Een oud legerkamp van de 13ers- Rijk van de Leeuw

"Dat zou best kunnen, over een paar weken dan." ze streek weer een paar lokken naar achteren die uit haar eeuwige paardenstaart gevallen waren. "Feest van de zomer, of iets dergelijks?" ze keek kotr naar Leida, "Dan zouden we gewoon wat festivals moeten organiseren, misschien krijgen we enkele dorpen wel zover om met hun feesten te combineren?" In de vijf jaar wist ze dat er in de zomers regelmatig ook in Kyon feesten gehouden werden.

'Geweldig idee.' Zei Leida met een brede glimlach. Ze hield eigenlijk helemaal niet van twaalvers, en twaalvers hielden al helemaal niet van haar, maar ze zou alles doen om even niet op dit zooitje ongeregeld te moeten passen. 'Nu alleen nog even bedenken hoe we het gaan regelen.' Zei ze met een glimlachje. Ze trok haar linker laars omhoog, zodat hij weer goed zat, anders zou ze bij de eerstvolgende stap die ze zette omver gevallen zijn. Ze streek met vier vingers door haar pony, die voor haar gezicht hing.

"Inderdaad, desnoods laten we die vechtersbazen een feest organiseren. Dan zullen er vast wel mensen op af komen, gratis voedsel enzo." grijnsde ze. Met een beetje geluk konden de troepen samenwerken door in het mdiden een feest te organiseren. "Dan zouden er genoeg nieuwe gezichten zijn." ze keek toe hoe LEida haar laars goed deed, gewoon om wat te kijken.

'Dat zelf laten organiseren lijkt mij een geweldig idee. Dan hebben ze wat te doen. Al die frustratie komt volgens mij gewoon voort uit verveling.' Zei Leida. 'Als we nou een paar soldaten uit ieder kamp samen iets laten bedenken? Die weten vast wel hoe je zoveel mogelijk mensen zo snel mogelijk op een plek kunnen krijgen.' Zei ze. 'Ze zijn veel vindingrijker dan je in de eerste instantie verwacht. Zo zijn ze er bijvoorbeeld achter gekomen dat een tentstok een prima wapen is.' Zei ze met een verbeten glimlach. Ze keek Alexis aan.

Alexis kon het niet laten om kort te grijzen, "Nou dan doen we dat toch, alleen alle soldaten hier uit Kyon word onmogelijk, maar we kunnen die leiders wel een bericht sturen dat ze op 15 juni (naja ff verzonnen datum) het zomerfeest moeten vieren, gelieve met zoveel mogelijk mensen en zelf te organiseren voor afleiding?" stelde Alexis voor. Ze strekte haa rbenen uit, nu al een stuk ontspannender door het idee van Leida voor een soort feest.

Leida ging weer zitten op de boomstam. 'Geweldig idee. Ik laat een paar vervelende soldaten wel een aantal brieven schrijven. Ookal heb ik er zelf ook zeeën van tijd voor.' Dit laatste zei ze met een sarcastische ondertoon. 'Maar ik denk dat door het feest het gevoel van eenheid ook wel weer versterkt wordt. Wie had ooit kunnen denken dat we de oorlog weer gaan beginnen met een feest?' Zei ze met een glimlach.

Alexis lachte "Ik niet, maar ik vind het een erg goed plan." Ze glimlachte even naar Carlos die langzaam zijn oog open deed om te kijken waarom ze lachten. "Dus gewoon oer een week of 2 overal feest in de kampen, ik denk een perfecte stimulans om daarna met goede moed te hergroeperen. Zolang Zenan tenminste opschiet met zijn volgende brief." zei ze nu weer wat serieuzer. Ze zou haar leven voor hem geven, maar dan moest hij tenminste opschieten.

Leida knikte. 'Inderdaad. Als het weer vijf jaar duurt voordat er nieuws overkomt hebben alle dertienders elkaar denk ik al uitgemoord.' Zei ze. 'Weetje, soms vraag ik me af of die brief wel echt van hem is.' Zei ze. Ze keek Alexis aan. 'Waarom zou hij ons vijf jaar laten zitten en dan opeens een brief sturen met halve orders? Ik begrijp het gewoon niet helemaal.' Ze streek haar bevlekte T-shirt glad. Ik moet nieuwe hebben, dacht ze bij zichzelf.

Alexis haalde haar schouders op "Ik denk dat het nogal een gedoe is om door die grens heen te komen, ze moesten waarschijnlijk van alles opnieuw instellen en een manier vvinden om dat papier te beschermen tegen de magie die er rondwaalt. Voor zover zij wist was de brief van hem, niemand die zijn handtekening kon namaken en op die manier schreef. "We zullen wel zien, in iedergeval is die brief goed voor het moreel bij de troepen." toen ze het vertelde was er een hele avond geen ruzie geweest in het kamp, iets wat nooit voorgekomen was.

Leida zuchtte. Ze begon steeds vaker te denken dat de tweede brief inderdaad ook weer vijf jaar zou duren. 'Ja, daar heb je gelijk in. Ik had gewoon een hele avond vrij. Dat komt bijna nooit voor. Het is trouwens al een uitzondering dat ik al zo lang met jou kan praten zonder onderbroken te worden.' Ze klopte af op de boomstam. 'Ik denk dat ze nog banger zijn voor jou dan voor mij.' Zei ze met een brede grijns. 'Op een goede manier bang dan.'

Alexis lachte, "Of voor die enorme rode draak die voor ons ligt." hierbij doelde ze op Carlos, eigenlijk zou ze hem eens in moeten zetten als Cloud en zij een keer een avondje voor hun zelf willen. "Als je wilt kan ik best een keer voor je babysitten als je een keer uit wilt ofzo." stelde ze voor, natuurlijk moest ze dan wel even overleggen met Cloud, maar het was niet normaal dat een jonge vrouw alleen maar op een stel tuig moest passen terwijl ze misschien ook wat tijd voor zichzelf wilde.

Leida glimlachte. 'Graag. Ik heb wel eens zin om langer dan een uur weg te kunnen zonder dat als ik terug kom het kamp in de fik staat. En nee, ik maak geen grapje. Ze wees op een tent aan de rand van het kamp. Dat gebeurde toen ik twee uur weg was en een soldaat de leiding had gegeven.' Zei ze, bloedserieus. Ze kon het zich nog goed herinneren. Het vuur blussen was een hele opgave geweest. Gelukkig had ze Tuxedo om grote tobben water mee te nemen vanaf een nabijgelegen meertje. Anders was het hele kamp weg geweest.

Alexis rolde met haar ogen "Eigenlijk zouden ze dat moeten doen, zonder tent geen huis meer. Ik ben benieuwd hoe snel ze dan beginnen met klagen." ze liet even een stilte vallen terwijl ze nadacht over de gevolgen. "Of ze de nabijgelegen dorpen gaan lastigvallen." hoewel Alexis nog steeds overtuigd Dertiender was wist ze dat je op een bepaalde manier nog steeds je vijand te vriend moest houden zodat je er an de overwinning nog wat aan had.

'Dat is precies de reden waarom ik het geblust heb. Ik heb echt geen zin in nog meer gezeur en geklaag. Zeker niet van de omliggende dorpen. Soms lijkt het alsof ze pas vijf zijn.' Gromde Leida. Ze streek door haar haar. 'Verder vind ik ze wel aardig hoor.' Zei ze met een grijns. Een voorbijlopende soldaat grijnsde naar Leida en zwaaide. 'Havock.' Zei hij droogjes. 'Thomasen.' Zei ze terug. 'De meesten weten mijn voornaam niet eens.' Zei ze tegen Alexis.

Alexis glimlachte "Dan moet je er varandering in brengen." zei ze met een grijns, "Al moet ik toegeven dat ik lang niet elke soldaat bij naam ken bij osn in het kamp." iets wat ook wel logisch was bij hun grootte, zolang ze de hogere in rang maar kende was het vaak al genoeg.
=
en nu weet ik niks meer xd

Mijn inspiratie voor gespreksonderwerpen is ook ver op xD
-
Leida grinnikte. 'Tja, ik zal me maar met mevrouw Leida laten aanspreken in plaats van officier Havock.' Ze streek door haar haar. Tuxedo kwam overvliegen en landde naast Carlos. Hij leek in geen enkel opzicht op de rode draak. Hij had het patroon en de houding van een koningspinguïn. Met zijn borst vooruit en trots. Hij miste een verdwaalde majoor op een haar na toen hij landde. Leida grinnikte om de onhandigheid van haar draak.

new
-
Alexis sprong van Carlos af, ze was in een redelijk vrolijke stemming omdat er eindelijk weer eens wat schot in de zaak leek te zitten. Iets wat al tijden ver te zoeken was, maar eindelijk leek terug te komen. Met een zachte klop op de hals van Carlos keek ze naar de draak die achter haar aan kwam. Net als Carlos die vrolijk, plagend, floot naar Fiërra.

Leida stond voor haar tent. De open plek voor haar tent was net genoeg om twee draken te laten landen. Tuxedo lag ergens naast haar tent toezicht te houden op een aantal vervelende soldaatjes. Leida zag Alexis en ze zwaaide vrolijk. Ze was al sinds het uitbreken van de oorlog tussen de Leeuw en de Vissen ontzettend vrolijk. Een aantal soldaten hadden al bekend dat ze er nogal bang van werden, maar dat kon Leida niets schelen. Ze mocht eindelijk weer vechten en plannen bedenken. Ze moest zich inhouden om niet hyperactief te gaan springen.

Fiëra grinnikte en landde naast Carlos. Cloud kon nog net van haar rug springen voor ze naar carlos rende en hem een zoen op zijn wang gaf. Cloud lachtte en schudde zijn hoofd voor hij naar Lexie liep. Hij zwaaide terug naar Leida met een grote glimalch. EINDELIJK ging er weer wat gebeuren.

Alexis lachte om de draken en zwaaide net als Cloud vrolijk terug naar Leida "Kom op aan het werk." grijnsde ze naar Cloud terwijl ze richting de tent van :eida liep. "Hey, hoe gaat het?" ondakns dat dit puur zakelijk was, bleef Leida toch nog steeds een goede vriendin van haar en dat bleef ook nog steeds belangrijk. Haar blik ging even rond over het kamp, maar ging al snel weer terug naar Cloud en Leida.

'Steeds beter. Zeker sinds de oorlog tussen de 12 rijken.' Zei Leida tegen Alexis. Ze duwde de flap van haar tent opzij en liep de redelijk opgeruimde tent half in, terwijl ze de tentflap nog open hield voor Alexis en Cloud, zodat die naar binnen konden lopen. Ze glimlachte. In het midden van haar tent stond een houten tafel. Het was niet de meest stevige die er bestond, maar er konden drie mensen aan zitten en hij zou niet omvallen. Erop lagen verschillende kaarten van de 12 rijken. Vooral van het Vissen en Leeuwenrijk.

Cloud glimlachte en liep naar binnen. hij bekeek de tent vluchtig voor hij naar de tafel liep en ging zitten. Staan in een tent was niet echt gemakkelijk voor iemand van zijn lengte. Hij glimalchte "Trouwens, Leida, ik moet je de groetjes doe van een zeker klein bruinharig opdondertje. Ons verloren schaapje is weer terug" hij glimalchte

Alexis stapte de tent binnen, het was een kleiner formaat dan de tent van haar en Cloud. Maarja LEida was alleen en zij deelde hem, dus het was niet geheel raar. Ze grijnsde nog om het antwoord van Leida en om de mededeling van Cloud over Anneloes. Ze had haar nog verassend weinig gezien sinds ze terug was. Alexis naam plaats op nog een van de twee vrije stoelen en blikte kort op de tafel.

Leida glimlachte nog breder. 'Echt? Is ze terecht? Wat geweldig.' Zei Leida. Ze besloot later maar te vragen hoe dat gebeurd was, en nu maar te beginnen aan de planning. Ze ging ook zitten. 'Het lijkt me slimmer om te beginnen met het rijk van de Leeuw, dan hoeven we geen oceaan over.' Zei ze zakelijk. Ze keek Alexis en Cloud aan, wachtend op een antwoord. De grijns was niet van haar gezicht af te vegen.

Cloud knikte "Dat is een goed idee. In het vissen hebben we ook nog geen troepen en we hebben wel mensen bij eht leeuwenrijk" hij wees de locaties van die kampen aan op de kaart.