De grote oude boom ~ Waterman.

Je kent ze wel, die bomen waar teksten in zijn gekerfd Die je doet denken aan je jeugd en die ze op het laatst zullen omhakken en mensen gaan staken. Die staat ook in het rijk van de Waterman. Het is een boom met een dikke stam waar je lekker tegen aan kunt zitten. Het is een leuke plek om te picknicken of iets in die zin. De boom staat ietwat scheef maar dat geeft juist wel een magisch effect, Erg veel mensen komen er niet, het staat ook niet midden in een park ofzo maar op een klein gras veldje langs een weg. Overwegen om hem om te hakken is nog niet gebeurd, misschien gebeurt dat pas over 40 of 50 jaar.

Regels: Boom niet omhakken.
Mensen : Kies maar maar echt een grote groep zal daar vast niet komen.

NEW

Scott liet zich van Leith afglijden en keek op naar Anneloes. ' ik denk dat we hier wel even een pauze kunnen houden.' Hij glimlachte een beetje en liep naar de boom waar hij zich neer liet ploffen. ' als je honger hebt, zit er in de linkervoortas nog wel eten.' Hij leunde naar achteren tegen de boom en legde zijn hand op het gras. Toen hij hem er weer afhaalde was het gras geel en kwam er een klein sliertje water achter zijn hand aan. Hij liet het als een slangetje om zijn vingers glijden terwijl zijn ogen het sliertje volgden.

Demetri was de hele dag aan het trainen geweest op het veldje. Daarom had hij een tas vol wapens bij die hij had gebruikt. Tot hij niet meer kon staan kroop hij in de boom om daaar uit te rusten. Zo zat hij al een tijdje in de boom goed beschut voor het geval als mensen kwamen. AB was er natuurlijk niet omdat de zon hoog stond. Oppeens hoorde hij geluiden en al snel maakte hij de conclusie dat twee mensen geland waren. Toh wou hij nog even uitrusten in de boom.

Anneloes knikte en pakte wat voedsel. "Scott, ik ga slapen in de schaduw van Leith," zei ze kalm voor ze zich van de draak liet glijden en zich oprolde in de schaduw. ze at rustig haar kaiserbroodje voor ze lekker ging liggen en een dutje begon te doen. Ze dacht vlak voor ze indutte aan haar broer, ze miste hem en hoopte dat ze hem of een ander famillie lid snel zouden vinden

Nadat Demetri snel een boterham voor neegerie had opgegeten. Klom hij wat naar onderen om de andere te zien. Hij hoorde nog vaag een stem maar al snel niet meer. Toen kon hij een draak met een jongen zien. Omdat hij net een meisjes stem hoorde verwachtte hij dat het meisje achter de draak was. Het was dat zijn telekinese niet goed was maar hij moest zich op de jongen maar consentreren. Hij kawm hem wel vaag vbekend voor. Daarom sprong hij verder naar onder zodat hij op de laatste tak zta.

Scott knikte en keek met een glimlachje naar Anneloes die indutte. Leith maakte het zich wat gemakkelijker, maar zorgde er wel voor dat Anneloes in de schaduw bleef. Hij was haar een stuk aardiger gaan vinden onderweg, waarschijnlijk ook omdat ze sinds ze bondgenoten waren geworden aardiger tegen hen deed. Toen hij zeker wist dat Anneloes sliep, stond Scott op en liep naar Leith en ging aan de andere kant van hem zitten. ' wat zal er gebeuren wanneer we het dertiener kamp vinden? Ik denk niet dat ze daar een twaalver zo op prijs stellen.' Zei hij en trok een gezicht. Hij was dan wel geen echte twaalver, maar Anneloes dacht nog steeds van wel. Hij wist eigenlijk niet waarom hij het haar niet vertelde, maar iets hield hem tegen. Leith glimlachte een beetje bemoedigend. ' Dat zullen we dan wel zien, je zult waarschijnlijk een keuze moeten maken.'

Demetri herkende de jonge wel omdat hij hem eerder had gezien. Alleen hoorde hij genoeg dat hij wist dat ze naar een dertiende kamp gingen. Maar de jongen was een twaalver ? Snel bedacht hij dat Scott misschien ging bespioneren. Daarom sprong hij uit de boom. ´´Hallo´´ zei hij rustig maar zijn gezicht leek toch iets bozer dan normaal. Hij had nog steeds een dolk vast van het trainen.

Scott schrok zich wild toen er opeens iemand uit de boom sprong. Hij had niet verwacht dat er iemand anders zou zijn, dom, hij had beter moeten kijken. Ook Leith draaide zijn hoofd met een ruk om en keek met half samengeknepen ogen naar de jongen. Scott bekeek de jongen wat beter en wist dat hij hem al eerder had ontmoet, maar kon hem niet plaatsen. ' hoi' Zei hij rustig, maar was toch een beetje zenuwachtig. Hij stond op en liep om Leith heen om voor Anneloes die nog lag te slapen te gaan staan. Hij wist niet of de jongen en bedreiging vormde, maar met de dolk die hij in zijn hand had vertrouwde Scott hem toch niet helemaal. ' Kan ik je helpen?'

Demetri vond het eigenlijk wel grappig dat Scott hem niet herkende. Al snapte hij niet goed waarom hij verdedigingshouding ging staan. Was daar zijn vriendinnetje of zo ? ´´Ik hoorde je praten over een kamp waar ik woon. Misschien kan ik je de weg wijzen´´ zei hij. Hij zei het zo zodat je wist dat hij het niet vriendelijk bedoelde. Hij wist dat Scott iets van plan was. Ondertussen liep hij rustig om de draak heen. Het as jammer dat AB er niet was. Maar drie tegen een kon ij nog wel overleven en anders had hij pech.

Scott's ogen volgde de bewegingen van de jongen wantrouwend. 'nee dankje' Zei hij bits. Misschien was het niet slim om zo'n aanbod af te slaan, maar hij dacht niet dat de jongen hem echt wilde helpen, aan zijn stem te horen. Zijn naam lag op het puntje van Scott's tong, maar hij kon het zich net niet herinneren, daar irriteerde hij zich heel erg aan. Hij keek even achterom naar Anneloes die er nog steeds vredig bij lag en naar Leith die zijn blik strak op de jongen had gericht. Daarna wendde hij zich weer naar de jongen om te zien wat zijn reactie was.

Demetri keek hem strak aan met een serieus gezicht. Hij liet niet zo maar iemand naar een dertiende kamp gaan. Als het een ebdreiging was dan moest hij het wel aanvallen. Gellukkig had hij veel wapens bij. Maar de kans dat hij het zou overleven was klein. Een draak en een jongen , en als het meisje wakker zou worden misschien zelfs nog erger. Al zag hij haar nog steeds niet omdat de jopngen er voor stond. ´´Dan moet ik je nog vragenm wat je daar wilt doen´´ zei hij rustig maar dreigend tegen Scott.

Scott liet zijn hand rustig op de knop van zijn ponjaard rusten, het maakte hem niet uit of de jongen het wel of niet zag, hij was degene met een dolk in zijn hand. ' Dat gaat je niks aan' Zei Scott vals. Oke, de jongen hoorde dan misschien bij de dertieners, dus eigenlijk ging het hem wel degelijk aan, maar dan wilde Scott het gewoon niet aan hem vertellen.

Kort moest Demetri lachen. ´´Diegene die er woont heeft er alles mee te maken vind je niet´´ zei hij rustig. Hij zag dat Scott zjnwapen wou trekken en had snel al een dolk en een zwaard in zijn hand. Gelukkig had hij geleerd om met een zwaard zwaard te vechten. Niet tegen al te goede tegenstanders maar het lukte tegen de meesgte mensen.

Scott trok de ponjaard uit zijn schede, maar hield hem nog laag. ' In dat geval wil ik het gewoon niet aan je vertellen.' Zei hij met een valse klein grijns. Hij zag vanuit zijn ooghoek dat Leith achter hem ging staan, met zijn kop dreigend laag en zijn vurige ogen op Demetri gericht. Doordat hij was gaan staan lag Anneloes niet meer in de schaduw, maar daar lette hij niet meer op. ' Denk je nou echt dat je het van mij en Leith kan winnen?' vroeg hij scherp aan de jongen en hij hief zijn ponjaard wat.

Demetri keek naar de draa en Scott. ´´Nee maar denk je echt dat ik geen draak heb. Jij ziet hem alleen maar niet´´ zei hij rustig. Het was half gebluf omdat AB pas op kon kome als de zon onder ging. Maar hij sloot zijn gedachten zo weg dat Scott ze niet kon zien. Hij wist nog wel welke krachten hij had. Hij most het gewoon lang genoeg vol houden of teninste een proberen te doden. Zijn leven was niet meer belangrijk omdat hij iets moest goedmaken.

Scott keek vluchtig om zich heen, bedoelde hij dat zijn draak onzichtbaar was? Of dat hij er gewoon niet was? Scott noch Leith had iets van tekenen van een draak gezien, maar toch kon hij er niet zeker van zijn. Leith stapte achter Anneloes weg en ging naast Scott staan. ' moeten we haar niet wakker maken?' vroeg hij in gedachten aan Scott. Die wierp even een blik achter zich op Anneloes en schudde zijn hoofd. ' Niet nodig.' Dat dacht hij tenminste. Hij wilde in ieder geval niet dat Anneloes gewond zou raken, al betwijfelde hij of dat zou gebeuren als ze meevocht. ' Als je wilt vechten, dan zullen we dat verderop moeten doen.' Zei hij met een arrogante toon tegen de jongen. Zo kon Anneloes geen gevaar lopen in ieder geval.

Kai lag rustig onder de oude boom. Voor de verandering mediteerde hij eens niet en lag hij gewoon in zijn korte broek in het zonnetje bruin te worden, met zo'n grasspriet in zijn mond. Hij dacht nergens aan en keek naar de blaadjes van de bomen die wapperden in de wind.

Dawn liep op haar pumps over de weg met een boos gezicht. Layla en zij hadden weer eens ruzie gehad en toen was Layla ervan door gegaan, Dawn achterlatend in deze middle of nowhere. Ze wist dat Layla nog in de buurt was, dat voelde ze, maar als ze onzichtbaar was, kon zelfs Dawn haar niet vinden. Ze schopte haar pumps uit en pakte ze op om op blote voeten verder te lopen. Ze was al bijna voorbij de boom gelopen, voor ze in haar ooghoek iemand zag liggen. Ze draaide zich om en keek met gefronste wenkbrauwen naar haar halfbroer. Ze mocht hem niet, ook al was hij haar halfbroer. Ze stak haar lege hand uit en liet een steen omhoog komen uit de grond. Ze gooide het richting hem zodat naast Kai's hoofd terecht kwam en uit elkaar barstte.

"Goedemiddag zusje," zei Kai zonder een spier te vertrekken. Hij veegde een paar korrels zand van zijn neus. "En waarom ben jij zo boos op deze mooie dag?" Hij kwam overeind en keek haar aan, zich concentrerend op de kleine plas water in de buurt voor het geval ze nog een steen zou gooien, maar deze keer naar zijn hoofd.