Het rijk van de maagd - Koruna: Kroeg T'Haantje

'Twee rode wijn dan.' zei hij met een glimlach. De barman begon hun bestelling al klaar te maken, misschien moest hij verstandig zijn en hierna ophouden met alcohol drinken. Hij had nu al drie glazen whiskey op en twee glazen wijn. Hij keek weer naar Alexis, hij wilde het dan wel niet toegeven, maar eigenlijk verlangde hij naar meer van haar. Dat hij weer zijn lippen tegen die van haar aan kon drukken en haar zachtjes kon kussen. Maar zij wilde niet.

Alexis zocht in haar hoofd naar een ander gesprek onderwerp, hoewel ze de kus van enkele seconde niet ozmaar uit haar hoofd kon bannen. Uiteindelijk bleef ze LEwis gewoon maar met een lichte geamuseerde grijns op haar lippen aankijken, geen idee wat ze anders zou moeten doen. Ja ze wist wel wat ze moest doen, vertellen dat ze getrouwd was. Maar moeten was wat anders dan het ook willen, dus hield ze maar wijselijk haar mond.

Lewis keek naar Alexis, hij zag gewoon aan haar dat er iets was. Er moest iets zijn. 'Je kunt alles vertellen, dat weet je he.' zei hij toen tegen haar. Hij was altijd voor iedereen een luisterend oor, soms vergat hij zichzelf erdoor maar dat maakte hem niet veel uit. Hij keek Alexis recht aan, met zijn blauwe betrouwbare ogen.

Alexis pakte zijn hand op, misschien een te betrouwbaar gebaar, en keek hem aan. "Nee er is niks, echt niet." ze glimlachte overtuigend en kneep kort in zijn hand. De tinteling die die aanraking teweeg bracht was een heerlijk gevoel. Ze wende haar blik van hem af om de twee glazen te pakken en een van de twee Lewis aan te rijken. "Op deze avond." zei ze weer een stuk vrolijker.

Lewis pakte het glas van haar aan, de hand van haar in die van hem voelde prettig. Het gaf hem een warm gevoel. 'Op deze avond.' herhaalde hij haar woorden terwijl hij zijn glas hief. Daarna nam hij een slok en keek haar glimlachend aan, hij vroeg niet door over het feit dat hij het idee had dat er iets was. Want zij zei immers dat er niets was.

Alexis nam net als hem een teug van het rode drank. Ondertussen voelde ze de alcohol langzaam een prettige roes veroorzaken in haar hoofd, snel nam ze nog een slokje van de drank. Het was veel beter om wat te drinken dan na te denken. "Weetje, het is lang geleden dat ik zo samen met iemand gezeten heb." Ja het was nog waar ook, met Cloud naar een kroeg gaan? Ze kon zich de laatste keer niet eens meer herinneren.

Lewis glimlachte. 'Je zou het vaker moeten doen.' zei hij met een glimlach. Niet dat hij het nou zo vaak deed. Hij doelde meer op het feit dat ze vaker samen met hem ergens naartoe moest gaan. Wist hij veel dat ze al een man had. Hij was nog steeds in de waan dat hij haar hart kon winnen als hij dat wilde. En ergens zou het er geen probleem van maken.

Alexis grijnsde naar hem, terwijl ze in een teug de rest van de wijn naar binnen klokte. Dat Lewis haar waarschijnlijk nu als een of andere alcoholist zag, kon haar even niet schelen. Het derde glas alcohol zorgde er in iedergeval dat ze nu echt losser werd. Nog steeds bleef ze Lewis in zijn blauwe ogen aankijken "Wist je dat je mooie ogen had." zei ze na een tijdje.

Lewis grinnikte. 'Mensen vertellen het me wel eens ja.' zei hij met een lichte grijns. 'Wist jij dat je sowieso een mooie verschijning bent.' zei hij toen. Hij voelde zich nog steeds tot haar aangetrokken, ergens hoopte hij dat de alcohol haar losser zou maken en ze toch nog een gezellige avond konden hebben.

Alexis keek hem plagend aan "Mensen zeggen dat wel eens." sprak ze hem ongeveer na. Al moest ze toegeven dat de schoonheid van jaren terug ondertussen ook wel aan hte verbleken was, littekens zorgde er toch voor dat je minder mooi gevonden werd. Maar in dit licht en het geval dat ze grotendeels onder haar kledingz aten hielp ook. Ze gebaarde naar de barman voor nog 2 glazen, hoewel Lewis het nog niet op had.

Met twee vluchtige en grote sloken dronk hij zijn wijn op. 'Ik betaal he.' zei hij met een glimlach toen zij weer bestelde. Misschien vond Alexis hem nu wel een grote zuiplap, maar dat was dan maar zo. Ze wilde hem waarschijnlijk toch niet meer zien. Hij dacht dat ze alleen maar bleef zitten uit beleefdheid. Want nog steeds dacht hij dat ze het niet leuk had gevonden dat hij haar had gekust.

Alexis, die niet had gezien dat Lewis al wat op had gehad voor zij binnenkwam, bleef gewoon met een glimlach op de barkruk zitten. "Oja dat is waar ook." zei ze met een grijns. Ze nam een slok van de nieuwe wijn, nu kon je toch wel zeggen dat ze aangeschoten was. Het was echt jaren geleden dat ze meer dan 2 glaasjes wijn op had, een contrast want eerst kon ze met gemak tegen 5 glazen alcohol. Vrolijk bleef ze naar Lewis kijken.

Weer grinnikte Lewis. Hij dronk het nieuwe glas wijn snel achter elkaar leeg. Hij moest maar weer eens gaan. Hij diepte uit zijn zak genoeg munten op om alle drankjes van die avond te betalen en gooide het op de bar. 'Ik moet maar eens gaan.' zei hij toen, lichtelijk aangeschoten. Hij stond op en begon al naar de uitgang te lopen.

Alexis nam het glas op en zette deze aan haar lippen. Ze had net iets meer dan de helft op, toen Lewis aankondigde dat hij vertrok. Opo het moment dat ze haar glas neerzette, nu driekwart leeg, stapte hij al op. Geen tijd meer om te protesteren. Door de drank ging alles een tikkie langzamer in haar hersenen, maar toen ze het hele glas leeg had. Sprong ze van de barkruk aan, eenmaal buiten greep ze Lewis bij de pols. Ze deed iets wat ze eigenlijk helemaal niet zou moeten doen, zeker niet omdat ze zoveel alcohol op had. Zachtjes drukte ze haar lippen tegen de zijne.

Lewis glimlachte even kort toen hij de lippen van Alexis tegen die van hem voelde, haar lippen smaakte zoet door de wijn. Zijn armen gleden om haar middel heen en hij kuste haar terug. Zachtjes, maar toch ook wel zo dat duidelijk was dat hij meer wilde dan alleen kussen. Hij wilde gewoon eventjes weer dicht bij iemand zijn, liefde voelen. Hij miste dit soort dingen echt heel erg besefte hij nu. Alleen was de vraag of Alexis wel de juiste persoon was om deze dingen mee te willen delen.

Alexis drukte nu niet weg, wat ook volkomen onlogisch zou zijn. Alhowel deze hele avond was al volkomen onlogisch. Alexis voelde hoe de handen van Lewis om haar middel gleden terwijl zijn zachte lippen de haarre berroerde, ook zji legde haar handen op zijn heupen. Ze wist dat ze volkomen fout bezig was, maar de drank verdoezelde haar schuldgevoel, de drank verdoezelde de fout langzaam zodat Cloud bijna volkomen uit haar gedachte verdween en Lewis de plaats innam. Met ingehouden passie bleef ze hem zoenen.

Lewis trok Alexis dichter tegen zich aan en streek met zijn handen zachtjes over haar rug. Hij verbrak de kus even en keek haar recht aan. 'Wil je hier blijven staan?' vroeg hij haar toen, zijn stem was zachtjes door het fluisteren en hees van de opwinding. Hij wilde meer van haar dan haar alleen kussen.

Alexis bleef hem met twinkelende ogen aankijken, ook al verbrak hij de kus. "Natuurlijk." hoewel ze ondertussen nog steeds een van zijn polsen vast had en deze met haar duim streelde. Ze keek Lewis niewsgierig aan, wat was hij van plan?

Lewis keek Alexis eventjes aan, beet zachtjes op haar lip. Hij had haar zojuist ongeveer uitgenodigd met hem mee te gaan, maar ze wilde blijkbaar hier blijven staan. Hij keek haar diep in de ogen, zijn ogen waren veel betekenend. Ze zeiden meer dan woorden. Hij was eigenlijk wel teleurgesteld dat ze niet met hem mee wilde. Vroeg zich meteen af of het aan hem lag.

nieuw
-
Alexis kwam een week nadat ze de vreselijke ervaring had in de martelingstent had, de kroeg binnen lopen. Ze was een stuk opgeknapt. Al waren er toch enkele nachtmerries tussen door gekropen. Cloud had vol met medeleven gereageerd, iets waardoor Alexis zich nog schuldiger gevoeld had. En het was allemaal haar eigen schuld, ze zou Lewis uit haar hoofd moeten zetten. Verder gaan met het leven. Met een zucht bestelde ze een biertje en ging inplaats van aan de bar, aan een donker tafeltje zitten.

Lewis liep de kroeg binnen. Hij ging aan de bar zitten en bestelde een biertje. Hij had Alexis niet opgemerkt, en dat was bijzonder. Omdat hij e laatste week elke avond hier kwam, alleen hopend dat zij er ook zou zijn. Hij wist niet waarom hij dat deed, het was verkeerd en volkomen zinloos. Toch deed hij het. Hij verlangde naar haar, naar haar lichaam, naar haar liefde.

Alexis zag Lewis wel binnenkomen, ze zou niet naar hem toe moeten lopen. Gewoon blijven zitten, haar biertje opdrinken en er vandoor gaan. Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Haar hele lichaam en geest verlangde naar Lewis, ondanks de gebeurtenissen die alles een stuk gecompliceerder gemaakt had. Uiteindelijk wist ze te blijven zitten, maar wel zo naar hem te kijken dat het hem wel zou op moeten vallen.

Lewis nam een slok van zijn bier en draaide zich toen om. Zijn oog viel meteen op Alexis. Heel even twijfelde, zou ze het erg vinden als hij bij haar ging zitten? Maar hij was al opgestaan en er was geen weg terug. Hij stond naast haar. 'Vind je het erg als ik bij je kom zitten?' vroeg hij toen.

Alexis schudde haar hoofd "Geen probleem." ze keek hem met een glimlachje aan, hoewel het wel een beetje een pijnlijk moment was. Ze waren als ze het goed begrepen had een soort van uit elkaar. "Hoe gaat het met je geheugen?" vroeg ze toen hij eenmaal zat en een slokje van haar drank genomen had.

Lewis liet zich in de stoel tegenover haar glijden. 'Redelijk.' zei hij. Sinds hij zijn geheugen was verloren was hij een hoop dingen kwijt geraakt, maar hij had zich de laatste paar dagen een hoop herinnerd over hun relatie. En daar was hij blij mee, maar het hield ook in dat hij het steeds meer ging missen. 'En met jou?' vroeg hij toen.