kleine oude legerkamp (13de) - weegschaal rijk

Dit kamp is niet groot maar een van de weinige die de hele tijd goed kans had om overeind te blijven. E zijn nu een paar meer tenten dan eerst door het bericht van Zenan. De leider van de tentenkampen is een sergeant maar iedereen weet dat hij best laf is. Daarom gaan ze eerder naar Demetri. Hij heeft de beste tactieken vinden de meeste mensen daar. Komt ook vooral omda het zo klein is.
Toch hebben ze hier een grote tent met wapens. Die wisten ze wonderbaarlijk genoeg te beschermen waardoor nu steeds meer mensen bij hun komen op halen.

aantal mensen : 5 niet al te vol
regels : ben je een heidenen pas maar op

Rustig veegde hij het zwaard schoon die hij vsat had. Demetri zat in de wapentent en had de wacjht. Best raar voor een kind maar als iemand wist binnen te komen was het meestal een iemand en die kon hij wel aan. De rest zou buiten wel gedood worden. AB zat trouw naast hem met een glimlach. Zelf keek hij serieus zoals altijd. Hij wou beter worden en sterker worden. Dat was zijn doel en dat zou hij ook echt gaan volgen.

Cloud wandelde door het kamp. hij was hier geweest om iets te regelen met een van de leiders hier. Het ging over de brieven van Zenan. Toen hij zijn neefje zag ging hij meteen naar hem toe "Heey 'mitri." hij glimalchte en ging naast zijn neefje zitten "Hoe gaat het tegenwoordig met jou en Ab?"

Demetri keek verbaast op toen hij zijn oom zag. Hij had hem nog ongeveer net zo lang niet gezien als zijn eigen moeder. ´´Gaat wel´´ zei hij uietindelijk weer met een serieus gezicht. Hij wist dat hij verandert was maar hoopte dat Cloud het niet echt erg vond. ´´En met jouw´´ vroeg Demetri rustig. Hij krabte wat aan zijn arm waar het litteken nog steeds zat.

Cloud glimalchte "Ik en je tante zijn druk met op een paar duizend volwassen kleuters passen, maar het gaat wel goed." hij keek Demetri niet aan "Met je moeder gaat het slechter, ze slaapt practisch naast Annabella. De enige reden waarom ze de stekker van annabella er nog neit uit hebben getrokken is omdat het meer medische hulp kost om die stgekker eruit te trekken dan om hem erin te laten" hij glimalchte "Dat doet me denken aan de tijd voor de oorlog, je moeder en ik waren allebei bezig met vechtsport in een kleine arena in de dichtbijzijnde stad. je had het haar eens moeten zien opnemen tegen drie man terwijl ze nog maar 16 was."

Demetri was wel blij voor hun dat ze weer bij elkaar waren. Hij wist wat de vorige keer was gebeurt door dat hele telepathie ding. Al glimlachte hij er niet bij. Dat deed hij al lang niet meer. ´´Ze red het wel´´ zei hij rustig toen het over zijn moeder ging. Hij wist dat het niet aardig was om weg te gaan. Maar wist dat het meer pijn ging doen als hij nu terug zou komen.

Cloud knikte "Ik hoop het wel" hij keek voor zich uit "Wat is er eigenlijk allemaal met je gebeurd sinds je vertrokken bent? Niet aleen ik maar Lexie zal ook wel nieuwschierig zijn." hij glimalchte vriendelijk. HEt was eigenlijk onzin, maar hij wilde gewoon een gesprek aan de gang houden

Rustig pakte Demetri ondertussen nog een mes en begon die ook schoon te maken. Dan konden ze eerder gebruikt worden vond hij zelf. ´´Gewoon, ben hier heen gegaan. De wapens beschermt. Rut probeerde te houden en gezocht´´ zei hij rustig. Allee bij de laatste keek hij extra verdrietig. Natuurlijk had hij gezocht naar zijn zus maar had haar nog steeds niet gevonden.

Cloud knikte. Hij wilde een arm om Demetri heenslaan, om hem te steunen, maar hij had zo'n voorgevoel dat demetri daar al overheen was gegroeid. hij was dan nog maar 10, hij zag er eerder uit als 15. Cloud wist zich nu niet echt een houding te geven "Demetri, we vinden je zus vast wel."