar ik vanaf kan vallen.' Zei ze zachtjes bij zichzelf. Ze ging rustig verder. Ze was niet echt bang. Ze had gewoon geconstateerd dat ze voorzichtiger moest lopen. Ze vroeg zich af wat er zich in die grot bevond. Nieuwsgierigheid. Niet een van haar beste karaktereigenschappen.

Gale liep de grot in en merkte dat hij behoorlijk diep was en steil naar beneden liep. Je kon er nog net op lopen, maar dat maakte hem niet uit. Hij ging steeds verder de grot in tot hij uiteindelijk niets meer zag. Hij zuchtte even toen hij dacht dat Vaasi hier ook niet was, toen hij iets hoorde. Hij keek even om, maar daar was het niet vandaan gekomen. Dat merkte hij gelijk daarna toen een poot hem op de grond duwde en hij een gigantische tong over zich heen voelde gaan. Je zag in het duister een draak staan, die duidelijk paars was.

Leida maakte een vuurbal in haar hand, om beter te kunnen zien. Hij was niet zo groot als ze anders had gekund, maar het gaf in ieder geval genoeg licht om te zien waar ze liep. Ze was vlakbij Gale toen ze de draak pas opmerkte, ze had zich veel te veel geconcentreerd op het lopen. Ze viel van de schrik van de richel af. Ze kon zich nog net vastgrijpen. Ze zuchtte vermoeid. Waarom moesten zulke dingen haar altijd overkomen? Ze probeerde omhoog te krabbelen, maar de rotswand was glad, en het was dus moeilijker dan ze gedacht had. Hoe ver zou het naar beneden zijn? Zou ze zich kunnen laten vallen?

Gale keek even over de richel en vroeg "Hulp nodig?" Hij had gehoord dat het meisje van de richel was gestruikeld en waarschijnlijk wilde ze wel wat hulp. Maar hij zou ook niet zomaar iemand helpen zonder dat het nodig was. Vaasi keek even naar de vrouw en daarna naar Gale. Toen zei zijn draak eindelijk tegen hem "Ik ben blij dat je nog in leven bent."

Leida keek eerst even chagrijnig. Ze wou geen hulp. Maar toen besefte ze zich dat ze hier anders nooit vandaan kwam. 'Ehm, graag?' Vroeg ze toen, haar gezicht stond iets aardiger. Ze keek nu pas echt naar het gezicht van de man. Hij was waarschijnlijk ooit erg knap geweest, maar dat kon je nu niet echt meer zeggen. Hij was mager en had dun grijs haar. Ze besloot dit maar niet tegen hem te zeggen, aangezien het best beledigend over zou kunnen komen, en hij de enige was die haar nu nog kon redden van een waarschijnlijk dodelijke val.

Gale glimlachde en stak een hand uit. Vaasi hielp ook al even door simpelweg zijn staart om Gale te slaan. Dan kon Gale tenminste niet naar beneden vallen en alsnog doodgaan. Dat zou echt het ergste zijn. Ook voor Aria. Gale wachtte rustig af tot de vrouw zijn hand greep zodat hij haar erop kon trekken.

Leida trok zich een stukje op en greep de pols van Gale zo stevig beet dat haar knokkels wit werden. Ze vertrouwde hem niet helemaal, en als hij haar nu los zou laten zou ze te pletter vallen. Ze trok zich omhoog en wist een voet op de richel te zetten. Met een laatste krachtinspanning stond ze weer. 'Sorry voor de overlast, en bedankt voor je hulp.' Zei ze tegen Gale, met een verontschuldigende blik in haar ogen en een kleine glimlach om haar lippen.

Gale knikte even en zei "Geen dank." Hij keek even naar Vaasi en ging toen op diens rug zitten. "Wil je een lift?" vroeg hij aan de vrouw. Hij keek even naar haar, en daarna naar de wolken die onder hem waren. Dat vond hij toch altijd raar, maar het was nou een maal zo. Hij keek daarna even naar Vaasi en ging in de schouderholte zitten. Dat vond hij toch altijd het fijnste.

Leida glimlachte. 'Ik denk dat de kans dat ik weer val dan het kleinst is.' Zei ze met een glimlach. Op dat moment kwam Tuxedo aanvliegen. Ze keek naar Gale en glimlachte. 'Het is blijkbaar niet meer nodig.' De draak ging voor haar zweven en zij stapte op zijn rug. Ze kreeg het meteen aangenaam warm door de krachten van haar draak. 'Toch bedankt.' Ze streek met haar vingers over de schubben van haar draak.

Gale keek even naar de draak en zei "Is ook goed." Hij zei in gedachten tegen Vaasi 'Vlieg maar naar de kapel.' Vaasi gromde even en vloog toen op. Gale vond het op de een of andere manier toch nog een beetje eng, maar dat kon ook komen omdat hij weer voor het eerst vloog in vijf jaar. Maarja, dat kwam doordat hij buiten zijn wil gevangen was genomen.

Jeej 100e post
-
Leida zweefde in de lucht. Ze twijfelde of ze terug zou gaan naar de kapel of niet. Ze besloot Tuxedo maar te laten beslissen. Hij besloot terug te gaan naar de kapel, en Leida haalde haar schouders op. Haar draak wandelde de kapel in, sloopte niets, en ging op een richel boven de kapel liggen. Hij legde zijn kop op zijn voorpoten en viel in slaap. 'Lui beest.' Mompelde Leida. Ze stapte van de slapende draak en ging tegen hem aan zitten.

Vaasi vloog over de kapelberg en ging aan de rand van een open stuk zitten. Daardoor werd de kapel onder andere verlicht. Vaasi keek even naar de draak en het meisje en ging toen ook liggen. Gale ging op een bank zitten en begon na te denken. Waarschijnlijk was Aria nog steeds bij het ondergrondse meer. Maar dat wist hij niet zeker. Daar zou hij eerst gaan kijken, afgaand op de informatie die Alexis hem had gegeven.

Leida luisterde. Het was stil. Op de ademhaling van de twee draken en twee mensen na. Geen schreeuwende soldaten of irritant gelal. Gewoon stilte. Ze zuchtte. Heerlijke stilte. Ze legde haar hoofd achterover tegen de huid van haar draak en sloot haar ogen. Stilte. Dat was haar laatste gedachte voordat ze in slaap viel. Het was waarschijnlijk niet de meest tactische plek om in slaap te vallen, maar het was wel een prettige. Ze dacht er niet eens bij na dat Gale haar nu zou kunnen ombrengen. Daar was ze te moe voor.

Gale keek even naar de vrouw en dacht eraan om weer eens zijn aura kracht uit te proberen. Hij zag dat ze het fijn vond, en blijkbaar sliep ze ook. Hij dacht erover na om nog even te blijven, maar schudde toen zijn hoofd. Hij zou maar weg gaan, op zoek naar Aria. Hij wekte Vaasi zachtjes en klom op zijn rug. De draak keek even naar beneden en sprong toen, om een paar tiental meter lager zijn vleugels pas openen.