Het rijk van de Maagd: Koruna: Herberg de Blauwe Reus

Leida lag voldaan op het kussen naast dat van Fino. Ze keek hem met een brede grijns aan. Ze zou nooit meer hetzelfde naar slangenmensen kijken, dat wist ze zeker. Het was ontzettend laat, want ze hoorde geen geluiden vanuit de kroeg beneden meer. Dat betekende dat die al gesloten was. Ze zat te twijfelen over hier blijven slapen of teruggaan naar haar tent.

Ze zou nooit meer hetzelfde naar slangenmensen kijken, dat wist ze zeker
IK WIL NIET WETE WAT ZE UITGEVOERD HEBBEN O.O
-------------
Fino glimlachtte "Duss..." hij keek haar aan met zijn groene ogen. "Blijf of ga je?" hij keek haar vragend aan. Haar andwoord zou zijn eigen beinvloeden.

Me neither xD
-
'Nou, het is in een koude tent op een stretcher of hier in dit bed. De keus is voor mij niet erg moeilijk. Zei ze met een glimlach. Ze had besloten om maar gewoon hier te blijven slapen. Of Fino nou bleef of niet. Ze had wel eens behoefte aan een warm bed. Het wasjaren geleden dat ze een eigen huis had gehad en niet in een tent sliep.

Fino glimlachtte en ging nu fatsoenlijk op het kussen liggen. "Ik blijf ook, als je het weten wil." hij glimlachtte. "Een zacht bed of een hangmat? ik ga voor het bed." hij glimlachtte.

Leida lachte. 'Jij hebt ook niet bepaald een villa tot je beschikking, hoor ik.' Zei ze met een grijns. Ze ging Er eens goed voor iiggen en trok haar laken een stukje verder omhoog. Ondanks dat de kamer warmer was dan haar tent was het er nog steeds niet erg warm. Dat kwam waarschijnlijk doordat het buiten zo koud was. Zeker 's nachts.

Fino kroop zelf ook onder de dekens. Hij trok de denken op tot aan zijn kin en krule zich op als een kat [zo slaap ik ook] hij glimlachtte naar haar. "Het is koud hier"

'Niet zo koud als in een tent. Kom op, daar kan je toch wel tegen?' Zei Leida plagerig. Ze ging met haar vingers speels door Fino's haar. Ze maakte het zichzelf erg comfortabel in het grote zachte bed en sloot alvast een oog. Met haar andere keek ze Fino aan. Ze lag opgekruld op haar zij met haar gezicht richting Fino.

Fino glimalchtte "Het blijft koud." hij gaapte. "Het blijft koud." hij sloot zijn ogen. "Wel trusten leida" hij verborg zijn gezicht in het kussen en liet zijn gedachten wegdwalen.

'Trusten Fino.' Zei Leida, gesmoord door haar kussen. Ze sloot haar andere oog ook en viel na een tijdje kalmpjes in slaap. Ze droomde dat ze in een zachte wolk lag te slapen. Voor het eerst in een lange tijd voelde ze zich enorm vredig.