Een oud verlaten huisje(van Dan) - waterman

Dan verbrak de kus weer. Gewoon omdat naast haar liggen al een geweldig gevoel met hem meebracht,' Weetje dat jij de eerste bent geweest die mijn huis van de binnen kant heeft gezien. Heel soms waren er mensen die de buitenkant zien maar dat is gewoon een kwestie van erlangs lopen. Maar de binnenkant nee, niemand.'

Abby glimlachte. 'Ik ben blij dat ik die eer heb gekregen. Het is prachtig trouwens.' zei ze met een glimlach tegen hem. Ze streek even een pluk haar uit zijn gezicht en keek hem recht aan. 'Je moet mijn huis ook maar eens komen bekijken.' zei ze toen. Niet dat heel interessant was, maar haa rhuis in het dertiende was wel leuk vond ze. Alleen konden ze daar nu niet heen.

Dan lachtte,' Ja maar in het dertiende rijk heb ik ook nog een huis hoor schat. Ik heb meerdere huizen, zo heb ik er ook één in het rijk van de leeuw alleen die gebruik ik zelden. Dit is toch het huis waar ik me het meest op mijn gemak voel. Ik denk omdat dit hetzelfde is als ik ben. Van buiten is het een soort schild, het nodigd niemand uit om naar binnen te gaan maar zodra je binnen bent word je verliefd op het huis. Oké ik verwacht niet dat mensen verliefd op me worden zodra ze me beter leren kennen maar ze gaan me toch hopelijk wel een beetje mogen.'

Abby grinnikte eventjes. 'Ik voel me hier nergens thuis. Het is zo anders als ik gewend ben, veel minder luxe, zoveel armoede.' zei ze tegen hem. Ze legde haar hoofd op zijn borst zodat ze zijn hartslag kon horen, zijn ademhalen maakte haar rustig. 'Mis jij het dertiende wel eens?' vroeg ze hem toen terwijl ze haar hoofd nog steeds op zijn borst liet liggen.

Dan legde zijn arm om haar heen en met zijn andere arm ondersteunde hij zijn hoofd die op het kussen lag. Met moeite wist hij op zijn rug te gaan liggen maar Abby nog wel op zijn borst te laten steunen.´ Ik mis het wel maar ik voelde me daar ook niet helemaal op mijn plaats, ik weet niet echt waarom. Ik voelde mezelf als het buitenbeentje van de klas, dat was ik ook meestal dat vonden meiden erg leuk aan me maar goed. Ik vind het hier anders. Het doet me goed, ik begin te veranderen. En eerlijk gezegd mis ik het dertiende niet heel erg. Jij wel zeker?'

Abby knikte. Ze miste haar land heel erg, ze miste haar vader en moeder. Het gevoel om ergens nuttig te zijn. Het gevoel om gewoon weer echt gelukkig te zijn. 'Heel erg,' fluisterde ze toen. Ze wilde het liefst zo snel mogelijk naar huis, zeker nu ze voor haarzelf geen doel meer had om hier te zijn. Behalve dan bij Dan zijn.

Dan slikte even, dan hadden ze straks een probleem. Want eigenlijk wilde hij hier niet weg. Even kwam er een stilte, hij was niet pijnlijk maar je merkte dat het ook geen gelukzalige stilte was. Ook haar gedachtes hielpen niet echt mee, wat wilde hij graag bij haar blijven maar het dertiende zag hij eigenlijk niet meer zo erg zitten.

Abby merkte aan Dan dat hij stilviel. Ze hief haar hoofd zo dat ze hem aan kon kijken. 'Je kunt me alles vertellen he.' zei ze toen tegen hem. Ze wilde dat hij eerlijk tegen haar was, ze hield van hem en ze zou alles voor hem doen. Maar ze moest wel eerst minstens een keer terug naar huis. Dat moest gewoon.

Dan vond het een beetje lachwekkend dat haar gedachtes haar woorden tegenspraken. Natuurlijk wist ze dat zelf niet maar hij wist het. Evne schudde hij zijn hoofd,' dat weet ik toch schat maar er is niets. Ik ga even wat drinken moet jij ook wat? Ik heb nog champagne in de kast staan als je wilt. Ik denk dat ik zelf voor rode wijn ga. Dat doe ik altijd als ik iets te vieren heb.' Snel begon hij erover heen te praten om het onderwerp even te veranderen.

Abby schudde haar hoofd. 'Als jij een normale relatie met mij wilt zul je me ook dingen moeten vertellen. Ik kan het aan je zien dat er iets is. Jij hebt het makkelijk, je kunt gewoon in mijn hoofd kijken wat er is maar ik kan dat niet. En ik wil het weten.' zei ze tegen hem. Ze moest het weten. Ze trapte niet in zijn vraag, ze wilde gewoon antwoordt.

Dan glimlachtte treurig,' Het is gewoon dat ik hier eigenlijk niet weg wil, ik voel me hier thuis, daar in het dertiende rijk is niets of niemand die mij aan thuis doet denken of waar ik graag naartoe wil. Maar ik hoor dat jij daar anders over denkt, jij verlangt er ziels veel naar om weer terug te gaan dat is alles.' Even haalde hij zijn schouders op. Snel stond hij op en klom uit het bed.' BLijf maar liggen ik haal wel even wat wijn.' Met nog steeds een beetje treurige glimlach.

Abby beet op haar lip. 'Dan ik laat je niet achter. Ik blijf bij je, ook als je hier wilt blijven wonen.' zei ze tegen hem. Ze hield van hem, zodra de grens weer open was zou Abby een weekje of twee naar haar ouderlijk huis gaan. Maar daarna zou ze terug keren naar Dan. Hij was degene bij wie ze haar leven wilde volbrengen. Ze draaide zich op haar rug en zakte in de kussens weg. Starend naar het plafond wachtte ze tot Dan terug zou komen.

Dan stopte bij de deur gewoon om te horen wat ze had te zeggen. En om naar haar gedachtes te luisteren, het waren lieve gedachtes, gedachtes die hij eigenlijk niet verwacht had en die hem een beetje overrompelde,' Maar dan haal ik je weg van je familie, dan zorg ik ervoor dat je haast geen contact meer met ze hebt, dat wil ik je niet aandoen en dat wil ik je ouders niet aandoen.' Zijn ouders maakte het vast niets uit. Die wilde hem alleen gelukkig zien maar zij hebben nooit de kans gekregen hem gelukkig te zien.

Abby kwam iets overeind. Ze dacht eigenlijk dat hij terug naar de keuken was gelopen en was een beetje verbaast dat hij nog in de kamer stond. Ze keek hem recht aan terwijl ze op haar ellebogen steunde. 'Zodra de grens open is kan ik toch wanneer ik wil daarnaar toe. Ze hebben er echt geen probleem mee, mijn vader loopt al jaren te zeuren dat ik moet gaan trouwen en een goede man zoeken. het is een wonder dat ik nog niet uitgehuwelijkt ben. Mijn moeder zal het er moeilijk mee hebben, maar hebben moeders het dat niet altijd als hun dochter het huis uit gaat?' zei ze tegen Dan. Ze wilde niets liever dan bij hem zijn.

Dan zuchtte een beetje onzichtbaar,' Ik heb geen idee of moeders zo zijn, sorry schat over ouders kan ik niet meepraten. En wil ik ook niet over meepraten.' Dan legde zijn hand op de klink en duwde hem onbewust al naar beneden,' Maar we hebben het hier zo nog wel even over ik ga eerst even wat te drinken halen, voor jou ook?'

Abby knikte. 'Doe maar.' zei ze tegen hem. Ze liet zich weer terug zakken in haar kussen.Ze keek weer naar het plafond. Dan kon het er wel over willen hebben maar haar beslissing stond vast, ze wilde bij Dan blijven. Koste wat kost. Ze kon altijd de grens oversteken zodra deze open was en dan kon ze bij haar ouders op bezoek.

Dan wist niet dat zijn gevoelens voor Abby zijn krachtten versterkte maar hij hoorde haar nog steeds nadenken. Het deed hem lachen maar toch voelde het niet heel goed. Hij hield er niet van als hij mensen niet om kon praten en al helemaal niet omdat hij wist dat hij toch iemand kapot ging maken ondanks dat hij het zelf niet wilde. Hij bleef een echte rokkenjager en hij was zo bang dat hij Abby pijn zou doen dat hij haar van hem af wilde duwen. Gewoon om haar maar niet te hoeven kwetsen.

Abby lag nog steeds wachtend op het bed. Ze vroeg zich af of ze haar ouders net zo zou gaan missen als haar broer. Toen bedacht ze zich dat ze haar ouders nog kon bezoeken, en haar broer niet dus dat het anders zou zijn. Ze hield genoeg van Dan om daar dingen voor op te geven.

Dan voelde toch een redelijke pijn in zijn borst. Nee dit wilde hij Abby niet aandoen, die moest gewoon bij haar ouders blijven in het dertiende rijk. Daar zou ze vast ook wel iemand vinden om mee verder te leven. Nee wacht, nu kom hij nog genieten van het moment. Snel pakte hij de wijn en twee glazen. Toen hij de kamer weer inliep begon hij over een ander onderwerp,' Ik wil je trouwens helpen met het vinden van je broers moordenaar, zo kan jij ook nog verder gaan met verwerken.'

Abby richtte haar blik op Dan, ze vond het vreemd dat hij die woorden uitsprak. Hij had haar juist willen weerhouden van het feit de moordenaar van haar broer te vinden. 'Vanwaar die omslag?' vroeg ze hem een beetje argwanend. Ze was hun gesprek van voor het halen van de wijn nog niet vergeten en ze was bang dat het daar iets mee te maken had.

Dan glimlachtte wat dommig en ging naast haar zitten,' Ik had toch verteld dat ik met Yasmine had gepraat? Nou ik ehb aan haar verteld dat ik een paar jaar geleden precies hetzelfde deed, mijn ouders hebben een dodelijk ongeluk gehad en daar was één iemand verantwoordelijk voor vond ik, ik heb honderden steden afgegaan om hem te zoeken. Alleen ik heb hem nooit gevonden. Dat maakte me verbitterd en gemeen. Dat zorgde ervoor dat ik met een soort schuldgevoel bleef rondlopen en ik wil niet dat jij hetzelfde soort schuldgevoel bij je moet dragen.'

'Dan, ik kies er bewust voor om bij jou te blijven. Ik zou me schuldiger voelen als jij je door mij stort op een onmogelijke zaak. Het is goed, ik kan het ook op andere manier verwerken. Beter manieren.' zei ze tegen hem. Ze sloeg haar armen om hem heen en gaf hem een knuffel. Ze vond het lief van hem dat hij wilde helpen, maar het was nu niet meer nodig.

Dan liet de knuffel toe maar zijn gezicht stond nog steeds nadenkend. Uiteindelijk schudde hij zijn hoofd en schonk de glazen in. De fles wijn zette hij naast het bed neer en snel nam hij een slokje van zijn wijn.' Maar schoonheid, heb je zin om gisteravond over te doen?' Even gleden zijn ogen over haar lichaam en daarna keek hij haar weer ondeugend aan. Zijn hand lag alweer op haar heup en in zijn andere hand had hij zijn glas.

Abby nam net een slokje van haar wijn. De hand van Dan voelde prettig op haar heup. 'Misschien.' zei ze met een klein lachje. Ze dacht nog steeds na over hun gesprek, ze was nog steeds bang dat hij niet wilde dat ze bij hem bleef. Omdat hij zo had aangedrongen om bij haar ouders te blijven. Ze snapte het niet helemaal. Nogmaals nam ze een slok van haar wijn.

Dan moest even zuchten,' Stop nou met daarover nadenken, en misschien? Oké geef die wijn maar terug. Mijn huis uit irritante schoonheid van me.' Snel stal hij een klein kusje van haar en pakte haar glas af waarna hij er even snel een slok uit nam.