Het rijk van de weegschaal- De lange uitgestrekte meren

Yasmine die er niet zoveel van begreep was vooral onder de indruk van het effect van de rode b losjes op haar wangen. Vragen wat ze nou precies bedoelde durfde ze niet. Straks zou Seven haar uitlachen. Toch probeerde haar vragende blauwe ogen contract te maken met Seven.

Seven mompelde nu haast nog zachter,' Ik val niet op mannen.' Eigenlijk hoopte ze dat Yasmine het niet hoorde, maar aan de andere kant ook weer wel want dan hoefde ze straks niet met veel moeite haar gevoelens uit te leggen. Gelijk nadat ze het had gezegd begon ze op haar lip te bijten en keek dan toch maar naar Yasmine. Blijkbaar had Yasmine dat gewild want Seven keek gelijk in grote vragende ogen. Gelijk werd ze nog roder, nu lukte het haar niet meer om roder te worden. Ze had haar toppunt van roodheid bereikt.

whahaha ze moeten wedstrijdje gaan doen, wie word het roodst xD
-
Yasmine wist niet wat haar overkwam, ze sloeg wat stotterende klanken uit, maar keek snel weg. Roder werd zij ook niet, maar haar blik wende ze van Seven af. Ze was dus net als zij, hoewel ze anders leken te zijn. Dit keer beet ze niet op haar lip, want deze was al helemaal kapot gescheurd. Eigenlijk wist ze niet wat ze moest zeggen, ze zou wat moeten zeggen, uiteindelijk knikte ze alleen maar van oké.

Seven schudde haar hoofd, zo'n afwijzing had ze aan moeten zien komen. Snel trok ze toch maar weer haar schoenen uit. Opeens vond ze ze niet meer mooi. Ze waren te hoog en onhandig. Nee ze hoefde ze niet meer.' Ik ben blij je gekend te hebben Yasmine.' Fluisterde ze nog haast onhoorbaar. Daarna draaide ze zich om en begon weg te rennen. Weg van het meisje waar ze opslag verliefd op werd, weg van de waarheid dat ze altijd anders zou zijn dan de rest. Weg van het feit dat Yasmine haar niet zag staan. Gewoon weg van de werkelijkheid.

Yasmine wist niet wat ze zeggen moest, wat ze doen moest. Eigenlijk zou ze achter haar aan moeten rennen, iets moeten doen. Maar ze kon het niet doen. Met een pijnlijke blik in haar ogen keek ze de witte krullen na. Het gevoel in haar hart was alsof het brak, wat waarom moest ze dit door maken? Kon ze niet gewoon zijn, met een verdrietige uitdrukking bleef Yasmine hulpeloos staan, naar het meisje wat ook op vrouwen viel, wat wegrende van haar.