De bergweides - Rijk van de Tweeling

Scarlet glimlachte en knikte. 'Dat zou leuk zijn.' Zei ze tegen hem en stond op om haar jurkje weer aan te trekken. Ze begon het een beetje fris te krijgen, nu het ook wat bewolkter werd dan daarstraks. Ze trok het jurkje over haar hoofd en ging weer naast hem zitten. 'Waar ben je te vinden? Of reis je gewoon rond?' Vroeg ze met een vragend glimlachje aan hem en keek hem aan.

'Ik heb een appartement in het boogschutterrijk.' Zei James met een glimlach. Hij pakte een papiertje uit zijn zak, het was nat geweest, maar het water had hij eruit gehaald. Hierdoor was het niet perfect en erg gekreukeld. Hij haalde ergens een pen vandaan en schreef zijn adres op het papiertje. 'Dus, als je zin hebt om langs te komen. Het is hier.' Hij gaf het papiertje aan Scarlet en glimlachte.

Scarlet nam het papiertje van James aan en bekeek het adres eventjes. 'Ik kom zeker een keertje langs, zal ik mijn adres ook ergens opschrijven?' Vroeg ze aan hem en keek even in haar zakken of ze een blaadje ergens had. Ze had mazzel dat ze nog een klein afgescheurd stukje papier in haar zak had. Snel schreef ze met mooie letters haar adres op en gaf het papiertje en de pen weer aan James. Ze keek hem met een lief glimlachje aan.

~
Ik denk dat Scarlet hem wel leuk gaat vinden (:

Ik denk dat James haar ook wel leuk gaat vinden
-
James pakte het papiertje en de pen aan en keek naar het adres. Het was in het rijk van de Stier. Hij stopte het in zijn zak en besloot het niet kwijt te raken. Hij liet de pen een rondje zweven, hij was tenslotte gemaakt van metaal, en liet hem daarna ook weer in zijn broekzak glijden. Hij grijnsde een beetje onhandig naar Scarlet. Hij haalde zijn voeten uit het water en droogde ze met behulp van zijn waterkrachten.

Scarlet keek even naar hoe hij de pen liet zweven. 'Metaal?' Vroeg ze en kamde haar haren even met behulp van haar vingers. Ze had zelf ook metaal, een kracht waar ze dol op was. Maar nu haar krachten weer achteruit waren gegaan, kon ze er een stuk minder mee, dat vond ze wel jammer. Ze stak haar haren op met behulp van een speld en glimlachte.

James glimlachte. 'Jep. Metaal en water. Jij?' Vroeg hij geïnteresseerd. Hij haalde het metaal van de pen af en begon ermee te spelen. Toen hij nog in het dertiende woonde was hij veel beter geweest met zijn krachten. Maar ze waren helemaal tot nul gereduceerd. Hij vond het niet zo erg. Des te zwakker zijn krachten, des te minder hij opviel bij de verkeerde mensen. Het stukje metaal had nu de vorm van een cirkel.

Scarlet glimlachte en stuurde een naald uit de zak van haar jurkje. 'Metaal en aarde.' Zei ze tegen hem en glimlachte ze vervormde de naald en kneep ertoen in waarna het veranderde in gruis. Ze keek hem aan. 'Maar mijn krachten zijn gedaald.' Zei ze met ontevredenheid. Ze was ver, ze kon al van die scheuren in de grond maken en Tryonx schieten. Ze zuchtte zachtjes en keek naar hem met een glimlachje.

'Die van iedereen zijn gedaald. Het heeft iets te maken met het sluiten van de woestijn, zeggen ze.Gelukkig krijg je ze met trainen wel weer omhoog.' Zei hij tegen haar. Hij streek door zijn haar en maakte een balletje van het metaal, dat hij in zijn zak deed. Hij glimlachte naar Scarlet. Hij voelde een regendruppel op zijn neus vallen. Hij hoopte dat het niet te hard ging regenen en hij gewoon hier kon blijven zitten.

Scarlet knikte. 'Ja, dat heb ik ook wel gehoord, geloof ik. Maar ik vind het wel irritant.' Zei ze tegen hem en keek even naar de lucht die wat grijzer was geworden. 'Bah, regen.' Zei ze, maar de glimlach ging niet weg van haar gezicht. Ze vond het leuk hierzo, dus een klein beetje regen maakte niet zo heel veel uit. Als het harder ging regenen werd het iets anders. Misschien had ze vanmorgen toch een vestje mee moeten nemen.

James grijnsde. De regen werd steeds harder. Misschien moest hij voorstellen om ergens naar een kroeg of zoiets dergelijks te gaan. Hij besloot nog even te wachten. Misschien hield het snel op en konden ze gewoon hier blijven zitten. Hij keek naar Scarlet. 'Heb je het niet koud door die regen?' Vroeg hij. Hij pakte zijn colbert uit zijn tas en legde het om haar schouders. 'Beter zo?' Vroeg hij met een glimlachje.

Scarlet kreeg lichte roze blosjes op haar wangen toen ze voelde dat hij zijn colbert om haar schouder legde. 'Ja, dank je.' Zei ze dankbaar tegen hem en glimlachte eventjes lief naar hem. Ze mocht James wel, ze vermaakte zich bij hem en hij was aardig tegen haar. 'Ik hoop dat de regen snel stopt.' Zei ze terwijl ze voelde hoe haar toch al natte haar steeds doorweekter raakte.

James glimlachte. 'Anders kunnen we nog altijd naar een kroeg ofzo gaan.' Hij keek naar Scarlet en stuurde het water uit haar haar en kleren. Daarna deed hij het bij zichzelf. Hij probeerde een soort paraplu te maken door de regendruppels weg te sturen, maar dat lukte hem niet helemaal. Hij keek Scarlet aan en zei:'Nou, daar moet ik nog even mee oefenen.'

Scarlet grinnikte en haalde haar schouders op. 'Dat kan.' Zei ze met een glimlachje. 'Het was wel lief geprobeert.' Zei ze tegen hem en haalde een hand door haar haren die nu een stuk droger waren. Toch wel heel handig, dat watersturing van hem. Ze deed haar armen in de mouwen van zijn colbert hoewel de mouwen wel veel te lang voor haar waren. Ze grinnikte erom, hij zat wel lekker.

James glimlachte en kreeg nu zelf een rode kleur, waardoor de witte littekens op zijn gezicht nog sterker afstaken tegen zijn huid. Hij grinnikte toen Scarlet zijn colbert aandeed. 'Hij is maar een beetje te groot.' Zei hij. Hij voelde zijn maag knorren. 'Wat dacht je ervan om samen iets te gaan eten?' Vroeg hij met een glimlach aan Scarlet.

Scarlet keek hem met een glimlachje aan en knikte. 'Ja hoor, dat wil ik wel.' Zei ze tegen hem. Ze merkte dat ze eigenlijk wel een beetje trek had. Ze ging overeind staan en keek hem aan. Ze was verbaasd dat ze het wou, want ze was de laatste jaren nogal gesloten geweest, maar James maakte iets bij haar los, iets van de oude Scarlet. Ze klopte haar jurkje af en keek hem aan. "Artemis" zei ze in haar hoofd.

James stond op en stak zijn hand uit om Scarlet overeind te helpen. 'Ik weet nog wel iets.' Zei hij met een glimlachje. Hij riep Rusty in zijn hoofd. De draak was niet ver weg geweest en landde dus snel naast hen. 'Kom je mee op mijn draak of volg je me op je eigen?' Vroeg hij met een glimlach. Hij stond nog steeds met zijn hand naar haar uitgestoken. Gek genoeg zag hij er niet onhandig uit, maar zeer galant.

Scarlet bloosde licht en pakte zijn hand aan, liet zich overeind helpen. 'Het maakt me niet uit, maar Artemis is wel nog een beetje ver.' Zei ze tegen hem en keek even naar zijn draak. Ze was altijd onder de indruk van elke draak, het bleven geweldige bijzondere wezens. Met een glimlachje keek ze weer naar James. 'Ik wil best op jou draak.' Voegde ze eraan toe en had niet door dat ze zijn hand nog vast had.

'Dan moet je maar vertrouwen op Rusty.' Zei James met een glimlach. Zijn draak boog door zijn knieën en James hielp Scarlet opstappen. Hij stapte zelf ook op. Rusty steeg rustig op. James hield Scarlet goed vast, zodat ze er niet af zou vallen en vertelde Rusty om naar het restaurant dat hij in gedachten had te vliegen.
-
Ik maak het wel aan
Smiths in Tweeling

Scarlet glimlachte en keek naar de draak waar ze nu op zat. Over het algemeen vertrouwde ze draken wel, het waren geweldige wezens. Ze sloeg zijn colbert goed om zich heen toen ze gingen vliegen.
~
okay (:

Abby lag op het zachte groene gras. Haar handen lagen onder haar hoofd en ze keek afwezig naar de lucht. Haar ogen stonden leeg, je zag zo aan haar dat ze het moeilijk had. Haar mondhoeken waren vertrokken in een grimas. Ze miste haar oude leven, ze miste Dan, ze miste haar broer. Ze wilde het allemaal weer terug. Ze wilde gewoon weer in het grote luxe landhuis wonen zonder die kut oorlog. In haar ooghoek welde er een traan op.

Rusty landde vlak naast het meertje waar James Scarlet had ontmoet. Hij had haar al maanden niet gezien, maar was haar nog lang niet vergeten. James stapte van zijn rug af en sprong meteen het meertje in. Hij stond tot aan zijn middel in het water en begon te oefenen met het sturen van de vloeistof. Hij keek niet om zich heen om te zien of er nog andere mensen aanwezig waren op de weides. Rusty ging met zijn staart in het water liggen zonnen.

Abby bleef liggen zoals ze al de hele tijd lag. Ze was hier zeker al een halve dag, en in die tijd had ze zich nog niet bewogen. Ze zag de nut er niet van in, dus nam ook niet de moeite. Nog een traan welde op in haar ooghoeken, het gezicht van Dan danste voor haar gezicht. Ze miste hem, ze had hem niet moeten laten gaan. Dat was na twee weken haar wel duidelijk geworden.

James had een chinese draak uit zijn water gemaakt die hij om zich heen liet rondzwieren. Hij was niet uitermate groot, maar toch vrij groot voor zijn doen. Hij zag door het water dat om hem heen vloog een persoon liggen ergens verderop. Hij besteedde er verder geen aandacht aan. Hij was veel te druk met oefenen. Hij kon het zich niet veroorloven om zwak te zijn. Dat zou zijn dood kunnen worden.

Abby's rode haar wapperde een beetje in de wind, ondanks dat ze op de grond lag. Ze had haar handen met de palmen omhoog liggen en liet er telkens vlammetjes in verschijnen. Ze deed het om rustig te blijven. Maar echt rustig was ze al weken niet meer geweest, alleen Dan kon haar rustig krijgen.

De waterdraak gromde en spoot een regen van kleine druppeltjes naar Rusty. James grinnikte toen de draak met een metaalachtig geluid gromde en zijn staart in het water liet vallen zodat James onder zat. Hij keek naar de draak, die brutaal terugkeek. 'Ik zal het nooit meer doen, jongen.' Zei hij hardop tegen zijn draak. Hij had het ook via de connectie kunnen zeggen, maar daar had hij op het moment geen zin in. Er verschenen nu kleine waterhagedissen die zo ver mogelijk van James afliepen. Als ze te ver kwamen veranderden ze vanzelf in een plasje water.