Het rijk van de Maagd- De bloemenvelden

De bloemenvelden is een groot stuk land dat een beetje glooiend is door de heuvels. Er staan vele bloemen in alle verschillende kleuren. Veel mensen gaan hier naartoe om de mooie natuur te aanschouwen maar ook veel stelletjes komen hier. Er staan geen bomen alleen maar wat lage struikjes.

regels: -
personen: vrij het is een heel groot gebied
draken mogen er ook gewoon komen.

Crux kwam aanrennen door de lucht. Zijn pas bleef zich vervolgen toen hij de grond raakt, het ging alleen wat trager tot ze stilstonden. Dave sprong van zijn rug en keek even treurig naar de wolken. Hij zakte door zijn knieën en zocht even de vlakte rond naar een aura, maar hij zag alleen die van dieren. Hij maaide een paar bloemen omver en keek naar de lege aarde.

Louise liep op haar blote voeten tussen de kniehoge planten door. Suzaku liep in mensenvorm naast haar. Deze keer was hij een bruinharige jongen met een ietwat donkergetinte huid en haast zwarte ogen. Ze waren allebei stil, maar dat was wel vaker zo. In Louise's haren zaten dit keer grote pijpenkrullen, wat haar nog meer op een klein meisje deed lijken, ondanks haar lengte. Ze keek wat dromerig voor zich uit terwijl de bloemen langs haar blote benen onder het wiite jurkje gleden. Pas laat merkte ze een ander aura op, waardoor ze opkeek en de jongen ontdekte die ong honderd meter verderop stond. Ze bleef stilstaan en keek even om zich heen, als de jongen haar nog niet gezien had kon ze snel weggaan... Toen pas zag ze de draak, of nouja Suzaku zag hem en ze merkte dat hij opgewonden werd. Dit zou de eerste andere draak zijn die hij zou ontmoeten, dus het was wel begrijpelijk. Om Suzaku een plezier te doen liep ze verder en zwaaide even kort naar de jongen. Suzaku liep haast huppelend snel achter haar aan, waardoor Louise in gedachten moest glimlachen.

Dave schrok op toen Crux opstond. Er waren twee mensen aan komen lopen. Al had de één geen menselijk aura. Hij zag dan ook dat Crux de jongen besnuffelde en krachtig brieste. Hij vroeg zich af of die jongen het niet vreemd zou vinden om opeens door een reusachtig draakachtig paard besnuffeld te worden. Hijzelf stond nu ook op. "Hallo," zei hij, bijna zuchtend.

Suzaku's ogen twinkelden vrolijk toen de draak zo dichtbij kwam. Zijn gezicht veranderde in een snuit en hij brieste net zo hard terug. Hij veranderde achter elkaar een paar keer van kleur, rood, paars, geel... Daarna veranderde de rest van zijn lichaam in zijn normale drakenvorm en sprong hij speels om de paarddraak heen. Louise keek even naar het schouwspel en draaide zich toen naar de jongen om hem met haar emotieloze gezicht aan te kijken. ' Hoi' Zei ze een beetje verlegen, al was dat niet te merken. Ze had al wat meer mensen ontmoet, maar had nou niet echt een gemiddeld gesprek met ze gehad. Ze moest dan ook toegeven dat ze zenuwachtig was, ook door haar mensenangst.

"Wat is dat voor draak?" vroeg Dave nieuwsgierig toen hij de jongen in een draak zag veranderen. "Zo'n draak heb ik nog nooit gezien." Hij keek toe hoe Crux rustig met het draakje meedraaide en toeliet dat het om hem heen sprong. Kennelijk was hijzelf ook nogal nieuwsgierig.

Louise glimlachte een beetje, maar wist niet zeker of dat in dit soort situaties thuishoorde. Ze had toen ze in de buitenwereld kwam, eerst een hele tijd mensen geobserveerd, welke gevoelens ze toonden in welke situaties, hoe ze elkaar groetten en afscheid namen, allemaal heel gebruikelijke dingen waar Louise geen weet van had. ' Suzaku is niet dat, hij is een hij en hij is een shape-shifter draak.' Zei ze erg goed lettend op haar taal. Ze vond het maar knap lastig die taal, maar ze had hem al snel 'herleerd', alleen ze had altijd nog een apart accent. Ze wierp even een blik op de draak, die tijdens het springen opeens stilstond en zijn ogen focusde op een onzichtbaar punt naast de paarddraak, maar al snel was zijn aandacht weer afgeleid. Zelfs zijn waanbeelden konden hem op dit moment niet afleiden van de vreugde dat hij nu voor het eerst een andere draak ontmoette. ' Ik ben Louise.' Zei ze toen ze zich weer naar de jongen had gewend. Als dit een formele ontmoeting was geweest had ze nu haar hand moeten uitsteken, ging er door haar gedachten heen, maar ze dacht niet dat het nu nodig was.

"Ik ben Dave," zei Dave. "En dat is Crux." Hij glimlachte om het vreemde praten van het meisje, maar liet het niet merken.Crux zakte met een luide dreun door zijn knieën en volgde de andere draak met zijn blik. Dave keek er even naar en daarna weer naar de lege plek waar hij bij geknield zat.

Louise liet zich op de grond zakken en trok haar knieen naar zich toe. ' Hebben iedere mensen met draken.. krachten?' Zei ze opeens vanuit het niets en keek omhoog naar Dave. Zou hij ook krachten hebben? En anders... waarom had zij krachten en hij niet? In haar hoofd gingen alweer honderden vragen met daarbij duizenden antwoorden heen en weer. Suzaku stopte met springen en ging voor Crux zitten. Hij keek aandachtig naar de paarddraak en veranderde toen langzaam van vorm. Toen het vervormen stopte was hij een exacte kopie van de paarddraak en hi keek met een schuin koppie naar Crux.

"Ja," zei Dave, terwijl de stenen in de buurt begonnen te zweven en Crux boos grommend hinnikte. "Vaak staat de draak voor de kracht. En iedereen heeft bij krachten. Dat is wat mijn vaders mij en mijn broertje geleerd hebben." Hij struikelde bijna over het woord 'broertje', omdat het erg gevoelig bleef liggen.

Louise legde een vinger tegen ze zijkant van haar mond. ' owwwh' Zei ze op een niet al te snuggere toon met een schattig gezichtje. Meestal leek ze op het eerste gezicht ook niet zo slim en weinigen wisten dat ze juist het tegenovergestelde was. In haar hoofd werkten haar hersenen zich helemaal suf op mogelijke verbanden tussen de magie en de draken, maar ze was er niet helemaal mee bezig op het moment. ' mmhh... mijn berekeningen waren misschien toch.... ik ..... dit gebied ondertussen....' Ze mompelde maar een beetje voor zich uit, soms vergetend de woorden uit te spreken. Het was heel normaal voor haar, maar een vreemde zou haar voor gek verklaren. Plots keek ze op naar Dave, aslof ze verbaasd was dat hij er nog steeds was. Haar gezicht veranderde in wat je nog het beste als serieus kon benoemen. ' Ik moet naar een plek waar ze boeken hebben, weet jij iets?' Ze moest een verklaring zoeken voor de veranderingen in de tijd dat ze weg was.

"Een bibliotheek," zei Dave kortaf. Hij kon zich niet voorstellen dat iemand niet wist wat een bieb was. Hij zuchtte, dit had hij natuurlijk weer. Diep in de rouw en dan kwamen er domme vragen van een onnozelaar. Hij keek op naar het meisje, dat het toch wel kon hebben over berekeningen.

Louise tuitte haar lippen terwijl ze voor zich uit keek en knikte kort. 'als het zo heet.. ja.' Ze liet haar hand even door de bloemen gaan en plukte er voorzichtig eentje. Een Geranium platypetalum, ze glimlachte toen ze erachter kwam dat ze de naam nog wist. Niet meer op Dave lettend deed ze de bloem voorzichtig in haar haren zo dat die goed vast bleef zitten. Ze stond rustig op en keek glimlachte met een licht schuin hoofd naar Dave. ' wil je me daarheen brengen?'

Dave zuchtte onmerkbaar. "Goed," zei hij licht geïrriteerd. "Ik verwacht dat je op je eigen draak kan rijden?" Hij liep naar Crux en klom op diens rug. Hij keek naar het Louisse en vroeg zichzelf af waarom hij dit deed. Hij had er eigenlijk helemaal geen zin in.

Louise knikte en liep naar Suzaku die snel terugveranderde in zijn normale vorm. Die vond hij toch het fijnst, omdat hij dan precies wist hoe hij het lichaam moest besturen. Bij sommige anderen vormen zaten nog wel eens ingewikkelde... 'functies' Louise klom op zijn rug en keek afwachtend naar Dave.

maak jij de bib aan?

Nee, doe jij dat maar. Ik heb geen idee wat ik zou moeten schrijven over een bieb.

Dave gaf Crux de sporen en het paard begon snel de lucht in te galopperen. Dave keek nog even achterom of Louisse zou volgen, maar wat maakte dat ook uit. Als ze niet zou volgen, kon hij gewoon alleen zijn, zoals hij van plan was geweest.

okay

Louise hield zich stevig vast aan Suzaku's nek toen die opvloog. Ze was nog niet zo gewend aan vliegen, aangezien het op het kleine eilandje nooit nodig was geweest. Suzaku vloog rustig achter Crux aan.

Dave deinde neer op de rug van Crux, die over de velden draafde. Dave keek twee meter omlaag en hij vond het heerlijk om zo snel te gaan, op de rug van dit grote paard dat eigenlijk een draak was. Bij een klein meertje stopten ze. Dave trok meteen zijn T-shirt uit en dook in het water. Even later zwom hij naar de kant en ging hij tussen de bloemen liggen, die allemaal heerlijk roken. "Kon ik dit maar met iemand delen," zei hij hardop, maar op het moment kon dat niet met Chris of met een vriendje.

Kirye zweefde ongeveer een meter boven de grond en stak zijn neus in alle bloemkelken die hij maar kon vinden. Hij jaagde even achter een bij aan, werd toen afgeleid door een vlinder, en bleef uiteindelijk midden in de lucht stil hangen toen die op zijn neus besloot te gaan zitten en hij scheel moest kijken om het beestje nog te kunnen zien. Caspian lachtte hartelijk om het vermakelijke tafereel terwijl hij op rustige pas door de bloemen liep. Vandaag was hij opzoek naar een erg speciale bloem, de zwanebloem, het was een klein, roze-oranjekleurig bloemetje dat vaak aan de waterkant groeide. Caspian wilde graag een exemplaar drogen voor in zijn bloemenboek, dus waadde hij nu gestaag door de kniehoge bloemen van alle kleuren en maten.

Crux en Dave keken tegelijk op toen ze iemand hoorden lachen. Crux draaide zich volledig die kant op en Dave ging staan, om goed te kunnen kijken. Daar liep een jongen. Dave ging weer liggen, nu hij wist wat het was. Maar Crux had ook de andere draak gezien en hij liep naar hem toe, zacht hinnikend wat er bij hem meer uitkwam als gegrom. Waarschijnlijk zei hij hallo of zoiets.

Meteen toen Kirye de begroeting van de andere draak hoorde, was de vlinder vergeten, en zweefde hij snel richting de paard-draak. Hallo! Zei hij vrolijk. Wie ben jij?

Caspian keek weer op van zijn zoektocht naar het ieniemienie bloemetje, toen hij het gegrom hoorde, en liep toen glimlachend achter Kirye aan, de andere draak tegemoet.

Crux vertelde zijn naam en ging een heel gesprek aan met het andere draakje. Dave hoorde het en stond weer op, om nu achter Crux aan te lopen. "Hallo," zei hij en hij begon zich een beetje ordinair te voelen in alleen een zwembroek. Maar daar kon hij ook niks aan doen, het kwam gewoon zo uit dat hij op dit moment iemand tegenkwam.

Caspian glimlachte vriendelijk naar de jongen die duidelijk bij de paard-achtige draak hoorde. Hij vroeg zich af wat voor soort het precies was, en natuurlijk watvoor krachten de jongen zelf zou hebben. Hij zou echter proberen niet valsspelen door zijn telekinese te gebruiken. Daar was hij van zichzelf altijd heel erg tegen, dus oefende hij veel in het zich afsluiten van andermans gedachten. Soms werkte het echter niet, en werd hij alsnog bestookt met allerlei gedachten, maar vandaag was het een rustige dag, hij had een goede nachtrust achter de rug en hij vond het niet moeilijk om zich te concentreren.

"Hallo" Begroette hij de jongen terug.

"Je aura is nogal rustig," zei Dave brutaal. "Zo rustig zie je maar zelden." Hij glimlachte en keek naar Crux, die door zijn knieen was gezakt, maar nog steeds een meter of twee boven hen uitstak. Dave liep naar hem toen en ging tegen zijn flank zitten.

Oh! Een auralezer, interessant! Dacht Caspian bij zichzelf. "Rustig?" Vroeg hij aan de jongen. Waarom verbaast me dat nou niet? Hij liep achter hem aan en stak zijn hand voorzichtig naar de paarddraak uit. "Mag ik je aaien?" Vroeg hij rechtsstreeks aan het beestje. Nouja, je kon het niet echt een beestje noemen...