Het rijk van de weegschaal- De lange uitgestrekte meren

Seven beet even op haar lip, het was raar om van Yasmine zoiets te horen. Oké ze kende haar dan net een kwartiertje waarschijnlijk zelfs korter maar toch waren het geen woorden die ze bij het meisje voor haar vond passen. Ze was zo in gedachte dat ze de jurk liet vallen en ze een plens water in haar gezicht kreeg. Gelijk begon ze te hoesten en wendde zich van Yasmine af. Wat was er toch met haar vandaag? Ze wist het niet ze was zo verstrooid bezig.' Gaat het heb ik jou niet nat gemaakt?' Zei ze tussen het hoesten door. Deels vond ze het wel fijn om even met haar rug naar Yasmine te staan, gewoon omdat nu haar blik helemaal was verstard en pijnlijk stond.

Yasmine wist niet precies wat ze moest doen, maar bij het gehoest kwam ze wel in actie. Terwijl ze ut alle macht de jurk boven water hield met haar ene knie begon ze bezoorgd, maar heel voorzichtig zachte klopjes op de rug van Seven geven. "Nee, niks aan de hand." als ze al nat geworden was, had ze het in iedergeval niet gemerkt. "Met jouw?" vroeg ze, ze wist niet over haar krachten op deze manier zouden helpen ,ze was niet gewond. Eigenlijk durfde ze het ook niet uit te testen, straks zou het mis gaan.

Seven nam wel de gok en begon met haar kracht het water dat in haar longen terecht was gekomen omhoog te halen. Het voelde raar en ze had het idee dat ze moest kotsen maar het water kwam er wel uit en ze was gestopt met hoesten.' Ja nu wel, sorry als ik je heb laten schrikken.' Snel pakte ze de jurk weer zodat die niet meer in het water zou vallen. Toch ontweek ze de blik van Yasmine, haar blik was alleen nog maar gericht op de jurk.

ben zo ong. kwartiertje weg, moet ff snel douchen en ga dan op m'n mobiel. Dus ben ik wat trager plus iets meer spellingsfouten (A)
-
Yasmine was nog steeds wat geschrokken van het gehoest van Seven, ze had haar krachten wel gezien, maar dat was niet waar ze geschrokken van was. Ze had opvallend veel mensen met krachten ontmoet de laatste tijd. Silvia, Dan en dan nu Seven. "Weet je het zeker?" nog steeds lag haar hand op haar rug, maar snel haalde ze deze eraf toen ze het doorhad. ook zij pakte de jurk weer wat beter vast. "Ik denk da thij nu wel schoon is?" ze wilde net dat het nog eens gebeurde.

Seven knikte,' Ik weet het zeker, en als jij hem schoon genoeg vind.' Haalde ze haar schouders op. Ze pakte de jurk uit de handen van Yasmine,' Laat ik je dan nog een trucje zien.' Zei ze snel en liep naar de kant. Toen ze bij de bosrand aankwam hing ze hem aan een hoge tak zodat de wind makkelijk door de jurk kon en hij een beetje kon uitdruipen. Toen draaide ze zich weer naar Yasmine,' Laat hem nu een uurtje hangen en hij is droog.' Toen pas kreeg ze door dat ze nog steeds in haar ondergoed stond. Snel liep ze een beetje ongemakkelijk naar haar kleren.

Yasmine keek toe hoe seven het voorelkaar kreeg on de jurk op te hangen. Iets wat ze zelf ook niet zou verzinnen. Haar blik ging naar Seven die naast de jurk stond. Snel keek ze weg, het was niet netjes, get micht niet, om zo naar haar te kijken. Snel keek ze weer naar de wapperende jurk. Ze zou hem versneld kunnen laten drogen, maar besloit het niet te doen. Ze zat liever nog even met Seven.

Seven trok snel haar kleren aan die nu nat tegen haar lijf plakte. Het maakte haar niet uit zolang ze maar kleren aanhad bedacht ze zich. Gek normaal trok ze zich helemaal van niemand iets aan en schaamde ze zich nergens voor. Het kwam gewoon door Yasmine dat zij zich nu schaamde. Schaamte was geen fijn gevoel dat merkte Seven al wel weer. Rustig liet ze zich in het zand vallen en keek naar het water dat bijna haar tenen raakte. Haar tenen waren nu ook half blauw maar ze voelde de kou niet.

Yasmine keek hoe Seven in het zand ging liggen, zelf stond ze nog op dezelfde plek als enkele seconden geleden. Maar snel bedacht ze zich dat het er waarschijnlijk een beetje apart uit zou zien als ze bleef staan. Snel liep ze in de richting van haar tas die ergens onder een struik opgeborgen was. Ze haalde er een soort van handdoek uit, hij was niet de schoonste handdoek, maar je je er droog mee maken kon je wel. Met de handdoek in de hand liep ze richting Seven, "Als je wiklt..." ze maakte haar zin niet af maar hield de handdoek omhoog.

Seven pakte dankbaar de handdoek van het meisje aan. Met haar tengere lange vingers raakte ze even kort de hand van Yasmine aan en gelijk trok ze haar hand terug. Haar wangen werden knal rood en ze wendde even haar blik af van de handdoek en keek naar het mooie gezicht van Yasmine die ze al de hele tijd dat ze samen waren probeerde te vermijden. En ja hoor haar wangen werden nog roder en ze keek snel weg. Naar het mooie water dat zo vrij was als hoe Seven wilde zijn.' Het is niet nodig hoor, het is jouw handdoek gebruik hem zelf maar.' mompelde ze zachtjes.

Yasmine beet op haar nu bijna kapotgebete lip, terwijl ze zich afvroeg waarom Seven zich steeds afwende. Dat zij zich ongemakkelijk voelde oké, maar Seven zag er niet uit alsof ze verlegen was of iets dergelijks. "Nee, gebruik jij hem nou maar, ik droog wel in de wind, jij hebt al voor mijn jurk in dat ijskoude weater gestaan. Straks word je nog ziek." ze klink wat bezorgt, iets wat ze eigenlijk ook gewoon was. Misschien iets bezorgder dan gewoonlijk twee mensen voor elkaar zouden zijn, maar tch.

Seven nam alweer aarzelend de handdoek aan. Nu ervoor zorgend dat haar handen in geen enkel opzicht elkaar kunnen raken.' Oké heel erg bedankt.' Zegt ze met een gemeende stem. Snel begint ze zich af te drogen want ze begon zich inderdaad erg koud te voelen en vooral heel plakkerig want haar kleding was helemaal tegen haar huid aan gaan zitten door het water.

ben gelijk mijn kast aan het opruimen, dus reageer maar af ent oe :3
-
Yasmine glimlachte en ging uiteindelijk ook op de grond zitten. Ze droogde zichzelf langzaam met een paar luchtstromen om zich heen te bewegen. Onverwacht kreeg ze er kippenvel van, maar het werd vanzelf beter toen ze helemaal droog was. "Moet ik anders helpen met je kleren." stelde ze voorzichtig voor, haar onderjurkje was nu ook zo goed als droog te noemen. "Want die handdoek wil niet echt helpen voor die kleding denk ik?"

Seven glimlachtte een beetje veronschuldigend,' Dat is niet nodig.' Even gleed haar hand op een paar centimeter afstand over de kleding heen en vanzelf kwamen er kleine waterdruppels uit haar kleding en was haar uniform weer droog,' Als je wilt kan ik het ook bij je jurk doen?' Even met haar hoofd knikkend naar de rode jurk die nu aan het drogen was aan de boom.

Yasmine schudde haar hoofd "Wat jij wilt hoor, maar vindhet niet nodig. Blijf denk ik voorlopig toch nog evne hier. Het is wel een mooi plekje, niet waar." eigenlijk had ze gewoon geen zin om nu weg te gaan. Stiekem hoopte ze zelfs dat Seven nog even zou blijven, hoewel ze niet verwachtte dat ze zin had om met iemand als haarzelf lang te blijven zitten. "Dus de jurk heeft alle tijd om te drogen." zei ze uiteindelijk als conlcusie.

Even beet Seven op haar lip en al snel proefde ze bloed. De bloed negerend gingen haar gedachtes dat het niet handig van haar was om haar kleding al zo snel droog te maken. Nu had ze haast geen rede meer om hier te mogen blijven zitten.' Ja het is hier schitterend dat is ook één van de redens dat ik hier vaak kom. Heerlijk rustig en het water werkt erg verkoelend.

Ik ga naar buiten, verder op m'n mobiel dus ga zo weer traag met veel foutjes reageren :3
-
Yasmine knikte "Dit is voor het eerst dat ik er kom." zei ze, eigenlijk zonder enige reden. Gewoon om wat te zeggen misschien? "Al is het water nu wel erg koud om in te zwemmen." zei ze met een knikje naar haar tenen die nog steeds gevoelloos aanvoelde van de kou. Het kon ok de reden zijn dat ze nog steeds in de schaduw zaten, niet in het warme zonnetje aan de andere kant van de struiken.

Seven knikte,' Normaal is het water wat warmer, wat lekkerder om in te zwemmen.' Het was onnodige informatie maar dit hele gesprek was onnodig. De enige rede waarom ze hier nog zat was omdat ze gewoon bij de eerste aanblik op Yasmine al helemaal verliefd was geworden. Niet omdat ze nog iets te zeggen had. Ze vond het ook niet echt nodig om iets te zeggen. Gewoon bij Yasmine zijn voelde goed. Even gleed haar blik van het water af, hij gleed naar Yasmine, over haar lichaam en daarna naar dat perfect gevormde gezicht.

Yasmine werd rood door de aanblik van Seven. Alweer. Ze snapte niet wat er met haar aan de hand was, ze moest zich niet zo aanstellen. Het was gewoon een beproeving, ze moest zich niet zoveel in haar hoofd halen, het rare gevoel in haar buik negeren. Seven zou haar wel voor gek verklaren. Natuurlijk had ze door haar vraag van enkele minuten terug iets kunnen vermoeden, iets van de gevoelens van het witharige meisje, dat ze ook niet zo standaard was, maar die link kon Yasmine niet leggen, wilde ze misschien ook niet.

Seven slikte, dit ging niet de goede kant op. Zij kon het best nu gewoon weggaan. Met moeite stond ze op.' Ik denk dat ik maar weer eens moet gaan. Het was leuk om je te leren kennen Yasmine.' Ze sprak de naam uit alsof er niets anders in de wereld meer bestond. En waarschijnlijk zou dat ook wel even voor Seven zo zijn. Waarschijnlijk zou ze een paar maanden aan niks anders meer kunnen denken. Maar voor nu zou het beter zijn. Beter om afstand te nemen. Langzaam liep ze naar haar schoenen die ze in het begin nog had laten liggen omdat ze niet verwachtte een lang gesprek met die geweldige schoonheid Yasmine te voeren.

Yasmine moest toegeven dat ze teleurgesteld was dat Seven er al zo snel vandoor moest gaan. Ze stond zelf ook op, om achter Seven uit te lopen, om nog een glimp van haar op te vangen voor ze zou verdwijnen. Ze had geen idee waar ze heen zou gaan, er naar vragen zou raar zijn. Wat ongemakkelijk frunnikte ze aan de zoom van haar witte onderjurkje. Hetzelfde soort wit als haar haren. "Het was ook leuk om jouw te leren.' lichtjes glimlachte ze naar haar.

Seven haar hand gleed door haar haren en draaide zich toch weer even naar Yasmine om,' euhmm...' Eigenlijk wist ze niet wat ze wilde zeggen. Ze wilde gewoon bij Yasmine blijven het maakte haar niet uit waarom. Even liet ze een kleine zucht ontsnappen uit haar keel. Het voelde raar om hier zo met haar te staan. Ze snapte gewoon niet waar die gevoelens vandaan kwamen. Of nou ja ze snapte het wel maar wilde het niet snappen. Snel stapte ze in haar rode schoentjes. De hak was iets te hoog eigenlijk voor haar maar ze vind het toch een mooie schoen dus heeft ze het er wel voorover.

Yasmine keek vragend Seven aan, de blosjes zoveel mogelijk tegenhoudend. Maar het meisje leek haar woorden alweer vergeten te zijn, of het was niet belangrijk om te zeggen. Nog steeds frunnikte ze met haar vingers aan het dunne jurkje dat ze aanhad. Haar blik volgde elke unieke handeling van Seven, alsof het het meest bijzonderste was wat ze ooit gezien had. De hakken trokken haar aandacht, ze snapte niet waarom Seven op die schoenen wilde lopen, ze had ze zelf nooit aangehad maar alleen de aanblik was al oncomfortabel, alleen om je aan mannen te kijk te zetten. "Waarom draag je die hakken?" vroeg ze uiteindelijk, gewoon om iets te zeggen voor ze wegging. haar nog iets langer te laten blijven.

Seven begon te glimlachen naar Yasmine,' Ik draag ze omdat ik ze mooi vind. En ook deels om indruk te maken.' Ze hield maar voor zich op wie ze indruk wilde maken. Maar toch kleurde haar wangen rood en drufde ze Yasmine niet meer aan te kijken,' Maar dat is haast hetzelfde als waarom jij die mooie rode jurk van je draagt.'

Yasmine keek van Seven naar de schoenen "Maar die jurk doet geen pijn aan je lichaam." zei ze voorzichtig, ze wilde Seven waarschuwen, waarschuwen dat ze mannen niet zo naar zich moest laten kijken met die hakken. Op een bepaalde manier werd ze jaloers op die mannen, dat ze zonder gestraft te worden naar haar konden kijken. Ze beet po haar lip,"Dus je vind het fijn als mannen als... rokkenjagers." gebruikte ze het woordje v an Dan, "naar jouw kijken?" vroeg ze voorzichtig.

Gelijk toen ze het woord mannen en rokkenjagers hoorde werd haar gezicht helemaal rood. Wat trouwens een raar effect had vanwege haar sneeuwwitte haren. Die nog altijd vrolijk met de wind meedansde wanneer die door haar haren ging.' Ik euhmm...' Gelijk begon ze iets onverstaanbaars te mompelen dat te maken had dat ze jongens niet zo wilde of iets in die richting. Het was gewoon onverstaanbaar.