Het rijk van de maagd - Koruna: Kroeg T'Haantje

Dan glimlachte vriendelijk en nam een slokje van zijn bier.' En wat doet Roelie om aan die olievlekken op haar wang te komen?' Dit keer was hij meer geïnteresseerd in de verhalen van het meisje. Natuurlijk was ze ook wel erg knap maar ik bedoel ze dronk wiskey en had olie vlekken dit was geen typisch meisje.

'Repareer spullen en maak wapens.'. Het kwam er trots uit, het was ook niet iets wat ieder meisje deed, tot nu toe waren het alleen mannen geweest die haar collega's waren. Pff, daar was ze ook blij over ; meiden konden alleen maar katten en roddelen over elkaar. In haar ogen was de vrolijkheid te lezen, ze vond het ook gewoon erg leuk om de gezichten van mensen te zien als ze dit had verteld.

Dan was even onder de indruk maar hij probeerde het niet in zijn gezicht te laten zien,' Dat noem ik nou stoer, even geen meisje die bang is om haar handen vies te maken. Normaal ben ik niet echt van de wapens, ja messen maar dat is het enige.' Er was nog steeds een glimlach op zijn gezicht en die zou er voor een lange tijd niet af gaan.

Roelie lachte luid, het was geen stomme harde mannelijke lach maar gewoon zoals vrouwen ook lachte als ze veel lol hadden. 'Dat kan ook, en waarom ben jij hier eigenlijk alleen?' vroeg ze geïnteresseerd, dit was zo een typische jongen die elk meisje achter zich aan had lopen. Behalve dan de meisjes met meer als twintig hersencellen. Toch waren die jongens meestal wel aardig, vooral tegen de meisjes die niet zo makkelijk waren.

Dan lachtte vrolijk,' Ik ben nu toch niet meer alleen? Nee ik ben alleen omdat ik zo'n typishce jongen ben die naar leuke meisjes opzoek ga. Zo iemand waarvan hij denkt dat hij kan krijgen wie hij wilt, maar die de leukste meisjes meestal toch niet voor elkaar weet te spelen. En ja dat weet ik maar al te goed van mezelf en het maakt me ook niet al te veel uit.' Zijn ogen stonden vrolijk, dit was absoluut geen versier poging hij probeerde gewoon eerlijk te zijn en dat ging redelijk goed vond hij.

Hoe wist die jongen dat ze dat dacht? Het enige wat in haar opkwam was dat hij misschien een kracht had, en dan Telekinese. Arg, wat haatte ze het als mensen in haar hoofd konden kijken, dan had ze een geveol alsof ze helemaal geen privesie [ik weet niet hoe je het moet schrijven] had. 'Oke, dus je vbind het niet erg dat je de leukste meisjes niet kan krijgen?' vroeg ze uitdagend, niet op een flirt manier maar zo praatte zij nou eenmaal soms.

Dan schoot even in de lach,' Sorry ik weet dat ik je gedachtes niet mag lezen maar dat is het probleem nou, ik zou het ook niet willen alleen ik weet niet zo goed hoe ik mijn kracht moet bedwingen. Ik krijg soms vlagen van gedachtes en die zijn echt niet leuk. Bijvoorbeeld de jongen achter mij, staart al een uur naar je borsten en vraagt zich af hoe het zou zijn wanneer jij met hem mee naar huis zou gaan. Maar goed even terug naar je vraag, natuurlijk vind ik het jammer als ik de leukste meisjes niet mee krijg en verwacht ook echt dat ik het probeer maar zoals je zelf ook al dacht, ik heb genoeg meisjes achter me aanlopen.'

Roelie trok een walgend gezicht, had ze maar wat anders aangetrokken. 'Mag ik wat van jou aan?' vroeg ze terwijl ze lichte blosjes op haar wangen kreeg. Ze was niet makkelijk in verlegenheid te brengen maar voelde zich nogsteeds ongemakkelijk wanneer een jongen naar haar borsten staarde. 'En, oke als je het zo ziet kan het ook.' zei ze lachend om zijn vraag.

Dan glimlachtte hij had hieronder een hemd aan dus trok hij zijn blouse uit en gaf het aan haar.' Hier volgens mij zal hij dan stoppen met kijken. Ohh hij begint door te krijgen dat ik zijn gedachtes lees. Alvast sorry als dit uitloopt op een gevecht.' Zei hij nog even snel tegen Roelie voordat er een redelijk grote jongen op hun af kwam lopen en tegne Dan begon te praten over dat hij moest ophouden zijn gedachtes te lezen,' Het spijt me meneer maar ik probeer het niet, het is gewoon dat het gebeurd ik ben niet al te goed nog met mijn bijkracht.' Helaas was de man daar niet erg te vreden mee en zag het ernaar uit dat Dan een klap zou krijgen.

Roelie trok de bloes aan, bij het laatste knoopje was de man er komen te staan. Meteen keek ze hem fel aan. 'Ach, rot toch op. Jij moet niet zulke vulgaire gedachten hebben, kutjong.' zei ze geïrriteerd, je merkte dat het ongemakkelijk in was geruild door haat. Ja, Roelie was een meisje wat snel agressief werd. Vandaar die kroeg gevechten ook.

Dan was het helemaal met Roelie eens maar helaas dacht de man daar anders over,' Moppie hou jij je er nou maar buiten, deze jongen hier is je niet waard ik daarin tegen wel maar goed dan zal ik deze jongen eerst een klap moeten verkopen.' Helaas voor de man was Dan toch redelijk snel qua reactie tijd en was zijn vuist nog voordat Dan het zelf echt doorhad in de buik van de man terecht gekomen en dat bracht de man uit evenwicht,' Als je ons nu met rust wilt laten.' Zei Dan er nog vriendelijk bij.

NEW

Louise liep met kleine stapjes de kroeg binnen en meteen door naar de bar. Een paar mensen keken raar op van het nauwelijks 12 lijkende meisje, maar waren al snel weer bezig met wat ze ook aan het doen mochten zijn. De barman kwam op haar toelopen en keek een beetje schattend naar haar. Louise glimlachte alleen liefjes en zei met grote bambi-ogen:' een cola alstublieft.' Ze kwam dan wel niet uit dit rijk, maar haar lieve meisjesgezicht was net zo verleidelijk als ieder ander uit het maagdenrijk. De barman knikte glimlachend en ging het drinken voor haar halen.

Breed glimlachend en nog net niet zwevend opende Caspian de deur en liep de kroeg binnen. Want ik ben tot óver m'n, tot over m'n oren verliiiieeefd op jou~~ Zong hij in zijn hoofd, het wijsje zachtjes meeneuriënd. Dat deed hij al de hele dag en op een gegeven moment was Kirye het zó ongelooflijk zat geworden dat het kleine draakje zijn verborgen stekels opgezet had en hem met een grommende stem had verteld dat "Als hij nu niet snel een héél groot blokje om ging, Kirye niet in zou staan voor de gevolgen." Dus liep hij nu neuriënd naar de bar, waar de barman hem met een licht opgetrokken wenkbrauw aankeek en hem vroeg waar hij hem mee kon helpen.

"Sterremuntthee, graag" verkondigde Caspian breed glimlachend.

Ik zal bij het kroningsfeest wel ff nog een keer reageren( ook met Suzaku) en dan kan Caspian Suzaku wel tegenkomen^^

Louise keek opzij naar een jongen die er nogal vrolijk uit zag en aan de bar kwam zitten. Zelf kreeg ze ook een glimlach om haar mond bij het zien van die van hem. Haar aandacht werd afgeleid doordat de barman het glas cola voor haar neerzette. Ze betaalde en nam het glas in haar hand om er rustig een slok van te nemen. Ondertussen dwaalde haar blik weer af naar de vreemde jongen. Zijn aura had een rozige kleur, ze had het wel meer gezien bij de mensen die hier woonden, maar kon nou niet echt zeggen wat het was. De tijd dat ze op het eilandje had gewoond had ze het nog geen een keer bij de dieren die daar leefden gezien. Misschien als ze wat beter kon lezen zou ze eens een boek over aura's lezen, daar viel vast nog wel wat te leren uit. Ze bedacht het zich terwijl ze een beetje naar de jongen zat te staren, niet wetend dat het onbeleefd kon zijn.

Okies n.n
~~~
Caspian ging op een van de barkrukken zitten terwijl hij op zijn thee wachtte, voor eventjes staarde hij wat dromerig voor zich uit, maar omdat hij in deze staat alles behalve instaat was om zijn gedachtenlezende krachten af te sluiten, klonken er allerlei stemmen door zijn hoofd. Zijn dromerigheid hield ze wel in zijn achterhoofd, en het was ook meer een zacht geroezemoes dan het harde schreeuwen dat het eerst altijd geweest was, maar toen hij een meisjesstem hoorde die een 'roze aura' beschreef, was zijn interesse al snel gewekt. Hij sloor zijn ogen en focuste zich enkel en alleen op die ene gedachtestroom, en al gauw verdwenen alle andere stemmen uit zijn hoofd.

De tijd dat ze op het eilandje had gewoond had ze het nog geen een keer bij de dieren die daar leefden gezien. Misschien als ze wat beter kon lezen zou ze eens een boek over aura's lezen, daar viel vast nog wel wat te leren uit.

Caspian glimlachte lichtjes. "Een boek over aura's, ik denk dat ik je daar wel mee kan helpen." Hij opende zijn ogen weer en draaide zijn hoofd naar het meisje. Met een vriendelijke glimlach beantwoordde hij haar blik.

sorry voor het lange stukje bij het feest X)

Louise viel bijna achterover van haar kruk vsan schrik toen de jongen wat tegen haar zei. Ze ging blozend weer goed zitten keek nu wat schuin naar hem. ' Sorry' Ze wist niet echt waar ze sorry voor zei en misschien hoorde het niet in de situatie, maar ze was er niet zeker van en dan was het het handigst om het maar te zeggen. Ze keek even voor zich uit en nam een slok cola voor ze zich iets meer naar de jongen wendde. ' Zou dat echt kunnen?' Vroeg ze wat nerveus glimlachend.

Niet erg xD Die van mij is ook bestwel lang. He, maar ik ga even douchen/aankleden/eten dus ik ben even weg.
~~
Caspian lachtte vriendelijk "Waarschijnlijk zou ik juist sorry moeten zeggen, ik wilde je niet laten schrikken." Nu hij uit zijn dagdroom was, kon hij zich weer beter concentreren en sloot hij zijn telepathie af, zodat hij andermans privacy niet zou schenden. Hij richtte zich nu geheel op het meisje naast zich, en knikte op haar volgende vraag. "Ik heb een grote hoeveelheid boeken, maar misschien kan ik je zo ook al wel helpen, want ik heb bijna al mijn boeken gelezen." Hij glimlachte vriendelijk en hield zijn hoofd een beetje schuin in afwachting of ze op zijn aanbod in zou gaan.

Louise glimlachte wat meer en en knikte. Ze dacht na en keek weer naar het aura van de jongen. De rozige kleur was al wat weggetrokken, maar was nog duidelijk aanwezig. ' Kun je me vertellen waar de kleur roze in aura's voor staat?' Vroeg ze nieuwsgierig. Ze nam rustig nog een slok van haar cola en liet haar blik afdwalen in de ruimte. Er zaten verschillende types in de kroeg, ruige mannen, sluwe ventjes, luidruchtige jongeren.... Zij... het kleine kleurige meisje, paste er nou niet bepaald tussen.

"Ah," Caspian glimlachte en hield zijn hoofd wat schuin. Er ontstonden vrolijke twinkelingetjes in zijn ogen en ookal kon hij zijn eigen aura natuurlijk niet zien, was hij er redelijk zeker van dat die op dat moment nog wat feller roze zou opflakkeren.
"That would be Love."

Louise fronste haar wenkbrauwen. 'Liefde...' mompelde ze. Ze kende het woord wel en wist ook wat het betekende. Ze had het alleen nooit gesnapt. Niet raar voor iemand die 10 jaar afgezonderd op een eilandje met alleen dieren en een draak heeft geleefd, toch? Ze keek naar de jongen en trok een moeilijk gezicht. ' wat houdt dat in... ik bedoel wat houdt liefde in?' Haar stem klonk zacht en er zat een nieuwsgierige ondertoon in.

Alexis liet zich vermoeid op een stoel zakken, haar haren zaten tegen haar wangen geplakt, wat een onprettig gevoel was. Maarja een paraplu gebruiken op een draak was niet echt een optie, en om voor de laatste honderd meter nog een paraplu te maken of iets dergelijks? Nee daar was ze veel te lui voor geweest, helaas had het harder geregend dan ze had gedacht. Want nu had ze het gevoel dat er onder haar barkruk een plas ontstond, gelukkig waren de meeste andere gasten er niet beter aan toe.

Lewis liep de kroeg binnen. Net voor de deur, onder het kleine afdakje wat er was had hij alle regendruppels uit zijn kleren getrokken. Het was misschien wel opvallend dat hij helemaal droog was op een paar vochtige plukken na in zijn haar, maar het maakte hem niets uit. Hij liet zichzelf op een barkruk neerzakken en bestelde een glas whiskey, een glas niet meer. Hij mocht van zichzelf af en toe eens een glas drinken. Voor de rest moest hij scherp blijven. Hij wilde niet wegens dronkenschap worden ontslagen uit het leger. Het was zijn leven nu. Alles wat hij had. Zijn familie had hij al jaren niet meer gezien. Ergens vond hij dat erg, maar ergens vond hij ook dat hij nu eindelijk een eigen leven had.

Alexis keek opzij, naar de jongen die binnengelopen kwam en naast haar kwam te zitten. Hij aws droog, kurkdroog, alsof hij de hele weg onder een paraplu had gestaan, zelfs zijn broek leek niet een beetje nat geworden te zijn door het opspattende water. Iets wat toch behoorlijk appart was. Net als dat hij helemaal geen paraplu leek vast te houden. Voor Alexis het zelf door had keek ze hem even kort aan, om zijn aandacht te hebben. "Hoe kom jij zo droog?" haar stem was nog verrassend vriendelijk voor de laatste tijd.

Lewis had net zijn glas gekregen en hield dat nu in zijn handen. Hij draaide zijn hoofd zo dat zijn intense ogen haar aankeken. Niet dat er iets mee bedoeld werd, maar het was wel zo. 'Voor jou een vraag, voor mij een weet.' zei hij toen. De laatste tijd zei hij niet veel meer over zijn krachten, het zou gevaarlijk kunnen zijn. Zelfs tegenover zo'n vrouw als wat nu tegenover hem zat. Hij draaide zijn hoofd weer terug en nam een slok van zijn whiskey. Als ze nog iets wilde weten kon ze het vragen, niet dat hij een duidelijk antwoord zou geven waarschijnlijk.

Alexis trok een wenkbrauw op, dat soort antwoorden, daar hield ze neit van. "Dat blijkt maar weer, honey-love." ze keek haast wat jaloers naar zijn droge kleding. Ze zou zichzelf nu kunnen drogen door middel van wat vuur, maar dan had ze het probleem dat ze de hele avond naar verbrand materiaal rook. Iets waar ze nou niet bepaald warm voor liep. Ongemerkt had ze het oude woordje weer gebruikt, deze kwam nog mee uit het Dertiende Rijk, iets wat ze ineens best wel miste. Ondanks Cloud, ondanks haar vrienden. Kort knikte ze naar de barman die haar ondertussen wel kenden, "Het gebruikelijke" had hij gebaard. "Ik had er graag gebruik van gemaakt." maakte ze haar zin af.