Een oud legerkamp van de 13ers- Rijk van de Leeuw

Leida omhelsde Cloud. Het was een impulsieve reactie maar ook een puur vriendschappelijke omhelzing, dus er was niets aan de hand. Ze was zo'n 40 centimeter kleiner dan Cloud, wat rewsulteerde in een erg apart gezicht. Haart armen lagen niet om zijn schouders maar om zin borst en haar hoofd kwam tegen zijn schouder in plaats van erbovenuit. 'Danke Cloud.' Zei ze, gesmoord door zijn schouder. 'Ik hoop dat je gelijk hebt.' Er liep een traan over haar wang die onmiddellijk geabsorbeerd werd door Cloud's kleding. Iets waar ze erg blij mee was. Ze wou niet huilen. 'Maar we praatten over jouw liefdesleven, niet het mijne.' Zei ze weer met een waterig glimlachje.

Cloud grinnikte "Maar mijn problee is toch al uitgepraat?" hij glimalchtte en gaf haar een vage half knuffel terug. Daarna liet hij haar los. "Leida, take care" hij glimlachte. "Ik ga terug lopen naar huis en dan met Fiera terugvliegen naar Alexis, Ik kom vertellen hoe het veraal afloopt als ik kan goed?"

Leida glimlachte. 'Ja dat is waar. En ik wil graag weten hoe het afloopt. Ik hoop dat jullie nog lang en gelukkig met elkaar leven.' Zei ze met een grijns. 'Ga nou maar, ze wacht op je, dat weet ik zeker.' Ze deed de tentflap open voor Cloud, zodat hij gemakkelijk weg kon gaan. Ze wou dat die twee zo snel mogelijk weer bij elkaar waren.

Cloud liep de tent uit. "Pas op jezelf Leida." waren zijn laatste woorden. Hij begon weg te lopen, vlak voor hij uit het zicht verdween zwaaide hij nog een keer.

Leida zei:'Jaja, ga jij het nou maar goedmaken met je vrouw.' Ze schopte hem bijna de tent uit en toen hij wegvloog zwaaide ze terug. Toen hij nog maar een stipje aan de hemel was ging ze haar tent weer in en ging verder met waar ze mee bezig was geweest toen Cloud kwam. Het aanscherpen van kisten vol met messen.

NEW
---
Het was rond zonsondergang. Een groep van 60 mensen was bezig een kleine tenten en woonwagenkamp op te zetten vlak buiten het legerkamp. Fino was een van hen. hij was zijn eigen tent aan het opzetten. Zijn tent was zwart met geverfde flammen. Het was een redelijk grote parachute tent, hij zette hem op bij de bomen zodat het beter ging, aangezien anders de tent niet uitkwam.

zo'n tent:

Leida had via een paar soldaten gehoord dat er een aantal kampeerders waren op hun terrein. Het was blijkbaar een circus of iets in die trant. Het Dertiende Rijk had niet veel controle meer over land binnen de 12 rijken, maar Leida was vastberaden om het stukje dat ze nog bezat met haar leven te beschermen. Ze stampte dus op de tenten af en zewi luid:'Wat moet dat hier?' Met haar autoritaire toontje dat ze gemakkelijk kon opzetten.

Een aantal mensen keek op. Een potige gozer wilde op Leida afstappen maar Fino greep in. "Sa'Krad laat maar, ik ken haar." de man gromde en mompelde iets in een andere taal voor hij zich weer op de tenten focuste. Fino rende vrolijk naar Leida "Hallo Madammeke, heerlijk weertje vandaag, niet?" hij glimalchtte. Er lag een ratelslang om zijn schouders gedrapeerd. Ze siste en ratelde naar Leida, maar Fino negeerde dat.

Leida keek heel even vol afschuw naar de slang, die haar op dit moment helemaal niet aanstond. Toen keek ze pas naar het gezicht van Fino. 'Oh, ja zeker. Het zou een prachtige dag geweest zijn als jullie niet jullie tenten opzetten op mijn terrein.' Zei ze. Ze was geen meisje dat rood zou worden of zich zeer ongemakkelijk zou voelen. Ze wilde vooral haar land terug. Het allerliefste nog wou ze dat de oorlog weer op gang kwam en ze weer gevreersd werden, zodat dit niet meer voor zou komen.

Fino glimlachte "Tja, madammeke, we staan niet in je kamp, maar buiten de grenzen. Kan je het niet voor een nachtje toelaten?" hij glimlachte naar haar. "Je mannen zouden zelfs kunnen komen voor een gratis show, ik weet zeker dat ze dat wel leuk zullen vinden." dat was sluw. Het was zo dat veel van de kamper wel wat vermaak en afwisseling konden gebruiken, en een kleine circusachtig gezelschap was dat wel. Een jong mooi Indisch uitziend meisje van een jaar of 17 liep naar fino toe. Ze gaf de slang een kusje op zijn voorhoofd, en daarna Fino een kus op zijn wang. "Śukriyā [thank you] , Serafino, dat je op Manjula hebt gepast." Ze legde de cobra om haar eigen nek. Daarna keek ze pas naar Leida. "Hallo mevrouw." ze glimlachte.

Leida knikte even kort en chagrijnig naar het meisje dat hallo tegen haar gezegd had. 'Je weet dat dit land toebehoort aan het Dertiende rijk. Jij bent niet dom genoeg om dat over het hoofd te zien. Je dacht alleen dat je mij wel over kon halen.' Zei Leida tegen Fino. Ze keek hem strak aan. 'Denk je nu werkelijk dat ik nu opeens een zwak voor je heb? Ik zit nu niet in een kroeg Fino, ik doe mijn werk.' Zei ze. Ze keek hem aan met een blik waar zelfs olifanten bang van zouden worden, maar ze betwijfelde of het effect zou hebben op de nonchalante Fino.

Fino trok een pruillipje. "Leida, natuurlijk denk ik niet dat je een zwak voor me hebt. Maar ik vind je nu wel een spelbreker, maar goed. Geef maar aan waar de grens ligt, dan verhuizen we wel." hij keek naar de lucht "Er is nog wel genoeg tijd om een stukje te trekken."

Leida keek Fino met dezelfde kwade blik aan. Hij werd zelfs nog een tikkeltje erger. 'Je bent dus van plan om net aan de grtens van mijn land te gaan kamperen?' Vroeg ze aan hem. Ze kon zich niet een nog grotere belediging bedenken. Haar blik werd nog kwader en ze zuchtte geergerd.

Fino rolde met zijn ogen "Ja, en je hoeft neit zo geergerd te gaan doen, denk je dat we dit", hij gebaarde naar het kleine simpele kamp om hem heen, "nog erg ver kunnen verplaatsen?" hij keek haar serieus aan. Hij was nu niet speels bezig. Dit ging over zijn momentele 'familie' dus hij was serieus. Een klein meisje in een mooie rode jurk knuffelde Finos been. "Seeeeewa[kleuteraccent Sera. Van Serafino] wie is die mevwou?" Fino tilde haar op. "Snake, liefje, zeg eens gedag tegen leida." hij glimalchte. "Leida dit is Snake, ze heet eigenlijk Dana, maar ze wil een slang zijn, net als haar zusje. Dat meisje dat net haar cobra kwam terughalen."

Leida keek naar het kleine meisje en toen naar Fino. 'Je doet het expres.' Mompelde ze gesmoord kwaad. Dit ging ook over haar familie. Haar thuisland. Haar trots en ego zaten allemaal in dit kleine stukje land. Helaas was het niet zo groot. Ze keek naar het kleine meisje en zei 'Hoi Snake.' Met een vriendelijke glimlach. Toen keek ze Fino weer aan. 'Dan kan je net zo goed blijven staan. Maar ik verwacht dat jullie geen troep achterlaten.' Zei ze tegen hem.

Snake lachtte vrolijk een fietsenrek mondje naar Leida. "Dankje leida. We zullen geen lawaai maken en geen troep achterlaten, goed?" hij glimalchte vriendelijk. "En waarschijnlijk gaan een aantal van ons trainen anavond, dus je mannen zijn vrij om rond te komen neuzen." hij glimalchtte "Kan ik je anders wat te drinken aanbieden?" hij glimalchtte naar Leida en gebaarde naar zijn muurloze tent. "Voor je het je afvraagt. De slangen zijn bij snake's zusje. Die is ook een slangenmens en ze wilde de mijnen ook leren kennen aangezien we samen een act gaan doen."

Leida glimlachte naar Snake. 'Dan is het goed.' Zei ze. Ze knikte naar Fino. 'Ach joh, waarom niet.' Zei ze tegen Fino. 'En ik ben niet bang voor je slangen hoor.' Zei ze tegen hem. Ze wist dat zij en Fino beide wisten dat het wel zo was. Ze werd gewoon een beetje kriebelig van die beesten. Omdat ze je kunnen vermoorden met een hap en Fino er zo luchtig mee omsprong.

Fino zette snake weer op de grond en begon naar zijn tent te lopen. Langs de rand stonden fakkels op veilige afstand, maar in de tent was de inrichting minimalistisch. Er lagen aleen een paar zwart geverfde kisten en in het midden een vuurtje. Fino ging op een van de kisten zitten en deed een andere open. Er zaten allemaal flessen met een doorzichtige vloeistof in. Hij deed hem weer dicht en opende een andere waar hij een paar bierflesjes uithaalde.

Leida ging weer op een andere kist zitten en nam het biertje over van Fino. Ze opende het aan de rand van de kist en legde de dop naast haar neer. Ze nam meteen een niet al te kleine slok. Haar ogen gleden over Serafino's gelaat. Knap was hij zeker, maar betrouwbaar, dat was een ander verhaal. Ze vermoedde dat het meisje met de cobra iets in hem zag, en ondertussen ging hij gewoon doodleuk in een kroeg de nacht met haar doorbrengen. Ergens voelde ze wel een steekje van jaloezie als ze naar dat meisje keek. Ze was zo sierlijk en vrouwelijk. Heel anders dan Leida.

Zoals gebruikelijk kwamen er nog wat mensen aanlopen die met Fino en Leida een soort ruime cirkel om het vuur vormden. "Leida, dit is een beetje gebruikelijk bij ons, we verzamelen gewoon langzaam om met ze allen te praten, en soms ook dansen of zo." Het cobra meisje kwam naast Fino op de grond zitten en leunde tegen Fino aan. Ze glimlachte vrolijk naar Leida."Ik ben Azura." ze glimlachte. Ze droeg een rode outfit die veel huid bloot liet en wel paste bij een buikdanseres. Fino leek er geen enkel probleem mee te hebben dat ze tegen hem aanleunde.

Fino schreef:

Zoals gebruikelijk kwamen er nog wat mensen aanlopen die met Fino en Leida een soort ruime cirkel om het vuur vormden. "Leida, dit is een beetje gebruikelijk bij ons, we verzamelen gewoon langzaam om met ze allen te praten, en soms ook dansen of zo." Het cobra meisje kwam naast Fino op de grond zitten en leunde tegen Fino aan. Ze glimlachte vrolijk naar Leida."Ik ben Azura." ze glimlachte. Ze droeg een rode outfit die veel huid bloot liet en wel paste bij een buikdanseres. Fino leek er geen enkel probleem mee te hebben dat ze tegen hem aanleunde.

Leida glimlachte. 'Daarin verschillen we dus niet zoveel.' Zei ze met een glimlach. 'Dat doen wij in het kamp ook.' Ze glimlachte nu naar Azura en boog voorover om haar een hand te geven en zich beleefd voor te stellen. Ze lette daarbij wel op dat ze de cobra niet in de ogen keek en ze hield zijn bewegingen met een schuin oog in de gaten. Ze had geen zin om te sterven aan een cobrabeet. 'Ik ben Leida.' Zei ze met een vrolijke glimlach tegen Azura.

Azura wierp een blik op haar slang "Ik melk haar wel regelmatig hoor, dus ze hebben geen gif." Ergens werd een trommel opgedoken. Iemand stootte Fino en Azura aan. "Willen jullie dansen?" werd er met een smekend glimlachje gevraagt. Fino knikte. "Leida als je het niet erg vind... er word verocht om mij en Azura." Azura overhandigde haar slang aan haar zusje en de twee zochten wat ruimte tussne de kring en het vuur. Ze glimlachtte naar elkaar en toen werd het drumritme ingezet en begonnen ze te dansen. Het was best cool om te zien. Beide waren slangenmensen en bovengemiddeld dansers.


denk even aan de dansscene van aang en katara in avatar

*Heeft scene in haar hoofd.* Hahah, Leida gaat echt van haar stoel/kist afvallen van verwondering.
-
Leida knikte glimlachend dat ze maar moesten gaan dansen. Ze keek in het begin geamuseerd toe. Toen het er steeds heftiger aan toe ging en het er ook allemaal steeds mooier werd merkte ze dat haar mond langzaam open viel. Ze duwde hem dicht met haar hand en vroeg zich af waarom ze in vredensnaam geen soldaten had meegenomen die ze kende, want ze voelde zich nogal een beetje heel erg een vreemde eend in de bijt tussen al deze sierlijke en exotische circusmensen. Daar zat ze. Met een huid die niet veel witter had kunnen zijn dan hij was en met blauwe ogen, die niet in het minst leken op de prachtige bruine ogen van Azura.

Uiteindelijk eindigden ze in elkaars armen. Fino glimlachtte en plaatste een speels kuje op haar lippen. Ze gingen weer gewwon staan en bogen voor ze terugliepen naar hun plek. Iedereen was aan het klappen. Fino ging weer naast Leida zittten. "Dus... Wat vond je ervan?'

Leida had zich weer vermand en glimlachte op een speelse manier naar Fino. 'Zeer indrukwekkend.' Ze nam een slok van haar bier. 'Jij bent net zo min te vertrouwen als dat ik al die slangen hiere vertrouw he?' Zei ze tegen hem. Ze was niet echt jaloers, maar ze vroeg zich af of het meisje wist dat Fino in kroegen met andere dames in bed dook.